Tíminn - 28.10.1989, Síða 12

24 Tíminn
Laugardagur 28. október 1989
MINNING
Aldís Björgvinsdóttir
Fædd 30. júní 1942
Dáin 16. október 1989
Við þá ótrúlegu og ótímabæru
fregn að Aldís vinkona mín hefði
farist í bílslysi ásamt mági sínum var
sem tíminn stöðvaðist augnablik.
Gat þetta verið satt? Jú, vegir lands-
ins taka toll og hann stóran, nú eins
og svo oft áður. Aðstandendur og
vinir standa örvinglaðir og spyrja:
Hvers vegna? En engin svör fást nú
fremur en endranær.
Leiðir okkar Aldísar lágu fyrst
saman fyrir u.þ.b. 20 árum er við
störfuðum saman á Dagheimilinu
Hörðuvöllum í Hafnarfirði og þró-
aðist þar sú vinátta sem haldist hefur
æ síðan. Þó langur tími liði milli
samfunda var ávallt sem við hefðum
hist í gær. Aldís var mjög skemmti-
legur vinnufélagi og vinur. Hún sá
ætíð spaugilegu hliðarnar á tilver-
unni og það var oft glatt á hjalla og
mikið hlegið. En það var líka gott að
leita til hennar ef erfiðleikar steðj-
uðu að, þá var hún fús að veita
aðstoð. Sem starfsstúlka á barna-
heimili var hún samviskusöm og
ósérhlífin. Hún var einstaklega
barngóð og átti auðvelt með að laða
börnin að sér og reyndist þeim
sannur vinur. Á þessum árum bjó
Aldís á Álfaskeiði í Hafnarfirði með
börnum sínum tveim, þeim Hjördísi
og Björgvin Gunnarsbörnum. Þar
var gott að koma og spjalla yfir
kaffibolla. Sonur minn, sem þá var
á öðru eða þriðja ári, naut þess að
eiga Aldísi að vinkonu, því oft fékk
hann að gista ef foreldrarnir brugðu
sér frá, og var þá dekrað við hann á
allan hátt og það sem best var,
enginn fastur svefntími á kvöldin.
Dálæti hans á henni er best lýst er
hann sagði einhvern tíma: Þegar ég
verð stór ætla ég að giftast henni
Aldísi. En það var annar fyrri til því
skömmu síðar kynntist hún Sigurði
H. Sigurbjarnar frá Björgum í
■ ■ Hnr
Steingrfmur
Hermannsson
Árni
Gunnarsson
Unnur
Stefánsdóttir
|f|pi « a pSB|. X 4: «6
v - ■ *i' ShMwB. ■:*
GuðmundurG.
Þórarinsson
Sigurður
Geirdal
Kjördæmisþing framsóknarmanna
á Norðurlandi-vestra
verður haldið ( félagsheimllinu á Blönduósi dagana 28. og 29.
október nk.
Dagskrá: - Laugardagur
Kl. 14.00 Þingsetning og kosning starfsmanna þingsins.
Kl. 14.10 Skýrsla stjórnar KFNV og blaðstjórnar Einherja. Umræður
um skýrslur og afgreiðslu reikninga.
Kl. 14.45 Ávörp gesta.
a) Árni Gunnarsson, stjórnarmaður ( SUF.
b) Unnur Stefánsdóttir, form. LFK.
Kl. 15.00 Sérmál þingsins. Framtíðarmöguleikar ( uppbyggingu
iðnaðar á Norðurlandi vestra með tilkomu Blönduvirkj-
unar. FramsögumaðurGuðmundurG. Þórarinsson, alþ.m.
Kl. 15.30 Frjálsar umræður.
Kl. 16.30 Kaffihlé.
Kl. 16.45 Stjórnmálaviðhorfið. Steingrímur Hermannsson, forsætis-
ráðherra.
Kl. 17.45 Frjálsar umræður.
Kl. 19.00 Kosning nefnda.
Kl. 20.00 Kvöldverður á Hótel Blönduósi.
Sunnudagur
Kl. 10.00 Nefndastörf.
Kl. 12.00 Matarhlé.
Kl. 13.00 Nefndir skila áliti. Umræður og afgreiðsla.
Kl. 15.30 Kaffihlé.
Kl. 15.45 Kosningar.
Kl. 16.15 önnur mál.
Kl. 17.00 Þingslit.
Stjórn KFNV.
Aðalfundur
Framsóknarfélags
Húsavíkur
verður haldinn ( Félagsheimili
Húsavíkur miðvikudaginn 1.
nóvember kl. 20.30.
Dagskrá:
1. Venuleg aðalfundarstörf
2. Inntaka nýrra félaga
3. Önnur mál.
Á fundinn mæta Guðmundur Bjarnason heilbrigðisráðherra og
Jóhannes Geir Sigurgeirsson alþingismaður.
Fjöimennum.
Stjórnin.
Guðmundur JóhannesGeir
Bjarnason Sigurgeirsson
heilbrigðisráðherra alþingismaður
Ljósavatnshreppi og fluttist með
honum norður. En þau höfðu þó
yfirleitt vetrarsetu hér sunnanlands
og hafði Aldís einmitt tekið upp
þráðinn að nýju sem starfsstúlka á
barnaheimili og vann sl. vetur á
Hörðuvöllum. Var gott að vita af
henni þar og gaman að hitta hana
aftur á gamla góða staðnum.
Aldís og Siggi eignuðust einn son,
Sigurð Frey, sem í dag er 16 ára
gamall og sér á bak móður sinni og
frænda. Guð gefi þeim feðgum og
ástvinum öllum styrk til þess að
sigrast á þessari miklu sorg. Mér er
efst í huga þakklæti fyrir að hafa
kynnst Aldísi og átt hana að vini. Ég
bið henni blessunar Guðs á nýjum
leiðum.
Elsku Siggi, Sigurður Freyr,
Hjördís, Björgvin, foreldrar, syst-
kini og aðrir ástvinir. Orð eru lítils
megnug á stund sem þessari, en
minninguna tekur enginn frá ykkur.
Megi hún verða ykkur ljós á kom-
andi tímum. Ég og fjölskylda mín
vottum ykkur öllum dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Aldísar Björg-
vinsdóttur.
Erla G. Gestsdóttir.
Nú er sumarið liðið og vetur
genginn í garð, farfuglarnir famir til
framandi ianda.
Ég kveð nú systurdóttur mína,
Aldísi Björgvinsdóttur, sem lést í
hörmulegu slysi svo langt um aldur
fram, en vegir Guðs eru órannsakan-
legir. Minningarnar hrannast upp og
af nægu er að taka, en ég ætla ekki
að telja það upp hér.
Foreldrar hennar hófu búskap á
heimili foreldra minna og ömmu og
afa hennar. Við Aldís vorum sitt á
hvom árinu og ólumst upp eins og
systkini og þannig var það áfram.
Áldís giftist og eignaðist þrjú
mannvænleg böm, tvö eldri börnin
em búin að stofna sín eigin heimili
og eignast börn, en yngri sonurinn,
sem er 16 ára, er í föðurhúsum.
Böndin á milli okkar Ásdísar vom
alltaf jafnsterk þótt stundum væri
vík milli vina og var ég ávallt vel-
kominn á heimili þeirra hjóna, hvort
sem það var hér á Lindarbrautinni
eða að Björgum II, Ljósavatns-
hreppi.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
þetta allt og bið Guð að styrkja
eiginmann hennar, Sigurð Sigur-
bjarnarson, börn, foreldra, tengda-
börn, barnabörn og systkini í þeirra
miklu sorg.
Far þú í friði, friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gúndi
Okkur langar til að minnast elsku-
legrar systur sem var svo óvænt og
allt of snemma burt kölluð.
Já, lífið er stundum ráðgáta sem
við mennirnir skiljum ekki. En það
er erfitt að horfa á eftir „stóm
systur" sem alltaf var reiðubúin til
hjálpar hvar og hvenær sem var.
Hún var sterka stoðin í lífi okkar
systkinanna.
Aldís fæddist í Hafnarfirði 30.
júní 1942. Elst af fimm börnum
hjónanna Rakelar Guðmundsdóttur
og Björgvins Jónssonar. Því aðeins
47 ára þegar hún lést frá ungum syni,
eiginmanni og tveim uppkomnum
börnum. Að ekki sé gleymt litlu
, ömmubörnunum hennar sem fengu
allt of stutt að njóta ömmu sinnar.
Aldís var vel gefin kona og hafði
mikið yndi af lestri góðra bóka.
Ættfræði var henni hugleikin og
hafði hún svo frábært minni að
vantaði mann að vita eitthvað um
ættina, þá var bara að spyrja Aldísi.
Já, það er svo margs að minnast.
Hugurinn reikar aftur til barnsár-
anna er við Iékum okkur áhyggju-
laust saman. Unglingsáranna, sem
liðu við nám og störf, og fullorðins-
áranna. Allt hlaðið góðum minning-
um.
Heimili Aldísar og eiginmanns
hennar Sigurðar að Björgum II,
Ljósavatnshreppi, stóð öllum opið.
Hafði hún mikla ánægju af að taka
á móti gestum. Aldrei of margir. Þar
undi Aldís hag sínum best, því hún
var alltaf mikill náttúruunnandi.
Langar okkur sérstaklega til að
þakka fyrir allar yndislegu samveru-
stundirnar sem við áttum með þeim
hjónum þar.
Það er erfitt að sætta sig við þetta,
en Guð ræður, við mennirnir lútum
hans vilja. Mikill harmur er nú
kveðinn að eiginmanni, börnum,
foreldrum og hinum stóra frænd-
garði. Við biðjum Guð að styrkja
ættingja og blessa minningu hennar.
Lína og Siddý
Nú er kvödd Aldís Björgvinsdótt-
ir. Hún var okkur, sem vorum henni
samferða, sérstakt tákn. Góðvilji
hennar gagnvart öllu lífi var einstak-
ur. Hún hafði erfið verkefni um sína
daga, sjúkdómur og fylgjandi erfið-
leikar voru mikill prófsteinn á per-
sónu hennar. Oft verða viðbrögð
fólks í þeim sporum, sem hún þá
stóð í, beiskja og neikvætt viðhorf.
Eftir glímu hversdagsins og góðan
árangur í lífshlaupi sínu stóð Aldís
meðal vina sinna, glaðlynd og
jákvæð. Hún bar gleði og gjafir í
hvert hús. Gjafir hennar voru þær
sem við oft sjáum ekki fyrr en við
stöndum frammi fyrir stöðvun
tímans. Þessar gjafir voru hinir ótelj-
andi kostir hennar. Hún var í senn
fulltrúi hinna gömlu gilda og nútíma-
kona. Gilda sem eru því miður á
undanhaldi í samfélagi nútímans.
Það er afar sjaldgæft og í senn
guðsþakkarverð forréttindi að fá að
verða samferða slfkri veru. Englun-
um hér á jörð fækkaði um einn er
hún kvaddi.
Við, sem eftir sitjum og verðum
að sætta okkur við fráfall hennar,
gleymum henni aldrei. Vonin er
okkur efst í huga og spumingar
vakna sem við eigum ekki svör við.
Við treystum því að Guð leyfi okkur
að sameinast hinum ljúfa vinahópi í
eilífðinni. Þar er Aldís meðal þeirra.
Við söknum hennar ólýsanlega og
biðjum Guð að geyma hana og þá
sem hana syrgja.
Randver Þ. Randversson.
Guðrún Guðfinna
Guðmundsdóttir
Fædd 10. mars 1919
Dáin 7. október 1989
Þegar mér barst fréttin um lát
Guðfinnu mágkonu minnar á öldum
ljósvakans hvarflaði hugurinn nán-
ast fjörutíu ár aftur í tímann. Ég var
staddur í Reykjavík einn fagran
vordag og kom í heimsókn til frænku
minnar sem bjó við Óðinsgötuna,
eftir nokkra stund kom þar líka
bróðir minn Andrés sem þá stundaði
skrifstofustörf í Reykjavík og hafði
nú hafið sambýli með unnustu sinni,
sem hann vildi kynna mig fyrir, þau
höfðu tekið á leigu litla íbúð í
vesturbænum ef ég man rétt og
þangað fórum við. Þarna heilsaði
mér bráðlagleg og myndarleg stúlka
með þykkt og fallegt dökkt hár, sem
hét fullu nafni Guðrún Guðfinna
Guðmundsdóttir fædd að Húsatóft-
um í Grindavík 10. mars 1919, dóttir
hjónanna Kristínar Gísladóttur og
Guðmundar Jónssonar sem stundaði
sjómennsku og búskap, bræður
hennar voru tveir Árni og Magnús.
Guðfinna svo notað sé aðeins
seinna nafnið var ein af alltof mörg-
um sjómannabörnum, semmisst
hafa föður sinn í hina votu gröf
hafsins, langt um aldur fram, hún
hafði því lítið af föður sínum að
segja, en ekkjan reyndi að halda
saman heililinu og brjótast áfram
með börnin og hlýtur að hafa verið
erfið barátta sem ég kann ekki frá að
segja.
Á öndverðu ári 1952 ganga þau
Guðrún Guðfinna og Andrés
Guðnason frá Hólmum, í hjónaband
og þá tekur alvara lífsins við hjá
þeim. Þau undu því ekki að búa
lengi í leiguhúsnæði heldur hófu
brátt byggingu á nýju íbúðarhúsi við
Mosgerði í Reykjavík. Það tók
nokkurn tíma og unnu þau sjálf
allmikið við þetta svo sem títt var
um ungt fólk á þeim árum.
Þarna áttu þau ágætt heimili um
nokkurt skeið, uns brugðið var á það
ráð að selja og kaupa rúmgóða íbúð
við Sundlaugaveginn og flytja
þangað. Þar uxu börnin upp sem eru
fjögur, talin hér í aldursröð, Örn
Ulfar, Kristín Rós, Gunnar Már og
Sigrún, öll hið gjörfulegasta myndar-
fólk sem nú hafa valið sér maka,
staðfest ráð sitt og eignast börn, svo
barnabörnin voru orðin sjö.
Ég átti því láni að fagna að fá að
hafa eitt af börnunum hennar Guð-
finnu í sumardvöl á heimili mínu og
fjölskyldu minnar nokkrum sinnum
og varð okkur vel til vina. Vandfund-
inn held ég sé vandaðri og betri
unglingur er ber móður sinni mjög
fagurt vitni um kurteisa og prúða
framkomu og gott uppeldi. Guð-
finna var fyrst og fremst húsmóðir
eða eins og presturinn sagði í útfar-
arræðunni í Áskirkju „hún var mikil
og góð húsmóðir". Hún vann heimil-
inu allt sem hún mátti svo lengi sem
heilsan leyfði. Það var gaman að
koma í heimsókn til hennar á Sund-
laugaveginn, hlýtt og glaðlegt við-
rriót hennar og þægilegheit, verkuðu
svo vel á mann, því er ekki hægt að
gleyma.
Ég veit ekki hvernig á því stendur
að nú eina nóttina fannst mér eins
og ég fyndi handtakið hennar Guð-
finnu, þegar hún kvaddi mig við
líkbörur móður minnar fyrir nokkr-
um árum, þetta er sjálfsagt bara
hugarburður og vitleysa en varð þó
til þess að ég fór að setja þessar línur
á blað.
Enn urðu búferlaflutningar hjá
þeim Guðfinnu og Andrési, þá var
flutt í nýtt hús við Langholtsveginn
þar sem þau hafa búið síðan, ekki er
mér grunlaust um að húsmóðirin
hafi kvatt sundlaugaveginn í fyrstu
með nokkrum trega.
Síðustu árin var það mágkonu
minni mjög til baga hvað hún var
farin að heyra illa og gat því ekki
tekið þátt í umræðum fólks, eins og
hugur hennar stóð til. Hún veiktist
alvarlega seinni partinn í sumar og
lést á Landakotsspítala eftir miklar
þjáningar og uppskurð, þann 7.
október.
Ég bið almættið að gefa hinni
dánu ró og blessun en hinum líkn
sem lifa.
Jón í Götu