Tíminn - 16.06.1990, Blaðsíða 4

HELGIN
Laugardagur 16. júní 1990
Björn Egilsson
skrifar hugleið-
ingu úr „Dvöl-
inni á Króknum"
og segir frá höf-
uðstaðnum eins
og hann var Al-
þingshátíðarárið
og koma ýmsir
merkir menn við
söguna
Eg sem þetta skrifa er í dvöl á Sauð- R®yl<)avtKlirtlöfn um 1930.
árhasðinni. Að dvelja er gamalt orð
og gott. Það þýðir að nema staðar og
hafast ekki að, meðan tíminn líður.
Hér á Sauðárhæðinni var Sjúkrahús
Skagfirðinga byggt 1960. Svo var
elliheimili byggt undan brekkunni og
eg er í „Neöra“.
Eg kann vel við mig í Neðra og hef
nóg við að vera, sem sé það að kom-
ast eitthvað áleiðis upp. En það kostar
elju og er langtimaverk. Hins vegar er
það lífsnauðsyn að halda áftam að
gera eitthvað. Það vissu drengimir hjá
Bjarti í Sumarhúsum. Það er óhugn-
anleg tilhugsun að vera kominn alla
Reykjavíkurför árið 1930
leið upp og hafa ekkert framundan.
Við héma á Elliheimilinu erum hreint
ekki óttalaus og reynum að haga okkur
skikkanlega, láta ekki lifa ljós að óþörfu
og borða ekki meira en við þurfum. Ef
reksturshalli verður á starfseminni
verður allt flutt Suður.
Stjómmálamenn em nú famir að hafa
áhyggjur af þvi, hvað fólkið verður
gamalt og framfasrslutími þess langur.
Þeir geta sjálfum sér kennt ttm það, því
maturinn á sjúkrahúsum og elliheimil-
um er svo góður, að það er ekki að vita,
hvað fólkið getur lifað lengi.
Þetta samfélagshús héma heitir ekki
Elliheimili heldur Dvalarheimili aldr-
aðra. Að taka það nafn í staðinn fyrir
Elliheimili er skemmdarverk á íslenzkri
tungu. Það er eins og elli sé bannorð.
Það var ekki bannorð hjá Matthíasi þeg-
/ar hann kvað: „Æska elli menn og
EDDUTILBOÐ1990
í sumar bjóða Edduhótelin gistingu í fjórar nætur
eda fleiri með verulegum afslætti.
Afsláttarkjör þessi gilda frá opnunardegi hótelanna
(um 15. júní) til 30. júní og aftur frá 12. ágúst til
lokunardags (um 30. ágúst).
Gistinóttin kostar kr. 1.300,-* á mann í 2ja manna
herbergi m/handlaug, þ.e. kr. 5.200,- á mann í fjórar
nætur (á einu hóteli eða eina nótt á hverjum stað).
‘Morgunverdur er ekki innifalinn.
Ónotadar gistinætur verda ekki endurgreiddar, en hægt er ad nýta þær frá
1. sept. til 31. des. á Hótel Eddu, Kirkjubæjarklaustri og Hótel Hvolsvelli.
Gistingu er ekki hægt að panta með meira en tveggja
daga fyrirvara.
Tilboð þessi eru til sölu hjá Ferðaskrifstofu íslands,
Skógarhlíð 18, sími 25855, og á Edduhótelunum.
Þar fæst einnig Hótel Eddu
bæklingurinn 1990.
FERDASKRIFSTOFA
ÍSLANDS
Skógarhlíð 18, sími 25855
mjúklynd fljóð“. Á nítjándu öld var
bara einn Matthías á íslandi.
Stóra-skelfing
og Golanhæöir
Héðan að sjá er fögur útsýn til allra
átta. I austri eru rismikil fjöll ffá norðri
til suðurs svo langt, sem augað eygir.
Það er vestuijaðarinn á Tröllaskaga.
Nær sér yfir Hegranes og Boigarsand,
þar sem landnámsmenn renndu skipum
til grunns. Hið næsta hér undir brekk-
unni sér ofan á stórhýsi, eign Kaupfé-
lagsins. Það er fullkomnasta verzlunar-
hús norðan jökla. Grínistar kalla húsið
Stóru-skelfingu með þeirri meiningu að
Kaupfélagið geti aldrei borgað það.
Hvemig það leiðist út, sannast síðar.
Það gleður augað að horfa til vesturs.
Á löngum stalli með fjallinu hér fyrir
ofan er þétt röð af nýjum húsum og
nefnist byggðin Golanhæðir. Þar er ekki
barist eins og f ísrael, en sterkir vindar
blása þar um úr Gönguskarði. Það er
gott fyrir böm, sem alast þar upp og
unglinga sem ekki em komnir yfir tekt,
að venjast vindinum.
Yfirlæknir og prófastur búa á Golan-
hæðum og fleira stórmenni, en héraðs-
læknir býr á mölinni fyrir neðan brekk-
una.
Þessi héraðslæknir er búinn að vera
hér lengi. Hann virðist ekki trúa á gróða
af flækingi.
Eitt sinn var eg í bíl með héraðslækni
uppi á brekkunni. Hann benti inn í
kirkjugarðinn og sagði: Hér er fólkið
mitt.
Þegar eg lít yfir langa ævi, finnst mér
að það sé aðeins eitt, sem eg hef gert að
gagni og það var líka trúnaðarstarf. Eg
sótti yfirsetukonu þegar Indriði G. Þor-
steinsson fæddist. Hann er nú nafn-
kennd persóna meðal lýðsins.
Yfirsetukona
handa Indriða G.
Þetta var á útmánuðum 1926. Langa
leið var að fara í þreifandi myrkri um
nótt. Það var seinfarið yfir móa og mýr-
ar á rauðri jörð. Ferðin tók svo langan
tíma að eg óttaðist, að bamið yrði dautt.
Þetta fór vel. Eg og yfirsetukona kom-
um á síðustu stundu og bamið liföi. Síð-
an hefur verið dularfúllt samband á
milli okkar Indriða.
Það er búið að skipa mér að skrifa. Eg
hef oftast gert það, sem eg hef verið
beðinn, jafnvel þó það væri i skipunar-
tón. Eg hef löngum verið með það und-
arlega „instinkt" að skrifa og skrifa, án
þess að hugsa um, hvort nokkur vildi
lesa. Á þessu ári em liðin slétt fimmtiu
ár síðan eg fór að skrifa ræður og blaða-
greinar á stangli. Áður var ég óskrif-
andi. Það sem eg hef skrifað, hefúr ver-
ið misjafnt álitið. Fyrir áratugum fóru
bréf á milli okkar Indriða G. Þorsteins-
sonar, sem hann lét prenta í Tímanum.
Bréfin ffá mér þóttu afleit, sérstaklega