Tíminn - 29.11.1987, Qupperneq 15

Sunnudagur 29. nóvember 1987
TÍMANS RÁS
Atli Magnússon:
.Tíminn 15
BLESSUN BYGGÐ A YEIKLEIKA
I stöðugri umræðu um allra
handa spillingu sem hlýst af ístöðu-
leysi borgaranna og einkum æsk-
unnar gagnvart margslags eitri og
lausung er þó einn sá löstur sem
sjaldan er gagnrýndur og er þó
mikið iðkaður, en það er veðmála-
og spilafíknin.
Þar til nýlega voru það gömlu
happadrættin og spilakassarnir sem
voru helstu tækifærin til þess að
þjóna spilalöngun landslýðsins, en
nú hafa framsýnir aðilar fundið
nýjar leiðir. Menn hafa séð að með
því að miða við lágar upphæðir,
sem hver volæðingur þykist geta
séð af má hala inn drjúgum meiri
ágóða en fyrr. Líka sjá menn í
hendi sér að það er hægt að spila
upp á óþreyju manna - það þarf
ekki að bíða eftir drætti einu sinni
í mánuði. Menn geta á augabragði
fullvissað sig um að þeir hafi ekkert
unnið. Ekki er þad nú ónýtt.
Takist hins vegar svo ólíklega til að
einhverjum falli sú gæfa í skaut að
vinna fimmtíu eða hundrað
krónur, eru líka yfirgnæfandi líkur
á að hinn „heppni" kaupi sér einn
eða tvo miða í viðbót og gangi
slyppur frá borði.
Petta mikla ævintýri hófst er hið
nafntogaða „lottó“ kom til sögunn-
ar. Kúluleikur þessi varð óðara svo
vinsæll að fjölskyldur keyptu stóra
stranga af talnaseðlum, kerfi voru
útbúin og heilir vinnustaðir sam-
einuðust í milljónavoninni í
„lottófélögum.“
Hið gamla og virðulega happ-
drætti Háskólans brá hart við. Fyrr
en varði var „happaþrennan" kom-
in til skjalanna. Hún sló „lóttóið“
á sína vísu út, því í þrennunni
mátti spila alla daga vikunnar,
hvenær sem var. Fjöldinn allur
setti sér þegar þá reglu að væri
komið í sjoppu skyldi gæfunnar
freistað og það voru fleiri en börnin
og unglingarnir sem létu fallerast.
Meira að segja háaldraðir karlar
og kerlingar urðu gripin voninni
um að verða milljónungar á gam-
alsaldri, enda ekki seinna vænna.
Þetta fólk af kynslóð „Vorntanna
íslands" sást brátt standa í sjopp-
uhornum og raspa happaþrennur,
uns neglurnar á þeim voru orðnar
silfurblikandi. Flestir gengu þó á
braut um síðir við lítinn orðstír -
og nokkru álútari en fyrr.
Þannig hefur því hinn virðulegi
háskóli landsins tekið upp á að
færa sér spilapúkann í nyt, sem að
margra áliti vcrður fólki ekki síöur
skeinuhættur en tóbaks- og brenni-
vínsdjöfullinn, sem er undirstaða
farsældar og blömgunar ríkissjóðs.
Það er líka fyrirsjáanlegt að
stórframkvæmdir við háskólann
má nú hefja mörgum árum á undan
áætlun og ungmennafélögin ættu
að geta á skömmum tíma byggt
heija hæð ofan á hvert félagsheimili
landsins fyrir lottótekjur sínar.
Íþróttahreyfingín getur vafalaust'
sent heilu fótboltaliðin í sumafrí til
Flórída áður en Iangt um líður fyrir
sömu auðfcngnu peninga. Þannig
nærist mörg blessun á vciklcika og
einfeldni okkar skammsýnna
manna.
Hvað verður næst fundiö upp til
þess að hagriast á ístöðuleysi voru?
Hvernig væri að kirkjan færi að
stinga ritningargreinum í síga-
rettupakkana? Sá sem fengi í Cam-
elpakka orð þess gamla með hornin
og klaufirnar: „Allt þetta mun cg
gefa þér... “ hlyti Fíat og flug til
Betlehem.
Þannig yrði hagur ríkissjóðs
efldur með aukinni sígarettursölu
og ný Hallgrímskirkja mundi rísa
á mettíma.
Gettu nú
Já, það var Eystra Horn ( Lóni,
sem var í getrauninni okkar á
dögunum og vafalaust hafa margir
líka þekkt baeinn við fjallsræturnar,
en hann var auðvitað Hvalnes.
En við látum ekki deigan síga og
bjóðum þeim sem kunnir eru í
óbyggðum upp á að segja okkur
hvert gil það hið mikla er, sem á
myndinni sést en það liggur við
þekkta óbyggðaleið.
KROSSGÁTA