Tíminn - 05.11.1988, Blaðsíða 11

Laugardagur 5. nóvember 1988
HELGIN
11
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
aðstoðarmanni sínum sem fylgdist
nteð störfum tæknimannanna. -
Jæja, Pitt?
Getulaus sjómaður?
- Hér eru um það bil milljón
fingraför, svaraði Pitt. - Enda varla
við öðru að búast á svona stað. - Við
græðum varla mikið á þeim, nema
kannski á peningakassanum. Hér
eru blóðslettur um allt gólf.
- Sendu einhvern á sjúkrahúsið til
að ræða við eigandann, sagði
Wagner. - Ég vil fá eins mörg nöfn
og mögulegt er, einkum þeirra sem
stúlkan umgekkst mest. Læknirinn
segir að maðurinn sé kynferðislega
ruglaður en hann gæti líka verið að
villa um fyrir okkur. Ég verð á
skrifstofunni.
Rannsóknin á kránni tók drjúgan
tíma og klukkan var næstum sex að
kvöldi þegar Pitt kom aftur á
stöðina. Fingraförin voru sett í tölvu
og reyndust tvenn þeirra eftir menn
sem dæmdir höfðu verið fyrir
smáafbrot.
- Max fór á sjúkrahúsið, sagði
Pitt. - Hann ætti að vera kominn
aftur.
- Ekki Max, sagði Wagner. - Ef
klukkan hefur verið að nálgast fimm
hefur hann farið beiiit heim. Pað
skiptir engu, við höldum ekki áfram
fyrr en á morgun.
- Við ljúkum þessu varla fyrir jól,
skaut Pitt inn í. - Þetta er
sjómannaknæpa og helmingur
viðskiptavinanna kominn út á sjó.
- Þessi er annaðhvort á sjó eða
landi en við finnum hann, sagði
Wagner. - Læknirinn segir að hann
ætti að minnsta kosti að vera á
sjúkraskrá ef ekki sakaskrá líka.
Hann reyndi að nauðga stúlkunni en
var auðvitað getulaus til þess.
Ekkert frekar var hægt að gera
þetta kvöld en morguninn eftir
skilaði Max nafnalistanum sem hann
fékk hjá Else. Hún lagði áherslu á
að listinn væri - síður en svo
endanlegur.
- Hér er töluvert um fastagesti en
einnig aðra, sagði Max. - Hún er viss
um að það geti ekki verið neinn
þeirra fyrrnefndu. Öllum var hlýtt til
stúlkunnar.
- Líklega of hlýtt, sagði Wagner.
- Það eru mestu mistök að hafa
fallega stúlku í vinnu á svona stað.
Við athugum þessa náunga.
Morðingjanum hleypt inn
- Ættum við ekki að athuga hætti
stúlkunnar líka? spurði Pitt. - Sagði
Else eitthvað sérstakt um hana?
- Hún gaf mér nafn . og
heimilisfang fjölskyldu hennar. Hún
er frá Salzburg en hefur verið hér í
þrjú ár og unnið á knæpunni nær
allan tímann. Else hældi henni á
hvert reipi og sagði að aldrei hefðu
verið nein minnstu vandræði hennar
vegna.
- Hvað um karlmenn? vildi
Wagner vita.
- Hún var vingjarnleg við gesti en
ekkert umfram það, svaraði Pitt.
- Athugum hvað fjölskyldan hefur
að segja. Einhver verður að sækja
líkið eða láta grafa það hér. Viltu
ganga frá þessu, Pitt.
Pitt kinkaði kolli. - Ég ætla á
rannsóknarstofuna og sjá hvernig
gengur þar.
Tæknimenn voru búnir að raða
saman staðreyndum og mynda sér
skoðun á því sem gerst hafði. Þeir
töldu Evi hafa verið í rúmi sínu
þegar morðinginn leitaði inngöngu á
lokaða krána. Hún hefði farið fram
og niður og hleypt honum inn.
Ólíklegt var að hún væri sá kjáni
að hleypa bláókunnugum manni inn
á þessum tíma sólarhrings, svo gert
var ráð fyrir að hún hefði þekkt
hann.
Hvað gerst hafði næstu
mínúturnar var óvíst. Verið gat að
þau hefðu talað saman og farið að
þræta en hitt var eins líklegt að
maðurinn hefði ráðist strax á hana.
Hvort sem var barði hann hana
fast í andlitið með krepptum hnefa.
Þegar hún féll við sparkaði hann í
höfuð hennar. Þá hefur hún að
líkindum misst meðvitund, því
ekkert benti til að hún hefði veitt
nauðgunartilrauninni viðnám.
Loks leitaði maðurinn í kránni og
stal einhverju. Pað var ljóstj því
blóðið á höndum hans hafði klesst
hér og þar meðan hann leitaði. Pó
voru engin fingraför í blóðinu.
Hroðalegar misþyrmingar
Þegar hér var komið var talið að
Evi hafi enn verið lifandi því þegar
maðurinn var búinn að leita nægju
sína dró hann hana að
kjallaradyrunum og hrinti henni
niður 10 tröppur. Ekki banaði það
henni samt, þó höfuðið hafi skollið
í tröppubrúnir af slíku afli að skildi
eftir blóð og hár. Morðinginn fór
niður á eftir henni, afklæddi hana og
skildi fötin eftir í hrúgu á gólfinu.
Loks skar hann hana þrisvar á háls
með eidhúshníf og hengdi hana á
handfangið með tveimur
samanhnýttum handklæðum af
snyrtingunni.
Rannsókn á vatni úr vatnslásnum
sýndi að morðinginn hafði þvegið
sér um hendurnar og einnig virtist
hann hafa þvegið eitthvað meira því
hálffullur teketill af blóðlitu vatni
var á gólfinu. Að lokum yfirgaf hann
staðinn út urn bakglugga á
billj ardherberginu.
í krufningsskýrslu sagði að hin
eiginlega dánarorsök hafi verið
kyrking í handklæðunum, því engar
slagæðar höfðu skaddast við
hálsskurðinn. Evi hefur greinilega
verið meðvitundarlaus, þegar hún
var hengd, því hún var óbundin og
handfangið tæpan metra frá gólfi.
Hún hafði dáið um hálf fjögur um
sunnudagsmorgun.
- Hér er sitthvað einkennilegt,
sagði Wagner. - Til dæmis tilgátan
um að hann hafi reynt að þvo líkið
upp úr tekatli. Til hvers í
ósköpunum? Og hvers vegna að fara
út um gluggann? Til hvers fór hann
líka með stúlkuna niður í kjallara til
að ganga frá henni?
- Hann er ruglaður eða vill láta
líta svo út, svaraði Pitt. - Það gæti
líka verið sitt lítið af hvoru. Hann
hefur greinilega verið í óeðlilegu
ástandi en samt reynt að villa um
fyrir okkur. Hitt má telja víst að
stúlkan hafi þekkt hann.
Else var sammála því. Hún fullyrti
að Evi hefði aldrei dottið í hug að
hleypa ókunnugum manni inn að
næturlagi. Raunar var hún hissa á að
einhverjum hafði verið hleypt inn.
Leitað á skipum
Þegar Else var búin að skoða sig
um á kránni var hún viss um að eitt
af því sem vantaði, var lítil
leðurskjóða með einum 200 krónum
í. Hún var alltaf undir barborðinu til
að gefa sendlum þjórfé og kaupa
smávegis.
Else gat bætt tug nafna við listann
á næstu dögum, svo á honuni voru
rúmlega 60 manns. Einnig bættust
nöfn við þegar farið var að ræða við
menn á listanum. Evi hafði verið
mjög vinsæl og allir vildu hjálpa
lögreglunni eftir megni.
Ekki var þó hægt að hafa uppi á
öllum fastagestunum. Fæstir
sjómennirnir höfðu heimilisfang í
borginni og sumir hvergi nema um
borð. Erfitt var að rekja ferðir
þeirra því þeir þekktust yfirleitt ekki
nema undir skírnarnöfnum.
- Hann er áreiðanlega kominn
veg allrar veraldar, sagði Wagner. -
Ef sjómanni er sama um áfangastað
kemst hann alltaf nær fyrirvaralaust
á skip. Eitthvað hlyti að vanta í
manninn ef hann kæmi sér ekki hið
bráðasta burt úr borginni.
- Og kæmi aldrei aftur, bætti Pitt
við. - Væri ekki hægt að finna hann
þannig? Það mætti tala við
skipafélögin og fá nöfn manna sem
fóru næstu tvo dagana.
- Góð hugmynd, Pitt, sagði
Wagner. - Þú ferð á
skráningastofuna og kemur ekki
aftur nema með nöfn sem eitthvað
er á að græða.
Pitt fór og kom aftur með níu nöfn
manna sem farið höfðu á skip 21.
eða 22. júlí. Flestir voru á
strandskipum eða ferjum í
grenndinni, en þrír fóru á
langferðaskip. Einn var á
sanddæluskipi í höfninni svo hann
var útilokaður strax. Þá voru átta
eftir.
Nú var farið að rannsaka feril
mannanna og kom í ljós að fjórir
voru á sakaskrá. í þremur tilvikum
hafði verið um ofbeldi gegn konum
að ræða. Boris Krumbacher, 26 ára,
vanur sjómaður og góður smiður
hafði tvisvar verið kærður fyrir
nauðgun og í báðum tilfellum
misþyrmt fórnarlambinu fyrst.
Glöggskyggn kona
Þar sem yfirvöld í Þýskalandi
virðast vorkenna glæpamönnum
meira en fórnarlömbum þeirra hafði
Krumbacher ekki verið dæmdur til
annars er meðferðar hjá
sálfræðingum. Þar að kom að
sálfræðingar útskrifuðu hann sem
læknaðan af tilhneigingum sínum og
nýtan þjóðfélagsþegn.
Eins og svo oft var það
misskilningur og Krumbacher hélt
uppteknum hætti. Vitað var að hann
hafði fimm sinnum gert tilraun til
nauðgunar en aldrei var hann
kærður, aðeins „læknaður."
Nú fannst Wagner útlitið skárra
og ferðir Krumbachers voru í
athugun, þegar óvæntur framburður
vitnis barst inn á borð hjá
lögreglunni.
Gömul kona sem átti í erfiðleikum
með svefn, hafði setið við gluggann
sinn morðnóttina og horft út.
Glugginn sneri beint út að bakhlið
Stoertebeker-krárinnar og konan sá
mann skríða þar út um glugga.
Henni fannst þetta undarlegt en
þar sem hún var einræn og las ekki
blöð eða horfði á sjónvarp, hafði
hún ekki hugmynd unt að morð
hafði verið framið.
Það var ekki fyrr en sendill sem
kom með vörur til hennar sagði
henni fréttirnar, að hún lagði saman
tvo og tvo og gerði lögreglunni
viðvart. Hún sagðist geta lýst
manninum vel, því hann hefði komið
út á gangstéttina beint undir
ljósastaur.
Pitt fór að heimsækja hana og
þegar hann kom aftur var hann fyllri
efasemda en nokkru sinni fyrr.
- Hún segir hann hafa verjð mjög
stóran og þrekinn, sagði hann.
- Hann var með mikið dökkt hár og
alskegg og ekkert höfuðfat.
- En Krumbacher er lítill og
horaður og með rakað höfuð, sagði
Wagner og andvarpaði.
Nú var hætt að hugsa um
Krumbacher og svo virtist sem málið
ætlaði að staðna þarna. Af
sjómönnunum átta hafði enginn
verið grunsamlegur nema hann.
Hinir gátu svo sem hafa myrt Evi en
aðeins einn þeirra var með alskegg
og hann hafði aldrei lent á skrám
lögreglunnar.
Skeggjað heljarmenni
Þegar farið var að kafa betur í það
sem vitað var, sáu menn þó að
ástandið var ekki með öllu vonlaust.
Fyrir hendi var góð lýsing á
morðingjanum. Það og hitt að Evi
hafði þekkt hann allvel, hlaut að
þrengja hringinn töluvert.
Pitt hafði ekki spurt gömlu
konuna rækilega út úr eftir að
honum varð ljóst að ekki gat verið
um Krumbacher að ræða. Hann fór
því aftur og fékk nú lýsingu á fötum
mannsins líka. Gamla konan var
fjarsýn og glögg.
- Hún hlyti að geta þekkt hann í
sakbendingu ef við fyndum
einhvern, sagði Pitt.
- Kannski gerum við það, svaraði
Wagner. - Við förum yfir listann,
fáum útlit mannanna og tínum úr þá
stóru og skeggjuðu. Síðan athugum
við hvar hver og einn var þessa nótt.
Ef heppnin er með ættum við að
finna nokkra grunaða.
Raunar reyndist þetta efiðara en
að segja það en að lokum fannst
maður sem rík ástæða þótti til að
kanna nánar. Hann hét Ralf
Barzdainis, var 23 ára og hafði ekki
verið skráður á skip rétt eftir morðið
vegna þess að hann var þá þegar
skráður. Hann var rúmlega 180 sm á
hæð og 110 kíló og matsveinn á
freigátunni Karlsruhe.
- Aldrei datt mér flotinn í hug,
varð Wagner að orði. - Er hægt að
finna fimni menn sem líkjast honum
í sakbendingu?
Pitt tókst það og daginn eftir benti
gamla konan strax á Barzdainis í
hópi þeirra. - Þetta er maðurinn sem
ég sá skríða út um gluggann, fullyrti
hún.
Fleira sannaði sekt Barzdainis.
Margir fastagestir krárinnar báru að
hann hefði verið yfir sig hrifinn af
Evi og bókstaflega setið um hana.
Þegar farið var að yfirheyra hann
bugaðist hann fljótt og játaði á sig
morðið. Hann hafði drukkið á
laugardagskvöldið og var alveg
friðlaus eftir að hitta Evi.
Vægur dómur
Kráin var lokuð en hann barði á
dyrnar þangað til Evi kom niður og
hleypti honum inn. Hann vildi eiga
mök við hana en hún harðneitaði
öllu slíku, svo hann barði hana með
krepptum hnefum. Þegar hann
ætlaði að nauðga henni, tókst honum
það ekki því blóðugt andlit hennar
setti hann alveg úr sambandi.
Það sem síðan gerðist sagði
Barzdainis að hefði verið til að rugla
rannsóknina. Hann kom fyrir rétt
fyrir rán, nauðgun og morð haustið
1987.
Dómarar sáu ekki að neitt benti
til þess að hann hefði haft í hyggju
að myrða stúlkuna þegar hann
heimsótti hana. Þess vegna var
ákærunni breytt í manndráp. Ef Evi
hefði látið að vilja hans, hefði hún
aldrei verið myrt. Loks þótti
Barzdainis ekki ábyrgur gerða sinna
sökum ölæðis.
Að öllu þessu samanlögðu fékk
hann 13 ára fangelsi fyrir manndráp
og tveggja ára fyrir hitt. Undir
venjulegunt kringumstæðum í
Þýskalandi verður Ralf Barzdainis
að líkindum frjáls maður eftir 7 ár.
Hins vegar getur enginn lífgað Evi
Zauner við.
Sunddrottningin fræga og kvik-
myndastjarnan Esther Williams
var hér áður kölluð „Milljón doll-
ara hafmeyjan", en þá græddu
kvikmyndaframleiðendur milljónir
á myndum þar sem Esther lék
aðalhlutverkið og sýndi hina fram-
úrskarandi sundkunnáttu sína.
Svo liðu árin og Esther hætti að
sýna sig á hvíta tjaldinu í sundbol,
- en þá fór hún að framleiða
sundföt.
Fyrirtæki Esther Williams þykir
standa nijög framarlega í sinni röð,
og það er ekkert einkennilegt, því
að sjálf sunddrottningin ætti bcst
að vita hvernig sundföt cru þægi-
legust og bcst. Hún segist skipta
framleiðslunni aðallega í tvo
flokka: Það eru „sundbolir til að
synda í „og svo „sól- og sundföt til
að taka sig út í“.
Hér sést Esther Williams sundfataframleiðandi ásamt fjórum sýningarstúlkum, en þær eiga að koma fram
í sjónvarpsdagskrá nú í nóvember. Stjórnandi dagskrárinnar ræðir síðan við hina fyrrv. sunddrottningu
og sýnir brot úr gömlum kvikmyndum hennar.
„Milljón
dollara
hafmeyjan“