Tíminn - 19.05.1989, Blaðsíða 12

:*» j
C Ví. i i.-í r

12
I
HELGIN
Laugardagur 20. maí 1989
J
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL
Sextíu vitni þögðu þó iögreglan lýsti
eftir blóðugum manni í strætisvagni.
Þegar hann loks fannst kvaðst hann
alltaf hafa elt konur og nauðgað nokkr-
um en í þetta sinn missti hann stjórn á
sér af blóðþorsta.
Jólin voru í nánd og íbúar borgar-
innar Birmingham voru að undirbúa
hátíðina jafnt sem aðrir. Síðdegis
þann 23. desember 1987 var krökkt
af fólki að versla í miðborginni sem
ljómaði eins og eitt risastórt jólatré.
Hins vegar var allt kyrrt umhverfis
kauphöllina og gestir yfirgáfu hótel-
in unnvörpum. Allir virtust ætla
heim til sín í jólaleyfi.
Það átti líka við á íburðarminni
gististöðum. Á gistiheimili fyrir
stúlkur sunnan við miðborgarkjarn-
ann var venjulega ljós í öllum glugg-
um um þetta leyti dags en nú sást
aðeins týra á stöku stað.
Ein týran var í glugga Geraldine
Dunn sem var búin að láta niður
dótið sitt og tilbúin að hefja jólaleyf-
ið. Flestar hinna stúlknanna voru
þegar farnar enda áttu þær lengra
heim en Geraldine sem þurfti aðeins
til Cheltenham í um 70 km fjarlægð.
Þó Geraldine væri einkar lagleg
stúlka var hún hæglát og hlédræg og
lítið gefin fyrir að keppa eftir vin-
sældum. Eftir skyldunám hafði hún
lært vélritun og hraðritun. Nú var
hún 25 ára og góður ritari og hafði
ágætis starf í Birmingham.
j þvottahúsi gistiheimilisins var
einnig Ijós. Þar var yngri stúlka að
strjúka jólafötin fyrir hátíðina. Hún
var frá skoska bænum Ayr, skammt
frá Glasgow en þangað var svo langt
að hún ætlaði að eyða jólunum á
gistiheimilinu.
Aldrei hvarflaði að henni að það
gæti verið hættulegt að vera þarna
ein. Vissulega virtist ekkert slæmt
liggja í loftinu þetta kvöld. Ekki var
áliðið enn og nú voru allir glaðir og
reifir.
Ef til vill þess vegna datt engum í
hug að aðgæta sérstaklega stóra
trjágarðinn umhverfis gistiheimilið.
Þar var á ferli skuggaleg vera og
stefndi að húsinu. Hávaxin trén
gerðu að verkum að lýsing var af
skornum skammti. Enginn heyrði
þann litla hávaða sem maðurinn olli
og hann hvarf óséður inn í húsið.
1989 útgáfan o| mest
landsins er homin út
lesna bóh
Nú getur þú fengið símaskrána
innbundna fyrir aðeins 150 kr. aukagjaid.
Tryggðu þér eintak á meðan upplag endist.
Símaskráin er afhent á póst- og símstöðvum
um land allt gegn afhendingarseðlum, sem
póstlagðir hafa verið til símnotenda.
Öll símanúmer á svæði 95 breytast í tengslum
við útgáfu skrárinnar og verða þær auglýstar
nánar þegar að þeim kemur.
Að öðru leyti tekur símaskráin gildi 28.
maí næstkomandi.
PÓSTUR OG SÍMI
Við spörum þér sporin
Geraldine Dunn komst aldrei
heim í jólaleyfi. Hún hitti morð-
ingjann áður.
Vopnaður steini
Stúlkan í þvottahúsinu hélt áfram
að laga fötin sín, óvitandi um að-
komumann. f>ó heyrði hún einhver
torkennileg, lág hljóð og hlustaði
eftir þeim, fremur af forvitni en ótta.
Skyndilega varð henni ljóst að marr-
ið færðist nær og síðan féll skuggi á
strauborðið. Skelfingu lostin sneri
stúlkan sér snöggt við.
í dyragættinni stóð dökkklæddur
maður og glotti illkvittnislega. Það
nægði að líta á hann til að sjá hvað
hann hafði í hyggju. í hægri hendi
hélt hann á steini sem hann hafði
gripið upp úti fyrir. Um leið og hann
lyfti steininum, seildist hann eftir
rofanum á veggnum með hinni hend-
inni.
Stúlkan rak upp skelfingaróp um
leið og ljósið slokknaði. Maðurinn
stökk að henni í myrkrinu með
steininn reiddan til höggs. Stúlkan
æpti aftur og reyndi að víkja sér
undan en manninum tókst að koma
höggi á höfuð hennar og síðan öðru.
Ópin þögnuðu og stúlkan seig niður
á góifið. Þá hætti maðurinn og lagði
við hlustir en stökk síðan burtu og
gaf frá sér vanþóknunarhljóð.
Heyrst hafði til stúlkunnar og
aðrar komu henni til hjálpar. Margar
raddir heyrðust í myrkrinu frammi.
- Ópin komu frá þvottahúsinu. Það
er dimmt þar en við skulum samt
athuga málið.
Þegar ein stúlkan kveikti loftljós-
ið, komu þær auga á þá sem á gólfinu
lá. - Hvað sem gerðist er hún þó á
lífi, sagði ein þeirra og laut niður.
Sú sem fyrir árásinni varð, áttaði
sig fljótlega og skýrði í stuttu máli
frá því sem gerðist. Stúlkurnar höfðu
auga með dyrunum sem maðurinn
hafði horfið út um en von bráðar
kom götulögreglumaður á vettvang
og hann fékk aðstoð annarra til að
hefja leit að óboðna gestinum.
Stúlkan var flutt á sjúkrahús þar
sem sárin á höfði hennar gætu verið
alvarlegri en virtist við fyrstu sýn.
Blóð var á gólfinu og slettur á
veggjunum. Ekkert benti þó til þess
hvaða leið árásarmaðurinn hafði
flúið.
Blóðslóð
að myrku herbergi
Þegar var farið að leita í garðinum
umhverfis húsið en án árangurs og
þá sneru menn sér að því að leita í
nær auðu gistiheimilinu sjálfu. Mikl-
ar líkur voru á að maðurinn hefði
einmitt falið sig innanhúss.
Stúlkurnar útskýrðu fyrir lög-
reglumönnunum að flestir íbúanna
væru farnir heim í jólaleyfi og Ger-
aldine Dunn hefði farið seinust, fyrir
klukkustund eða svo, eins og hún
hafði ætlað sér.
Dimmir gluggar herbergjanna
bentu svo sannarlega til að þar væri
enginn en sú staðreynd styrkti einnig
líkurnar á að árásarmaðurinn gæti
falist í hvaða herbergi sem var.
Einn lögreglumannanna kallaði
aðvörun: - Hann gæti tekið á móti
ef við króum hann af. Hann gæti líka
verið vopnaður öðru en grjóti.
Ljós voru kveikt á göngum og í
herbergjum eftir því sem leitinni
miðaði en allt f einu fór aftur að sjást
blóð á ganginum og lá slóðin að
dyrum herbergis númer fjögur. Lög-
reglumenn ruddust inn og kveiktu
ljósið. Þar frusu þeir í sporunum við
þá sjón sem við blasti.
Þarna var ekki endi blóðslóðar-
innar, heldur upphaf hennar. Ger-
aldine Dunn átti herbergið og allir
töldu að hún væri farin. Hún fór
aldrei í j ólaleyfi sitt heim til Chelten-
ham.
Á rúminu voru töskur hennar
tilbúnar, en á gólfinu lá lík hennar í
stórum blóðpolli og svo illa leikið
var naumast var hægt að bera kennsl
á það. Árásarmaðurinn var orðinn
morðingi.
Um það leyti sem leit á gistiheimil-
inu var lokið, var glæpalögreglan í
Birmingham komin á vettvang ásamt
tækniliði og rannsókn hófst á stund-
inni. Fyrri lögreglumenn voru settir
út til að leita mannsins betur í
grenndinni.
Nákvæm lýsing
Stúlkan á sjúkrahúsinu gat gefið
allgreinargóða lýsingu á manninum,
þó hún hefði aðeins séð hann rétt í
svip. Hún sagði hann meðalháan.
rúmlega tvítugan eða svo, klæddan