Tíminn - 21.07.1990, Blaðsíða 4

12
HELGIN
Laugardagur 21. júlí 1990
Dunandi dans með
ívafi ættjarðarsöngva
Hér segir Stefán
Jasonarson
í Vorsabæ frá
vel heppnaðri
bændaferð um
Mið-Evrópu
dagana 15. júní
til 3. júlí 1990
Ferðin hófst með Amarflugsþotu
fiá Keflavíkurflugvelli föstudaginn
15. júní. Þátttakendur voru 118, frá
flestum byggðarlögum landsins.
Lent var á Múnchenarflugvelli kl.
6:30 laugardaginn 16. júní að
staðartíma. Ekið var frá Munchen
eftir greiðlega afgreiðslu flugvallar-
yfirvalda og haldið í þremur hóp-
ferðabrfreiðum um gróðursæl hér-
uð Bæjaralands til St Englmar og
gist þar í hótel Predigtstuhl næstu
8 nætur.
Mánudaginn 25. júní er ekið suður á
bóginn frá St. Englmar yfir til Tékkó-
slóvakíu. Ekið var til höfuðborgarinn-
ar Prag og gist þar i 3 nastur.
Frá Prag var haldið 28. júní til Aust-
urríkis og gist i höfuðborginni Vín í 2
nætur.
Aftur er komið til Þýskalands 30.
júní. Ekið um Qöll og dali og litið á
fræga staði, sem jafnan áður. Ekið til
Ulm og gist þar á hótel Ibis aðfaranótt
sunnudagsins l.júlí.
Næsta dag er ekið til Koblenz í V,-
Þýskalandi. Þar, á ágætu hóteli, var
kvöldvaka og kveðjuhóf.
Næsta dag héldu 70 ferðafélaganna
heim frá Amsterdam og siðari hópur-
inn hélt sömu leið „heim í heiðardal-
inn“ þriðjudaginn 3. júlí.
Sinn er siöur
í landi hverju ■■■
Það verður að segjast eins og er, að
yfirbragð þeirra Ianda, sem áður er
getið og við áttum kost á að kynnast á
ferð okkar um Evrópu, er næsta
breytilegt frá einu landi til annars. Eitt
er þó samnefnari þeirra allra: Skógur,
akrar — Akrar, skógur!!
í Þýskalandi var gott að gista í hótel-
samstæðunni í St. Englmar. Þar höfðu
menn sína tveggja, þriggja eða fjög-
urra manna íbúð með eldhúsplássi,
baði, sjónvarpi og síma, auk þess af-
not af sundlaug, leikvelli, skokkbraut-
um og samkomuhúsi flest kvöldin.
Var þar oft glatt á hjalla á góðra vina
fúndum — og guðaveigar lífguðu sál-
aryl!
Þjóðhátíðardagurinn 17. júní svifti
burt þoku og súld tveggja fýrstu dag-
anna. A þjóðhátíðardegi Islands skein
sól í heiði og hitinn eins og eftir pönt-
un allra sóldýrkendanna í hópnum!
Eins og vænta mátti var þjóðhátíðar-
samkoma í samkomuhúsi hótelsins að
kvöldi 17.júní.
Agnar Guðnason aðalfararstjóri hóf
kynningu á dagskrá, eftir að grill-
veislu var lokið og fyrsti danssprettur-
inn afstaðinn. Að dagskrá lokinni var
dunandi dans til miðnættis — eða vel
það.
Næstu daga i Þýskalandi var ekið um
nærliggjandi byggðarlög í Bæjara-
land. M.a. skoðaðar kirkjur, farið í
heimsókn til fjárbónda og kúabónda.
Einnig komið í miðstöð bændasam-
takanna I Bæjaralandi. Litið var á ull-
ariðnað og einnig viðariðnað. Siglt
var I snyrtilegri feiju um Dóná á logn-
væru siðkvöldi, hvar matur var til
reiðu um borð og dunandi dans með
ívafi ættjarðarsöngva er á land var
stigið — ásamt með innfæddum „sjó-
farendum".
Hlutavelta var um borð og bættist
mörgum búsílag við það vöruúrval er
stórmarkaðimir áður höfðu áréttað.
Kvöldvökumar í samkomuhúsinu í
St. Englmar voru býsna vinsælar. Þar
skiptist landshlutafólkið á um að sjá
um dagskrána sem oftast var samin
jafnóðum með ýmsum blæbrigðum
og blöndu af söng, ljóðagerð, frásögn-
um og ýmiskonar uppákomum, enda
var fólkið ákveðið að skemmta sér og
sínum og áttu fararstjóramir Agnar
Guðnason, Stefán Sigfússon og
Hólmffiður Bjamadóttir (Hófí), ásamt
hótelstjóranum þýska, og hljóðfæra-
Hópurinn á leið út úr Pragkastala.
leikurinn sinn stóra þátt í að gera
þessa góðra vina fúndi öllum sem
ánægjulegasta.
Tímarnir breytast
05 ■■■
Fyrir 50 árum var hér heima á Fróni
hnípin þjóð í vanda. Hildarleikurinn
mildi, heimsstyijöldin síðari, geisaði
úti í hinum stóra heúni. Þjóðir Evrópu
og fleiri, gráar fyrir jámum, lögðu allt
kapp á að eyða, drepa, brenna og
bijóta viðnámsþrótt óvinarins. Þá áttu
margir um sárt að binda.
Fáum mun hafa til hugar komið þá,
að fáum áratugum síðar væri friður,
samstarf og samhjálp þjóða á milli,
mottó daganna. Sú er þó raimin nú og
sjón sögu ríkari, þegar ekið er um hin
áður stríðshijáðu lönd!
Vissulega sáum við minnismerkin
um ógnarárin. Helst vora þau áber-
andi í Tékkóslóvakíu. Þar era mörg
formfogur hús, jafnvel skreytt með
listaverkum og minna á betri tíð á ár-
um og öldum áður. Nú era þessi hús
mörg borin svip fátæktar og kyrr-
stöðu. Víða er þó endurbótastarfið
hafið: Verkpallar, byggingakranar og
vinnuflokkar benda á bjartari ffamtíð
og athafhalíf fólksins i takt við nýja
tíma.
Prag - borg gamla og
nýja tímans
I höfúðborginni Prag, þar sem aftaka
þeirra manna er fyrstir hrópuðu rödd
frelsis til þjóðar sinnar, fór fram, gefúr
að líta blómum skrýdda kransa og
blómavendi — gjöf ffá þjóðinni til
þeirra sem bratu ísúrn og féllu fyrir
hugsjón súia. — Sífellt er bætt við
blómum í stað þeúra er folna fýrir
tímans tönn.
Höfuðborgin Prag í Tékkóslóvakíu
minnú svo sannarlega á foma frægð.
Við fengum ágæta leiðsögumenn í bíl-
ana er við ókum um elsta hluta borgar-
innar ffá 12. og 14. öld. Þar skoðuðum
við eina elstu kirkju borgarinnar, sem
var 400 ár í smíðum. Þama sáum við
ævagamlan kastala, sem kóngar og
forustumenn fýrri alda bjuggu í, og
m.fl. ffá fýrri tímum.
Verslunarhverfin í miðborgúmi era
iðandi af mannmergð hvaðanæva úr
fjarlægum heimshomum. Vörahúsin
stóra gætu verið í hvaða landi sem er,
varðandi vöraúrval og gæði —jafnvel
afgreiðslufólkið brosti sínu blíðasta
brosi þegar það heyrði að við værum
ffá íslandi og sáu Islandskortið okkar
og bent var á Reykjavík og fúnd þeirra
Reagans og Gorbatsjovs.
Aður en haldið var suður yfir landa-
mærin, til Austurríkis, þann 28. júní,
var farið í skoðunarferð í hinn mikla
og merkilega dropasteúiahelli í fjall-
lendi einu i Tékkóslóvakíu. Með réttu
má segja, að hellú þessi, sem allur er
upplýstur og með 119 fröppum, sé eitt
af imdram veraldar! Ótrúlegar berg-
myndanir gefúr þar að líta og dropa-
steinahvelfmgar hellisins ólýsanlegar
að formi og fegurð, enda lengjast
dropasteinastangimar aðeins um 1
millimetra á 15 áram!
Síðasta spölúrn, 500 metra af lengd
hellisins, var fólkið feijað á rafknún-
um bátum eftú fagurbláu íjallavatni
inni í iðrum jarðar áður en hringferð-
inni lauk!
Dagúm sem við dvöldum í höfúð-
borg Austurríkis, Vín, var hitinn yfir
30 stig. Var ekið um borgina og litið
m.a. inn í reiðhöll eina mikla og litið á
hestamennsku Vínarbúa.
í borgúmi era margar og fagrar bygg-
ingar. Ekki tókst að fá aðgöngumiða í
Vínaróperuna, þrátt fýrir ítrelcaðar til-
raunir með löngum fýrirvara að fá
nokkra miða. „Eg hefði með gleði
greitt 20.000 ísl. krónur fýrú einn
miða í óperuna,“ sagði ern konan í
okkar hópi. „Svona tækifæri kemur
ekki aftur á minni æfi,“ bætti hún við
með sannfæringarkrafti.
Síðasta kvöldið okkar í Vúi var
ómenguð Vinarvalsastemmning undir
berum húnni, enda hitinn 35 stig er
leið á daginn. Söngur, grillmatur,
guðaveigar og dans gerði þessa Vínar-
valsastemmningu magnþrungna og
ólíka öllum hversdagsleika. Enda tré-
bekkir imdir „bossum“ fólksins og
flórað dansgólfið úr ferköntuðu gijóti,
höggvið til úr fjallstindi í nágrenninu
fýrú nokkrum áratugum — eða öld-
tim — sögðu menn!
Svo erum við aftur komin yfir landa-
mærin til Þýskalands. Leiðin er löng
til Amsterdam og þvi lítill timi til
skoðunarferða. Þó gafst tími til að
skoða enn eina kirkjuna — Dómkúkj-
una í Ulm. Hún er talin sú þekktasta I
Þýskalandi, enda er tum hennar 161
metra hár. Einnig var ekið upp í Am-
arhreiðrið hans Hitlers sáluga. —
Þetta heúnsfræga „hreiður", hæst uppi
á fjallatindi, afmælisgjöf frá þýsku
þjóðinni til Foringjans. Nú er þama
uppi striður straumur ferðahópa úr öll-
um heimshomum að skoða undrið!
Brynjólfur Geir Pálsson, Guöfinna í Vorsabæ og Kristjana í Dalbæ við Schönbrunnhöll.