Tíminn - 05.11.1988, Blaðsíða 10

10
HELGIN
Laugardagur 5. nóvember 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
HANN SKILDI
Hryllingur í kjallaranum
Hins vegar hafði hún áhyggjur af
Evi sem var austurrísk og einkar
lagleg. Auk þess að vera einstakur
starfskraftur, gekk hún mjög í augu
viðskiptavinanna og hafnaði ótal
tilboðum um nánari kynni á hverjum
degi.
Else hljóp upp stigann og kahaði
á Evi en fékk ekkert svar. Evi var
ekki í íbúðinni og óttinn um hana
greip Else heljartökum.
Auðsjáanlega hafði þó verið sofið í
rúminu en engin merki voru um átök
eða að leitað hefði verið í hirslum.
Else fór aftur niður í krána og
hringdi til lögreglunnar. Hún
tilkynnti að kráin hefði verið rænd
og starfsstúlka sín að líkindum
numin á brott.
í Kiel eru glæpir meira en í
meðallagi algengir og því er
lögreglan þar mannmörgog vel búin.
Innan við fimm mínútum eftir að
Else lagði tólið á renndi lögreglubíll
upp að kráardyrunum og tveir
lögreglumenn stigu út, gengu inn og
hlustuðu á sögu Else.
Málið virtist
staðnað þegar
gömul kona upp-
götvaði allt í einu
að hún hafði
næstum séð
morð. Það leiddi
til handtöku
náungans í hvítu
skyrtunni.
Hin gulifallega
Eveline Zauner
gaf sig líttað karl-
mönnum en gerði
þau mistök að
hleypa gesti inn
eftir lokun. Hann
vildi meira en
versla.
- Hann hefur sparkað í hana, barið
hana, kyrkt hana, hengt og loks
skorið á háls. Líklega hefur hann
nauðgað henni líka, ef hann var þá
ekki getulaus eins og margir svona.
Þessi maður er stórhættulegur.
Um hvert leyti heldurðu að þetta
hafi gerst? spurði Wagner
lögregluforingi sem stjórnaði
rannsókninni.
- í nótt, svaraði læknirinn. - Um
fjögurleytið en ég get sagt það
nákvæmlega eftir krufningu.
- Það er ekki hægt alveg strax,
sagði Wagner. - Á sunnudegi þarf
að kalla út starfsfólk
rannsóknarstofunnar. Ég vil líka
láta rannsaka staðinn gaumgæfilega
og líkið verður að vera hér þangað
til því er lokið.
Læknirinn kinkaði kolli, stakk
tækjum sínum í töskuna og fór.
Skoðun líks á vettvangi var skylda
en hún þurfti ekki að vera mjög
nákvæm. Nauðsynlegar upplýsingar
fengjust við krufningu.
Wagner fór upp á krána þar sem
sex tæknimenn voru að leita
fingrafara og annarra mögulegra
sönnunargagna. Ljósmyndari tók
myndir af opna peningakassanum
og húsgagnaóreiðunnr.
- Læknirinn er búinn, sagði
Wagner við hann. - Þú mátt mynda
líkið núna. Ljósmyndarinn fór niður
en Wagner sneri sér að
Else Schuetz svaf frameftir
sunnudagsmorguninn 20. júlí 1986
og hafði ráð á því. Hún var 61 árs og
átti vel sótta krá í vestur-þýsku
borginni Kiel. Það eina sem angraði
hana vargræðgin í skattyfirvöldum.
Kráin sem hét Stoertebeker var
líka opin á sunnudögum. Kiel er um
300 þúsund manna borg og hlið
Þýskalands út í Eystrasalt. Vel rekin
sjómannakrá þar getur verið
hrcinasta gullnáma.
Frú Schuetz þvoði sér og greiddi
og gaf sér góðan tíma til aö borða
morgunverðinn, en lagði svo af stað
í vinnuna í glaðasólskini um 11-
lcytið.
Adalbert Strasse er ekki alveg á
hafnarbakkanum, ein gata er þar á
milli. Else tók á sig krók og gekk
Hindenburg Strasse meðfram
ströndinni, skoðaði blómin í
almenningsgarðinum og naut góða
veðursins. Loks tók hún á sig rögg,
sleit sig frá þessu og gekk rösklega
upp að kránni sinni þar sem hún
horfðist í augu við algjöra andstæðu
fegurðar dagsins.
Á þessum tíma átti starfsstúlka
Else, hin 28 ára Evcline Zauner að
vera búin að opna krána fyrir löngu
en dyrnar voru læstar og allt slökkt.
Þetta kom Else mjög á óvart því
alltaf var hægt að treysta Evi sem bjó
á hæðinni fyrir ofan krána. Hún
hafði unnið hjá Else í þrjú ár og
aldrei brást að hún opnaði á réttum
tíma.
Eina skýringin var sú að eitthvað
óvænt hefði gerst og þegar Else
opnaði með eigin lykli og gekk inn
leyndi sér ekki að svo var.
Borð og stólar lágu eins og hráviði
um allt gólf og flöskum og
skrautgripunt í hillum innan við
barborðið haföi verið sópað niður.
Peningakassinn var opinn.
Ummerkin báru greinilega með sér
að kráin hafði verið rænd.
Else hafði ekki þungar áhyggjur
af því. Evi hefði eflaust farið með
tekjur dagsins í næturhólf bankans
eins og venjulega og þá hefðu
sáralitlir peningar verið í kassanum.
- Ertu búin að leita í öllu húsinu?
spurði sá eldri.
- Bara í íbúðinni uppi og hérna í
kránni, svaraöi Else. - Ég fór ekki
upp á háaloft eða niður í kjallara.
Lögreglumennirnir fóru upp og
skoðuðu íbúðina, síðan háaloftið og
komu niður aftur. - Hvar er gengið
niður? spuröu þeir.
Else benti þeim á dyr merktar
„Snyrtingar“ en greip svo vasaljós.
- Ég skal vísa ykkur leiðina, sagði
hún og fór á undan niður tröppurnar.
Þá sá hún sjón sem olli því að hárin
risu á höfði hennar. Evi hékk á
handfanginu að
kvennasnyrtingunni, allsnakin og
blóðug.
Það steinlcið svo snögglcga yfir
Else, að lögreglumennirnir rétt náðu
að grípa hana og báru hana síðan
upp. Þeir reyndu ekki að koma
henni til sjálfrar sín, þar sem ljóst
var að hún fengi móðursýkiskast.
Enginn tími var til að sinna gömlu
konunni núna, þeir yrðu að gera
skyldu sína fyrst.
Annar lögreglumaðurinn varð
eftir hjá Else en hinn fór niður og
skoðaði líkið. Ekki lék neinn vafi á
að stúlkan var látin en reglur kveða
svo á að alltaf skuli leita að lífsmarki.
Misþyrmingar,
nauðgun og morð
Þegar hann kom upp aftur var
Else áð ranka við sér.
Lögreglumennirnir hjálpuðu henni
út í bílinn en kölluðu síðan á
morðdeildina. Else skildi ekki
dulmál lögreglunnar um morð en
henni var vel Ijóst að Evi var dáin.
DYR
Sjómaðurinn fékk
augastað á fall-
egrigengilbeinuá
krá og hugðist
koma sér vel við
hana eftir lokun.
Það hafði örlagar-
íkar afleiðingar,
einkumfyrirstúlk-
una.
Eins og búist var við fékk hún
ofsafengið grátkast. Henni hafði
þótt mjög vænt um Evi.
Lögreglumennirnir óku beina leið
á næsta sjúkrahús með gömlu
konuna og þar voru henni gefin
róandi lyf. Á meðan komu
rannsóknarlögreglumenn að kránni
og læknir morðdeildarinnar skoðaði
líkið.
- Kynferðislega ruglaður náungi,
tilkynnti hann eftir skamma stund.
HVORKINEITUN
NÉ LOKAÐAR

.*»•.*,* % » % v