Tíminn - 05.01.1988, Page 15

Tíminn 15
Þriðjudagur 5. janúar 1988
MINNING

llllllllllllllllllllllllllllll
Eyþór Einarsson
Fæddur 18. júní 1912
Dáinn 12. desember 1987
Hve örstutt mér virðist æfínnar stig
ef aðeins er horft til baka
og upp rífjast minningar ótal um þig
af ærnu þar virðist að taka.
Vinur minn Eyþór Einarsson er
látinn. Hann lést ásl. Þorláksmessu-
kvöldi, kvöldið áður en í garð gengur
mesta hátíð ljóssins og gleðinnar.
Það er táknrænt að hann skyldi
hverfa af sjónarsviðinu þá, því hafi
einhver maður borið birtu og gleði
inn í líf samferðamanna sinna þá var
það Eyþór. Hann var líka fæddur á
bjartasta tíma ársins. Fæddur á
Laugum í Hrunamannahreppi sonur
hjónanna Guðrúnar Einarsdóttur og
Einars Jónssonar, sem þar bjuggu.
Eyþór ólst upp í hópi fimm albræðra
við öll algeng sveitastörf. Föður sinn
missti hann ungur úr spönsku veik-
inni, sem svo marga lagði að velli.
Seinna kom að Laugum Marel Jóns-
son og bjó hann með móður Eyþórs
og áttu þau saman einn son, sem lést
ungur maður eftir langt sjúkdóms-
stríð. Eina hálfsystur átti Eyþór
einnig, sem var töluvert eldri en þeir
bræður. Milli fimm albræðra Eyþórs
og hálfsystkina þeirra var mjög gott
samband.
Eyþór stundaði nám við Héraðs-
skólann að Laugarvatni og einnig
við íþróttaskóla Sigurðar Greips-
sonar í Haukadal. Þegar ekki var
lengur þörf fyrir vinnu Eyþórs heima
á Laugum var hann í vinnumennsku
hingað og þangað í Hrunamanna-
hreppnum og svo um nokkurra ára
skeið bústjóri hjá Jörundi Brynjólfs-
syni, fv. alþingismanni, fyrst í Skál-
holti og síðar í Kaldaðarnesi. Kynni
okkar Eyþórs hófust víst í raun og
veru þegar ég var um það bil ársgöm-
ul. A.m.k. stríddi hann mér með því
á unglingsárunum að hann hefði
passað mig „þegar ég var sköllótt og
pissaði í bleyju“. En hann dvaldi
vetrartíma í heimavistarskólanum
að Flúðum, þar sem faðir minn var
fyrsti skólastjórinn. Ekki var Eyþór
þó nemandi þar heldur mun hafa
verið þar til að létta undir við
hjúkrun Einars bróður síns sem lá
veikur í skólanum. Þetta tvennt
hefur Eyþór ábyggilega sameinað
vel að hjúkra veikum bróður og
passa óþæga stelpu. Hann var með
afbrigðum natinn við sjúklinga og
sérlega barngóður. Ég veit að Eyþór
kom oft að Flúðum til foreldra
minna og var þar jafnan aufúsu-
gestur en við fluttum til Reykjavíkur
haustið 1937.
Sumarið 1941 þegar mörgum
Reykjavíkurbörnum var komið í
sveit vegna stríðsins var ég svo
lánsöm að komast til vinafólks for-
eldra minna Eyrúnar Guðjónsdóttur
og Emils Ásgeirssonar í Gröf í
Hrunamannahreppi. Þar dvaldi ég
samfleytt sjö sumur og varð Gröf því
mitt annað heimili. Og flest þessi
sumur var Eyþór viðloðandi í Gröf
sum þeirra öll og sum að hluta. Og
þar bundumst við Eyþór þeim vin-
áttuböndum, sem aldrei slitnuðu þó
aldursmunur væri allnokkur og oft
vík milli vina - en þó fundum okkar
bæri stundum ekki lengi saman þá
var hann alltaf þarna. Að vera á
heimili með Eyþóri sem bam og
unglingur var svo skemmtilegt að
það gleymist aldrei. Honum fylgdi
svo mikið líf og fjör að við krakkarn-
ir mundum aldrei hvað hann var
mikið eldri. Hann var einn af okkur.
Allt sem hann gat fundið upp á að
segja og gera til að létta hin leiðinleg-
ustu verk jafnvel í leiðindaveðri var
óþrjótandi. Þar sem Eyþór ólst upp
í bræðrahópi vöndust þeir bræður
öllum algengum kvennastörfum og
töldu sig ekki of góða til að vinna
slíka vinnu. Þess vegna minnist ég
Eyþórs oft við þvottabalann „austur
á hver“ sem kallað var í Gröf og
jafnvel þeir dagar urðu skemmtileg-
ir. Annars var alltaf sólskin og allt
skemmtilegt í þá daga.
Eyþór hafði mikið yndi af hestum
og átti á þessum árum mjög góðan
hest, hann Sindra. Og á sunnudögum
lánaði Emil okkur krökkunum oft
hesta og hver fór þá í útreiðartúr með
okkur nema Eyþór á Sindra sínum.
Hann fór með okkur í óteljandi
skemmtilega útreiðartúra. Það var
mikið öryggi fyrir þá, sem ekki voru
sérstakir reiðgarpar, eins og undir-
rituð að hafa hann með í förinni.
Hann passaði að ekki væri hleypt
alltof hratt á moldargötunum fyrir
framan Laugar svo enginn týndi
hjartanu af hræðslu. Því að i mörg-
um útreiðartúrnum var komið við á
Laugum hjá Guðrúnu móður Eyþórs
og þar var okkur boðið inn í stofu og
bornar fram góðgerðir eins og við
værum öll fullorðið fólk - svona
lagað gleymist ekki. Ég minnist
sérstaklega einnar slíkrar ferðar með
Eyþóri. Það var þegar hann fór með
okkur fjóra krakka ríðandi inn á
Hrunakrók, þar sem einu sinni var
búið en stóðu nú tóttir einar. Á
Hrunakrók er sérstaklega fallegt en
þangað er nærri dagsferð rfðandi úr
miðsveitinni. Ég er viss um að það
höfðu ekki margir krakkar á okkar
aldri komið þarna og þessi ferð varð
okkur öllum ógleymanleg. Eyþór
var sannkallaður áhugaljósmyndari
átti eina af þessum góðu, gömlu
kassavélum og tók mikið af
myndum. Sem betur fer á ég margar
af myndum hans svo ég get rifjað
upp óteljandi skemmtileg atvik, sem
tengjast samveru okkar í hreppnum.
Þá var Eyþór einnig ágætlega hag-
mæltur og lét oft fjúka allskonar
kviðlinga um okkur krakkana og
það sem við vorum að gera. Þeir
voru stundum kersknir en aldrei
illkvittnir. Margar þessara skemmti-
legu vísna kann ég enn í dag og
stundum lofaði ég honum að heyra
það, sem hann var búinn að gleyma.
Við Eyþór skrifuðumst á árum
saman og skemmtilegri sendibréf á
ég ekki í mínum fórum - hæfileikinn
til að gera hversdagslegustu hluti
spaugilega og ævintýri líkasta var
einstæður - hvort sem verið var að
taka á móti kálfi í Gröf eða elda
hafragraut ofan í vinnumennina í
Skálholti.
Eyþór var mikill félagsmálamað-
ur. Hann var formaður Ungmenna-
félags Hrunamanna lengi og hann
var einnig í stjórn Héraðssambands-
ins Skarphéðins um nokkurra ára
skeið. Slíkum störfum hjá hvorum
samtökunum sem var fylgdi mikil
vinna. T.d. að sjá um árlega
skemmtun á Álfaskeiði. Álfaskeiðs-
skemmtanirnar voru hápunktur
sumarsins. Þangað fóru allir sem
vettlingi gátu valdið úr sveitinni og
nærsveitum. Þarna voru skemmti-
atriði, veitingar og síðast en ekki síst
dans á flötinni hvernig sem viðraði.
Þetta var gífurlegur undirbúningur
og mikil vinna kringum þessar
skemmtanir, sem mæddu ekki hvað
minnst á formanni félagsins og oft
lögð nótt við dag að undirbúa og svo
gat enginn ráðið við duttlunga
veðurguðanna, en gamanið gat stað-
ið og fallið með þeim. Sama máli
gegndi um íþróttamótin að Þjórsár-
túni nema það náði yfir allt héraðið
og þá kom mikið til kasta þeirra sem
voru í stjórn Skarphéðins hverju
sinni. Allt var þetta að sjálfsögðu
sjálfboðavinna. Eyþór lék einnig
lengi með ungmennafélaginu og
hann var í héraðslögreglunni, sem
hafði eftirlit á dansleikjum, þegar
hún var stofnuð. Á þessari upptaln-
ingu sést að vinur minn, Eyþór, var
fjölhæfur maður sem ekki skirrðist
við að gera skyldu sína, hvort sem
honum var það ljúft eða leitt, en
manni með hans léttu, glöðu lund
var áreiðanlega margt frekar ljúft en
leitt.
Eyþór gíftist frekar seint á lífsleið-
inni hinm mætustu konu, Guðborgu
Aðalsteinsdóttur ættaðri úr Dala-
sýslu. Þau eignuðust sjö efnisbörn,
sem öll eru nú farin úr foreldrahús-
um nema tvö þau yngstu. Ég veit að
Eyþór var hamingjumaður í einkalífi
sínu. Þau hjónin bjuggu fyrst í
Skipholti í Hrunamannaheppi, þá á
Kaldbak í sömu sveit en fluttust
síðan að Kaldaðarnesi og bjuggu þar
um tuttugu ára skeið. í Kaldaðarnesi
bjuggu síðustu ár sfn f skjóli þeirra
Guðrún, móðir Eyþórs, Valgerður
hálfsystir hans og Marel Jónsson.
Þetta sýnir ekki hvað síst hjartalag
hjónanna í Kaldaðarnesi. Fyrir fjór-
um árum brugðu þau hjónin búi í
Kaldaðarnesi og fluttust til Hvera-
gerðis vegna hnignandi heilsu Ey-
þórs. Nú þetta síðasta ár dvaldi
Eyþór mikið á sjúkrahúsum fyrst á
Landsspítalanum og síðan á sjúkra-
húsinu á Selfossi. Það var sama þó
hann færi oft mikið veikur, þegar
maður leit til hans, það var alltaf
stutt í spaugsemina hjá honum.
Hann var í raun alltaf sá sami, gamli
Eyþór, sem maður gantaðist við á
sínum ungu dögum og tónninn milli
okkar týndist aldrei. Það síðasta
sem hann sagði við mig þegar ég
gekk út úr sjúkrastofu hans á Lands-
pítalanum áður en hann var fluttur
austur var skemmtileg setning úr
einni af þeim óteljandi gamansög-
um, sem við kunnum saman.
Sumir menn eru þannig, að þú
fyllist gleði þegar þú hugsar um þá,
vegna þess að þú átt margar gleðileg-
ar minningar í sambandi við þá.
Þannig vil ég minnast Eyþórs, vinar
míns. Ég fyllist gleði og þakklæti,
þegar ég hugsa um, að ég skuli hafa
átt vináttu hans öll þessi ár.
Við hjónin og börn okkar vottum
Guðborgu, konu hans, börnunum
þeirra sjö, tengdabörnum, barna-
börnum, bræðrum hans og öðru
skylduliði okkar innilegustu samúð
og vonum að minningin um bjartan
æviferil góðs manns megi létta þeim
söknuðinn. Blessuð sé minning Ey-
þórs Einarssonar.
Ásgerður Ingimarsdóttir.
t Móðir okkar, tengdamóðir og Sólveig Jósefsdóttir Fellsenda, Dalasýslu amma
lést í Sjúkrahúsi Akraness 23. desember. Utförin hefur farið fram. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki E deildar sjúkrahússins.
Vésteinn Arngrímsson Erna Hjaltadóttir
Gunnlaug Arngrímsdóttir Guðmundur Pálmason
Magnús Arngrímsson Bára Hjaltadóttir
barnabörn og barnabarnabarn
ST. JÓSEFSSPÍTALI,
LANDAKOTI
St. Jósefsspítalinn, Landakoti býður ákjósanlegan
vinnustað í hjarta borgarinnar. Góðar strætis-
vagnaferðir í allar áttir. Þar getur þú fundið eitthvað
við þitt hæfi. Okkur vantar starfsfólk í hin ýmsu
störf innan spítalans, svo sem:
Hjúkrunarfræðinga
Á eftirfarandi deildir:
Svæfingu, vöknun - dagvinna
Móttöku ll-C, engar næturvaktir.
I- B, einu augndeild landsins
II- B, lítil almenn handlækningadeild
III- B, almenn handlækningadeild
Barnadeild / þar er líf og fjör
Boðið er uppá aðlögunarkennslu áður en starfs-
menn fara á sjálfstæðar vaktir. Við reynum að gera
öllum kleift að sækja námskeið og ráðstefnur. Við
erum opin fyrir öllum nýjungum og viljum að
starfsfólk fái að njóta sín.
Sjúkraliða
Á eftirfarandi deildir:
Handlækningadeildir ll-B og lll-B.
Við þörfnumst ykkar í fullt starf eða hlutastarf.
Deildarritara
vantar á deild lll-B, sem er handlækningadeild.
Starfið er fjölbreytt og skemmtilegt fyrir þann sem
hefur áhuga á að hafa nóg að gera.
Ræstingafólk
Engin stofnun gengur án ræstingafólks, okkur
vantar fólk til ræstinga í húsið.
Upplýsingar ásamt umsóknareyðublöðum fást á
skrifstofu ræstingastjóra í V. hæð A-álmu.
Upplýsingar ekki gefnar í síma.
Upplýsingar gefnar á skrifstofu hjúkrunarfor-
stjóra í síma 19600/220 og 19600/300. Umsókn-
areyðublöð er hægt að fá á staðnum.
||f Lóðaúthlutun
í Grafarvogi III, svokölluðu Brekkuhverfi, verða til
úthlutunar á þessu ári lóðir fyrir um 500 íbúðir í
einbýlis-, fjölbýlis- og rað- eða parhúsum. Gert er
ráð fyrir, að lóðirnar verði byggingarhæfar á þessu
ári. Úthlutun 140 einbýlis- og parhúsalóða verður
hafin nú í janúar. Nánari upplýsingar verða veittar
á skrifstofu borgarverkfræðings, Skúlatúni 2, 3.
hæð, sími 18000. Þarfásteinnig afhent umsóknar-
eyðublöð og skipulagsskilmálar.
Borgarstjórinn í Reykjavík.
Bygging K á Landspítalalóð
Tilboð óskast í stjórntæki fyrir hita- og loftræstikerfi í byggingu K á
Landspítalalóð í Reykjavík.
Verkið skiptist í þrjá hluta:
1. Stýritölvu og tengdan búnað.
2. Stjórntæki.
3. Uppsetningu stjórnkerfis.
Verkinu skal skilað í tveimur áföngum, afhendingu stjórntækja í 14.
viku ársins 1988 og verkinu öllu fullfrágengnu í viku 26 á árinu 1988.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri Borgartúni 7, Reykjavík
gegn 5.000 kr. skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 2. febrúar 1988 kl.
11.00.
INNKAUMSTOFNUN RIKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844