Tíminn - 21.02.1988, Qupperneq 6

6 Tíminn
/
Mörgum erfiðleikum hefur verið bundið að fá
leyfi til innflutnings á hundum. Þetta hefur leitt til
þess að tegundirnar eru fáar og margir hafa tekið
að sér stóra hunda, sem ella hefðu kosið minni, en
á þeim hefur ekki verið völ, nema mjög takmarkað.
Þó eru hér nokkrir smáhundar, en af þeim er til
fjöldi tegunda. Við heimsóttum nokkra einstakl-
inga, sem eiga smáhunda er varla telst algengt að
sjá hérlendis, og báðum þá að segja okkur hitt og
þetta um þá. Öllum bar saman um að af þeim er
ómælda ánægju að hafa, enda eru þetta „fjörkálf-
ar“ hinir mestu og knáir, þótt smáir séu.
Kristjana er hér að greiða poodle seppa. Hann heitir Tino og lætur sér vel líka að vera klipptur og
kembdur.
NÆSTI
- gjörið svo vel!
Litið inn á hundasnyrtistofuna
„Stefnumót“ hjá Kristjönu Einarsdóttur
M
JL V Iffll ii|.ii smærri hundar eru loðnir og þótt þeim sé kembt
vendilega og regiulega, þá veitir ekki af að snyrta þá og klippa með
reglulegu millibili, því annars verður hárið að flóka og sumir hætta að sjá
undan ennistoppnum. Það var vegna þessa að Kristjana Einarsdóttir að
Reynilundi 2 í Garðabæ fór að veita hundaeigendum þessa þjónustu. Það
eru þrjú ár frá því er hún ásamt Sonju Felton byrjaði með hundasnyrti-
stofuna Stefnumót og við fundum hana að máli.
„Ég á sjálf tvær poodle tíkur og
þar sem þær þurftu reglulega snyrt-
ingu fór ég að kenna mér listina
sjálf,“ segir Kristjana. „Nú. svo fór
maður að sinna þessu fyrir nokkra
af kunningjunum og þannig kom
þetta smátt og smátt. Nú er oft
mikið að gera í þessu, enda hef ég
orðið vör við að hundaeign hefur
aukist á þessum þrem árum frá því
er ég byrjaði. Ég reyni því að safna
viðskiptavinunum saman á daga,
þannig að ég eigi frí af og til. Mest
er að gera fyrir jólin og þar af
leiðandi eru stundum dauðir tímar
í janúar. Svo er líka mikið um að
vera fyrir hundasýningar.
Þetta er furðu tímafrek vinna.
Algengt er að ég sé einn til einn og
hálfan tíma með hvern hund, en sé
hann mjög flókinn getur þetta
tekið enn lengri tíma.“
Þrír viðskiptavinir eru á ferðinni
meðan við stöldrum við. Einn er
all órólegur, því það er erfitt og
kvíðvænlegt að vera skilinn eftir
einn hjá ókunnugum, rétt eins og
börn á rakarastofu þekkja. Þessi er
kominn austan úr sveitum, en fólk
sækir langt að með hundana sína,
til þess að fá þá snyrta. Sá sem er
næstur í „stólinn" er ákaflega ró-
legur og það ber ekki á öðru en
sepparnir kunni að meta það sem
fyrir þá er gert. „Yfirleitt eru þetta
mestu „prúömenni," segir Kristj-
ana, „enda væri erfitt að standa í
þessu ef svo væri ekki.“
/
segir Herdís Jónsdóttir, kennari
Vestur í bæ hittum við Herdtsi
Jónsdóttur, kennara, og Möltu
grefilinn Patrck, sem raunar er bara
kallaður Patti og erindið cr að biðja
hana að segja okkur kost þess að
hafa smáhund, sem á margan hátt er
auöveldara aðannast en stærri hund-
ana. Möltu grefillinn cr cinn hinn
minnsti af greflategundum, enda
ekki miklu stærri en köttur. Hann á
þó eftir að þreknast nokkuð næstu
árin.
Patrekur er aðeins á fyrsta ári og
af fjörða ættlið íslenskra Möltu
grefla. Hundar af hans kyni eru því
mjög fáir hér á landi og allir komnir
af sörnu ættmóðurinni, en ættartala
sem Herdís sýnir okkur rekur ætt
hans allt frá landnámi þessara htinda
hér. Eins og aörir greflar er hann
loðhærður, með vangaskegg og lang-
an ennistopp. Þetta er fjörugur
náungi, en þó gæfur og blíðlyndur,
en allt eru þetta kostir sem prýða
heimilishund.
„Já, það fylgja því ýmsir kostir að
hafa smáhund," segir Hcrdís," en ég
átti áður íslenskan hund og það var
talsvert fyrirhafnarmeira. Þennan
hund þarf til dæmis ekki að fara með
t langa göngutúra, aðcins stuttan
spöl ( einu, en gjarna þrisvar eða
fjórum sinnum á dag. Þó er hann
kulsæll og því á hann tvær peysur,
sem ég klæði hann í ef kait er. Hann
er mjög léttur á fóðrunum. Honum
nægja svo scm tvær lúkur af hunda-
mat fyrir daginn og að auki er hann
mjög snyrtilegur með allan úrgang
frá sér, sem auðvitað er ómctanlegt.
En samt þarf hann sína umönnun.
Svona ioðinn hundur þarf á því að
halda að honum sé oft kembt, cn
það geri ég oftast meðan ég horfí á
sjónvarpið, svo það er ekki svo
mikiö. Hagræði er að hann fer ckki
úr hárum og í hárgreiðslu fer hann
tvisvar á ári. Bað þarf hann hins
vcgar svo sem tvisvar í mánuði og
það er ösköp auðvclt að framkvænta,
því hann lætur vel að stjórn og lætur
flest yfir sig ganga. Svo er hann líka
mjög hljóðlátur og ónáðar þannig
ekki aðra í húsinu. Sé farið með
hann í styttri eða lengri ferðlög má
einfaldlega láta hann niður í tösku
og engir erfiðlcikar fylgja þannig
fíutningum.
Eins og þú sérð er hann kátur og
skemmtilegur og ef þú vilt að hann
taki dansspor við þig, þá stendur
ekki á því, þar sem hann dansar
aftur og fram á afturlöppunum langa
lengi.
Hann er ungur, verður ekki árs-
gamall fyrr cn þann 16. mars, en þó
hefur hann náð þeim frama aö ég fór
með hann á hvolpasýningu hjá
Hundaræktarfélaginu í september
sl. þar sem hann náði fyrstu einkunn
fyrir fallega byggingu. Þaö lofar
góðu, því þá ætti batin að vera góður
til undaneldis.
Patrek fékk ég gefins, en ætli
mcnn að kaup svona hund - sé þá
einhver til sölu þá er það all dýrt.
Tíkurnar eru á um 50 þúsund, en
herrann er ódýrari, kannske 35
þúsund.
Ég vona að lcyfi fáist til þess að
fjölga smáhundategundum hér á
landi, því það gerði mörgum auð-
veldara að eiga hund. Ég hef aldrei
orðið vör við annað cn að fólk hafi
gaman af að hitta Patrek og aldrei
hefur neinn fundið að honum viö
okkur. Ég veit heldur ckki af hvaða
ástæðu það gæti gerst.“
Herdís ásamt ömmubarnl sínu og nðfnu, Herdísi Reynisdóttur, en
hún hefur miklar mætur Patreki. (Tfmamynd Gunnar).