Tíminn - 21.01.1989, Blaðsíða 11

Laugardagur 21. janúar 1989
HELGIN
21
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁ
staðarins. Hensiey starði niður í
gólfið.
Peningana eða lífið
Hedden spurði þá hvort Steven
Kinney hefði einungis verið á röng-
um stað á röngum tíma. Hensley
hikaði en hristi síðan höfuðið og leit
upp á Hedden um leið og hann
svaraði því til að Kinney væri aðili
að dreifikerfi með kókaín. Hensley
og Aiello eltu John um nóttina og
voru vissir um að hann hefði sam-
band við Kinney fyrir morguninn.
Þar yrði ekki um að frændasamtal að
ræða, heldur samræður tveggja
kókaínsala sem báru saman bækur
sínar.
Hensley virtist vaxa ásmegin með-
an hann sagði frá. Hann lagði enn á
ný áherslu á að öll ástæðan væri
innheimta kókaínskuldar. t>eir Ai-
ello höfðu ákveðið að gera John
Ijóst að skyldleiki hans við lögreglu-
stjórann yrði honum engin vernd
lengur. Þeir vildu fá 11 þúsund
dollarana sína og engar refjar. Hann
sagði líka að þeir hefðu ekki ætlað
að gera piltunum alvarlegt mein,
aðeins að tilkynna þeim að meðan
skuldin væri ógreidd, fengju þeir
ekki meiri birgðir og engin von væri
til að þeir ynnu fyrir peningunum
með því að afgreiða bensín. Hann
bætti við að þó þeir Aiello hefðu sem
best getað beitt líkamlegu ofbeldi
við að gera þetta skiljanlegt, vissu
þeir mætavel að dauðir menn
greiddu engar skuldir.
Hensley dró andann djúpt og
færðist mjög í aukana þegar hann
skýrði frá því að Aiello hefði sagt sér
að yfirleitt borguðu Kinney og John
ekki og réttast væri að skjóta þeim
almennilega skelk í bringu. - Við
tókum með okkur rörbúta... bara til
að ógna þeim. Við ætluðum að
ryðjast inn og hræða þá. Áætlunin
fólst í að Aiello fleygði kókaínpakka
á borðið en síðan drægju þeir félagar
upp rörin og tilkynntu að ef hinir
ætluðu að fá þetta, skyldu þeir
greiða alla skuldina tafarlaust.
Fölsuð vinnuskýrsla
Fleira sagði Hensley ekki. Hann
lagði enn og aftur áherslu á að
einungis hefði verið um að ræða
innheimtu skuldar, ekkert annað.
Hann ætti enga aðild að neinu morði
enda ekki ástæða til að myrða neinn.
Hann vissi ekki hverjir hefðu átt leið
á stöðina seinna um nóttina. Það
gæti verið hver sem væri á svona
kvöldi. Hann yppti öxlum og meira
fékkst ekki upp úr honum.
f fyrirtækinu sem Hensley starfaði
sem öryggisvörður, var yfirmaður
hans spurður hvort hann hefði verið
á vaktinni tiltekna nótt og hve lengi.
Ekki var látið uppi hvers vegna spurt
var.
Yfirmaðurinn var hinn elskuleg-
asti og hóf svör sín með tilgangslausu
spjalli. Lögreglumennirnir fengu á
tilfinninguna að hann færðist undan
og spurðu aftur og bættu við að þeir
vildu aðeins hreint svar við spurning-
unni.
Maðurinn þagði um stund en svo
leit hann undan föstu augnaráði
lögreglumannna og svaraði því til að
hann hefði sjálfur verið í eftirlitsferð
á öðrum stað þá nótt. Þegar hann
kom aftur á skrifstofu sína, fann
hann þar boð um að hringja til
Hensleys. Þá var klukkan um 5 að
morgni. Hann hugsaði sig um en
lýsti svo símtalinu: - Hann var að
biðja mig að skrifa sig á vinnutöfluna
frá miðnætti og til rúmlega fimm,
sagði hann loks.
Lögreglumennirnir báðu hann að
skýra þetta nánar og skýringin var sú
að Hensley hafði ekkert komið til
vinnu en vildi samt láta skrifa hjá sér
þessa tíma. Yfirmaðurinn kvaðst
hafa spurt Hensley um ástæðuna og
fengið það svar að hann „þyrfti bara
að hafa verið þarna.“
Aðspurður hvort þetta væri allt og
sumt, bætti maðurinn því við að
Hensley hefði sagt að það væru
vandræði á bensínstöðinni og þeir
þyrftu að taka einn af náungunum
þar í gegn. Hikandi sagði hann að
engin nöfn hefðu verið nefnd.
Eftirlýstur fyrir morð
Einn lögreglumannanna vildi vita
hvort algengt væri að hann skrifaði
falskar upplýsingar í vinnuskýrslur.
Maðurinn kinkaði kolli. Hann var
þá spurður hvort hann gerði sér
grein fyrir að slíkt varðaði við lög
um skjalafals og bryti gegn reglum
fyrirtækisins. Það var lágt á honum
risið þegar hann kvaðst vita það.
Alþjóðalögreglan FBI tilkynnti að
fingraför Luigis Aiello væru svo
sannarlega á skrám. Hann væri eftir-
lýstur í Arizona fyrir brot á lögum
um tilkynningaskyldu. Hann gekk
laus fram að væntanlegum réttar-
höldum þar og stakk af. Ákæran
hljóðaði upp á morð en málið var
ekki enn komið fyrir rétt.
Lögreglumenn fóru að ræða við
barþjóninn á knæpunni sem Aiello
kvaðst hafa dvalið á lengst af kvöld-
inu. Sá var ekkert að skafa utan af
hlutunum en sagði blátt áfram að
hann hefði samúð með öllum í
erfiðleikum, en hefði margsinnis
sagt Aiello og öllum öðrum að hann
lygi aldrei fyrir neinn, allra síst í
lögreglumálum.
Hann var beðinn um skýringu á
þessum ummælum og sagði þá að
Aiello hefði barið upp á hjá sér
klukkan hálfsex að morgni og beðið
sig að segja að hann hefði dvalið hjá
honum um kvöldið á knæpunni og í
Meðan verið var að spyrja Luigi
Aiello um morðin á starfsfélögum
hans kom í Ijós að hann var eftirlýst-
ur fyrir morð í öðru ríki.
íbúðinni um nóttina. - Ég harðneit-
aði því bara.
Spurður hvort Aiello hefði sagt
nokkuð meira svaraði hann að hann
hefði alls ekki trúað því á þeim tíma.
Raunar hefði pilturinn sagt sem svo:
- Ég held að ég hafi drepið tvær
manneskjur.
Nú var farið aftur með Aiello í
yfirheyrslu til að ræða upplýsingarn-
ar sem borist hefðu síðan seinast.
Honum var lesinn réttur hans og
skýrt frá því sem nú var vitað.
Þá sagði hann sína útgáfu af því
sem gerst hafði síðla næturinnar
fyrir gamlaársdag. Þó byrjaði hann
á að gefa í skyn að Hensley hefði
logið til að bjarga eigin skinni og nú
skyldi hann sjáifur koma málunum á
hreint. Hann viðurkenndi að hann
og Hensley væru kókaínheildsalar
og seldu í stórum skömmtum Kinney
og Ekornass sem væru síðan smásal-
ar.
Báðir ásaka hinn
Aiello sagði að hlaðist hefði upp
11 þúsund dollara skuld og að skyld-
leiki Johns við lögreglustjórann
hindraði að miklu leyti venjulegar
innheimtuaðgerðir. - En 11 þúsund
dollarar eru miklir peningar og
Spriggie hefur ekki látið John fá
efnið unt tíma vegna skuldarinnar. -
Ég býst við að hann hafi ætlað að
berja eitthvað á honum.
Þá sagði Aiello að þeir Hensley
hefðu farið á bensínstöðina laust
eftir kl.3 um nóttina vegna þess að
John hefði hringt og sagt að sig
vantaði kókaín. Það símtal varð
kveikjan að þeirri ákvörðun að nú
skyldi koma málunum á hreint. Á
leið að stöðinni sagði Aiello að
Hensley hefði gripið nteð sér vasa-
liníf og rörbút.
Þegar komið var á staðinn sagði
Aiello ennfremur að Hensley hefði
farið inn í bakherbergið með John
og Kinney. Síðati hefði Hensley
komið fram aftur einn og verið að
þurrka blóð af hnífnum. Aiello
kvaðst hafa gægst inn fyrir og séð
blóð um allt gólf. Hensley tjáði
honum að hann hefði „skorið þá“ og
bað Aiello að hjálpa sér að koma
líkunum inn í horn. Aiello viður-
kenndi að á leiðinni út hefði hann
tæmt peningakassann og haft 300
dollara upp úr því krafsi.
Þá sagðist Aiello hafa yfirgefið
staðinn og séð Spriggie hlaupa fram
úr bakherberginu, jafnframt því sem
heyrst hefði snark í eldi. Hann sagði
líka að Hensley hefði tekið veskin af
líkunum.
Báðir voru þeir gjörkunnugir
starfsháttum á bensínstöðinni svo
þeir slökktu ljósin og læstu til að
dylja glæpinn. Síðan óku þeir heim
til Hensleys í Kenosha. Aiello sagð-
ist hafa sagt Hensley að halda pen-
ingunum því John hefði hvort sem
er skuldað honum þá.
Aiello andvarpaði og leit upp á
lögreglumennina. - Ég hjálpaði hon-
um að drepa tvo náunga fyrir ekki
neitt.
Þegar krufningsskýrslan barst,
reyndist dánarorsök Kinneys vera
hnífstungur og barsmíðar. Hins veg-
ar hafði John Ekornass verið á lífi
þegar hellt var yfir hann bensíni og
kveikt í. Hann kafnaði af reyk og
súrefnisskorti í litla herberginu.
Jafnsekir
Farið var aftur með Hensley í
yfirheyrslu þar sem honum var lesin
frásögn Aiellos. Þá játaði hann að
þeir Aiello hefðu myrt John og
Kinney við innheimtu skuldar, en
það verk hefði alveg farið úr bönd-
unum hjá þeim. Hins vegar mót-
mælti liann ákaft því atriði í frásögn
Aiellos að hann ætti alla sök. Þvert
á móti hefði hann sjálfur orðið aðili
að rnorði áður en liann vissi alveg
hvað var að gerast. Hensley fullyrti
að Aiello hefði skipulagt þetta allt
og framið bæði ntorðin sjálfur.
Hensley sagði að Aiello hefði tjáð
sér að John og Kinney borguðu
yfirleitt ekki og því væri ráðlegt að
hrella þá almennilega. Morðin voru
að sögn Hensleys framin þegar John
og Kinney sneru baki við Aiello og
hann byrjaði að berja þá með rörinu.
- Ég heyrði þá spyrja hann hvað
gengi á og biðja hann að hætta að
berja sig, sagði Hensley. Hann sagði
að Aiello hefði þá svarað sem svo: -
Þið verðið að afsaka en ég neyðist til
að drepa ykkur.
Hensley sagðist þá hafa fyllst
skelfingu og hlaupið út í bílinn.
Þegar Aiello kom síðan út með
peningapoka í hendi, hefði hann
spurt hann hvað hefði gerst inni
fyrir.
,í mars og apríl 1987 komu báðir
mennirnir fyrir rétt, hvor í sínu lagi,
báðir ákærðir um bæði niorðin. Vitni
skýrðu í báðum tilfellum frá því að
hafa heyrt hvorn um sig játa morðin
beint eða óbeint og að hafa verið á
morðstaðnum þegar glæpurinn var
framinn.
Af sönnunargögnum má nefna að
blóðið í fötunum sem fundust í
grasinu og heima hjá Hensley gat
verið bæði úr John Ekornass og
Kinney. Þá fannst gylltur pappakassi
í ruslatunnu heima hjá Hensley og
eigandi bensínstöðvarinnar viður-
kenndi að hafa fengið koníaksflösku
í jólagjöf í þessum kassa. Hann
hafði ætlað heim með flöskuna en
gleymt henni á stöðinni. Hún var
meðal þess sem saknað var af stöð-
inni eftir morðin.
Yfirmaður Hensleys hjá öryggis-
þjónustunni bar að eftir að hann
hefði falsað vinnuskýrslu Hensleys
hefði hann farið heim til hans til að
kanna hvað um væri að vera. Meðan
þeir ræddu saman tók Hensley kon-
íaksflösku upp úr gylltum kassa og
hellti í glös handa þeim.
Báðir ákærðu voru sekir fundnir
um rán og morðin á John Ekornass
og Steven Kinney. Báðir voru
dæmdir í tvisvar sinnum lífstíðar-
fangelsi og 30 til 70 ár að auki.
Dauðarefsing er ekki til í Wisconsin-
ríki.
Stjórnlagafræði fyrir byrjendur
Enn eru til menn á landi hér sem kunna að yrkja
smellinn kveðskap út af ýmsum dægurviðburðum.
Þetta kom í Ijós þegar okkur voru sendar þessar stökur
um vel þekkt hitamál, sem skýrir sig af efni kveðskapar-
ins hvert er. Vonum við að lesendur séu samdóma
okkur um að margt hefur slakara verið ort um þetta efni!
Höfundur lætur nægja að kalla sig G.K.
Stjórnlagafræði
fyrir byrjendur
Þegar langar þjóðfrú burt
og þotuganginn treður,
Þriðjungs-Mangi' er þá um kjurt
og þrotlaust fangið hleður
Fjórtánhundruð flaskna bar
og fjörutíu meira.
Vodka hér og viskí þar,
var það nokkuð fleira?
Alla þrætu enda skal
eftir landsins vana.
Höfðinginn í himnasal
hirtir dómarana.
Réttur er settur
Hæstiréttur heldur þing í húsi sínu.
Dæmir þar eitt drykkjusvínið;
Dómstjórinn því seldi vínið.
Fyrirspurn til dómsmálaráðherra
Er jeg seggur siðastrangi,
sómasljór,
ef jeg þjóra minna ’ en Mangi
en meira en Þór?
G.K.