Tíminn - 07.05.1988, Blaðsíða 8

HELGIN
Laugardagur 7. maí 1988
Framhjáhald karla
Hvað fær karla sem eiga góðar og ástríkar konur sem þeir
vilja ekki fyrir nokkurn mun missa, til þess að hoppa „uppí“
hjá öðrum konum jafnvel hvenær sem færi gefst? Blaðamanni
breska mánaðarritsins Cosmopolitan, M. Smith, þótti ærin
ástæða til að reyna enn einu sinni - fyrir hönd „systra“ sinna
- að afla svara við þessari gömlu og þó ávallt nýju spurningu,
með lestri og viðtölum við sérfræðinga og menn úr hópi
“sökudólganna“, þ.e. eiginmanna sem haldið hafa fram hjá
konum sínum. Sú úttekt miðast vitaskuld við breska menn og
konur. En við höfum líka orð skáldsins Tómasar fyrir því, að:
„Hjörtum mannanna svipar saman í Súdan og Grímsnesinu“.
Lausir við 1 Er traust og trúnaður
hvimleið „nei“ leiðinlegur?
„Mörg ykkar segjast sjálfsagt
einnig þekkja eiginkonur sem
svíkja mennina sína“, segir
greinarhöfundur og vitnar
m.a.s. til nýlegrar skoðana-
könnunar í einu stórblaðanna,
þar hafi komið fram að 40%
giftra kvenna viðurkendu fram-
hjáhald. Niðurstöðum allra
rannsókna, kannana og úttekta
beri hins vegar saman um það,
að konur séu miklu líklegri til að
vera mökum sínum trúar heldur
en karlar.
„Ég hef aldrei kynnst konu,
sem var ástfangin af manninum
sínum og ánægð í sambúðinni
við hann, leita kynferðislegra
ævintýra með öðrum körlum.
En því miður get ég ekki sagt
hið sama um karlkynið“, hefur
M.S. eftir þekktum sálfræðingi.
Eftir öðrum hefur hún, að hið
alræmda fjöllyndi og ótrúlega
kynorka sumra homma (samfar-
ir við 10-20 karla á einni helgi)
stafi ekki af því að þeir eru
hommar, heldur einfaldlega að
þeir eru karlmenn - karlmenn
sem eru blessunarlega lausir við
að þurfa að láta hvimleið „nei“
kvenna aftra sér.
í samtali við geðlækni spurði
greinarhöfundur hvaða ástæður
fyrir ótryggð og framhjáhaldi
hann heyrði oftast karlmenn
sem til hans leita tilgreina. Geð-
læknirinn taldi eftirfarandi
ástæður vera þær sem hann oft-
ast heyrði nefndar um þessar
mundir:
1. Líkamleg þörf. „Konan (vin-
kona) mín vill ekki njóta ásta
með mér“. Oft þýðir þetta í
raun að hún vill ekki „gera það“
nógu oft - þ.e. að þeir vilja
meira.
2. „Það er alltaf sama sagan
læknir. Um leið og konurnar
verða ástfangnar af mér og ég að
elska þær þá missi ég allan
kynferðilegan áhuga á þeim. Ég
get ekki sorðið konu sem ég er
hrifinn af“.
3. Sumir menn vilja ekki segja
eiginkonum/ástkonum sínum
hvað þeir þrá og langar mest til
í bólinu. Það á m.a. við um þá
sem haldnir eru kvalalosta sam-
fara sjálfspíningarhvöt og/eða
eru hvað spenntastir fyrir hinum
ólíkustu „hjálpartækjum“ ásta-
lífsins.
4. „Konan mín veitir mér enga
athygli. Mér fannst því rétt að
sýna henni ... “ Þessir menn
þarfnast þess að láta konurnar
komast að framhjáhaldi sínu.
5. „Ég vildi ná mér niður á
henni. Hún hélt fram hjá mér“.
Vitanlega getur það verið satt,
en stundum eru þessir menn
einungis sjúklega afbrýðisamir.
6. Hugsýkislegárátta. „Égbara
get ekki hætt læknir. Ég hrein-
lega verð að reyna við allar
konur sem ég kemst í tæri við“.
Vitanlega verða margar aðlað-
andi konur á vegi slíkra manna.
Það athygliverðasta er að kon-
urnar þurfa ekki að vera neitt
aðlaðandi.
7. „Ég á góða konu og við
höfum allt til alls, en ég er bara
hundleiður á þessu öllu saman“.
Þessum mönnum leiðist hið
góða, sjálfsagða og örugga. Það
forboðna æsir þá upp kynferðis-
lega og hjákona eykur spenn-
una.
8. Sumir menn þarfnast „ást-
kvenna“ til að skara glóðir að
sínu brenglaða tilfinningalífi.
Og þá um leið að ræða um
ævintýri sín við eiginkonurnar.
Með því tekst slíkum manni að
gera eiginkonuna að keppinaut
ástkonunnar um kynferðislega
hylli hans.
Barnalegir
og vanþroska?
Greinarhöfundi þóttu ýmsar
lýsingar á framangreindum
manngerðum nánast hlægilegar
en jafnframt athygliverðar og
lét spurningarnar áfram dynja á
doktornum:
Hvað með þá menn sem aldrei
virðist hafa til hugar komið að
vera trúir konum sínum?
- Þeir hafa ólæknandi - taug-
aveiklunarlega þörf - fyrir að
njóta ástar kvenna.
Elska karlar þær konur sem
þeir eru að hoppa uppí hjá?
- Nei, þeir elska eiginkonurnar,
ekki hjákonurnar.
Telur þú að konur eigi að
sætta sig við ótryggð karla?
- Það ræðst af því hverju þær
eru að sækjast eftir. Óánægður
maður verður oft ótrúr.
Af hverju virðast jafnvel
bestu eiginkonurnar ekki síst
vera sviknar?
- Þær bjóða mönnum sínum
ekki birginn. Mennirnir telja sig
kynferðilega sigurvegara. Þeir
eru öruggir um aðdáun kvenna
sinna, ástir þeirra og þrár. Sumir
karlar þarfnast stöðugra sann-
ana fyrir karlmennsku sinni
- þeir eru einfaldlega svo barna-
legir og vanþroska.
Tryggðin þó ekki
útdauð með öllu
Þykir sumum körlum tryggð
og trúmennska beinlínis leiðin-
leg?
- Þeir þarfnast einhvers meira
utan síns fasta sambands eða
hjónabands. Það þýðir þó alls
ekki að konurnar þeirra séu
leiðinlegar. En gott heimilislíf
þarf ekki endilega að vera
spennandi. Ég vil þó taka fram,
að þeir menn sem stöðugt svíkja
konur sínar eru haldnir tauga-
veiklun á háu stigi. Karl og kona
sem í raun eru góðir félagar og
jafnframt fullnægð kynferðilega
hafa möguleika á að vera hvort
öðru trú.
Hvað heldur þú að hlutfall
ótrúrra karla sé hátt?
- Kannski 90%. En meðal
kvenna gæti það líka farið upp í
70%.
Ef hlutföllin eru svona há,
hvernig stendur þá á að konur
verða alltaf jafn særðar og niður-
brotnar þegar þær uppgötva svik
og ótryggð eiginmanna/sam-
býlismanna sinna?
- Þeim finnst þær vanvirtar og
niðurlægðar á hæsta máta. Haldi
karlinn framhjá er konan aðeins
næst best.
En snúist framhjáhaldið ein-
ungis um „að fá það“?
- Það er hin karlmannlega þörf
fyrirað sigra. DonJuan áráttan.
Eitthvað til ráða?
Hvernig ættu konur að bregð-
ast við?
- Sæmilega þroskuð kona spyr
karlinn hvað þetta háttalag eigi
að þýða. En framhjáhald getur
átt sér stað án þess að eiginkon-
an komist að því. Ástkonan
getur þá líka orðið „önnur eigin-
kona“, í þeim skilningi að hún
fer að veita karlinum sömu þæg-
indi, öryggi, trúnað og traust og
eiginkona. Raunar allt hið sama
og oftast gerist þegar dæmigerð-
ir Bretar ganga í hjónaband.
Það verður að skrifa á reikning
bæði karla og kvenna að hjóna-
bandið verður oft á tíðum að
ósköp þægilegum en hins vegar
tilbreytingarlausum og leiðin-
legum vana þar sem hvorugt
þeira reynir að brydda upp á
nokkru nýju. En konur sem búa
með Don Juan-körlum eru
haldnar hreinni sjálfspíningarár-
áttu. Þótt dæmi finnist um Don
Juan-konur eru þau miklu fátíð-
ari.
Eiga konur að sætta sig við
sambúð með ótrúum körlum?
- Aðeins ef þau hafa gert með
sér samkomulag um að búa við
þau skilyrði og kynlíf þeirra í
millum er orðið takmarkað af
einhverjum ástæðum. En konan
verður þá að vera raunverulega
sátt við það fyrirkomulag, en
ekki fóðra það með einhverju
leynimakki. Að láta sem hún
viti ekki um hegðun karlsins
kyndir einfaldléga undir enn
blygðunarlausari framkomu
hans. Þau verða að ræða saman
- þau verða að reyna að finna
ástæðuna. Ef konur berðu al-
mennilega í borðið og segðu:
„Þetta sætti ég mig ekki við“
i