Tíminn - 21.07.1990, Blaðsíða 8

16 Tíminn
Laugardagur 21. júlí 1990
'l m m m. mm - _ Wmm®.
I TIMANS RÁS

ATU
MAGNÚSSON:

......................................................................................................:
Rumskað til óþurftar
■'5
i
\
]
•j
Sú var tíð að talsvert eftiilegum
vísi að dýragarði var komið upp hér
á landi, semsé Sædýrasafninu í
Hafnarfirði. Dýragarður þessi naut
mikillar hylli, bæði bama og fúll-
orðinna og var best til marks um það
hvílíkur fjöldi lagði þangað jafhan
leið sína, en hann var meiri en nam
aðsókn að öllum leikhúsum í land-
inu til samans. Ráðist var í dýrar
framkvæmdir á svæðinu, svo sem
gryfju fýrir bjamdýrin og laug
handa hvalfiskum og á þeim tíma er
hann var við lýði fór aðstaða mjög
batnandi, jafhframt þvi sem dýrum
var fjölgað, og gat þar orðið æði
margar erlendar tegundir að líta.
Mikið orð fór af sumum dýmnum,
þar á meðal þóttu ljónin hin falleg-
ustu í evrópskum dýragarði. Aðbún-
aðurinn að ljónunum var þó ófull-
kominn, en stóð til bóta. Að öðmm
dýmm var prýðilega búið, a.m.k.
varð undirritaður aldrei var við ann-
að, er hann heimsótti Sædýrasafnið.
Safnið hafði komist upp fýrir for-
göngu og dugnað Jóns Gunnarsson-
ar, forstjóra þess, og var það framtak
hið aðdáunarverðasta. Ekki síst þar
sem fjárstuðningur frá bæjarfélög-
unum á höfúðborgarsvæðinu var æt-
íð naumur og helsti tekjustofh auk
aðgangseyris aðeins háhyminga-
veiðar, svo sem frægt varð. Var
þessi slóðaskapur opinberra aðila
hin mesta sneypa, því varla átti æska
þessara bæjarfélaga völ á annarri
skemmtun ódýrari, meir þroskandi
og á allan hátt betri en Sædýrasafh-
inu. Sjálfsagt hefði átt fýrir því að
vaxa og dafna, ef ekki hefðu vakist
upp einir og aðrir aðilar, sem
stefndu að því hinum dæmalausasta
rógi í síbylju og fúndu því allt til
foráttu. Verður varla annað dæmi
fúndið betra um að lastaranum tekst
ætíð að koma auga á þá ágalla sem
hann ætlar sér að sjá og skiptir þá
engu hvort þeir em fyrir hendi eður
ei. Af einhveijum undarlegum
ástæðum fúndust safninu þó mjög
fáir formælendur er mest á reið,
a.m.k. ekki meðal þeirra er í fjöl-
miðla rituðu, og minnist höfúndur
þessara orða að hann var nær hinn
eini er ritaði Sædýrasafninu til vam-
ar þama á árunum og birtust þeir
pistlar hér í blaðinu af og til.
Það vom Samtök dýravemdunarfé-
Iaga, sem fóra í fýlkingarbijósti í
aðfórinni að Sædýrasafninu. Var
nokkur nýlunda að þeim tilþrifúm,
þar sem samtök þessi hafa svo sér-
lega hljótt um sig að öllum jafhaði.
Ættu þau þó sannarlega að geta
fúndið sér gnótt verkefha, svo víða
sem meðferð á dýmm er ábótavant
hér á landi. Því átakanlegra var að er
þau ramskuðu, skyldi það vera til
óþurftar.
Því er á þetta minnst nú, að samtök
þessi hafa enn bragðið blundi og
munda þau nú brand sinn að hinum
nýja húsdýragarði í Laugardal. Að-
finnslumar em á illa skilgreindum
„sentimental" nótum ffam borin,
rétt eins og gerðist um Sædýrasafh-
ið á sínum tíma. Ekki ber þó á að
þau hafi fundið allan þann skít í
Laugardalnum, sem vera átti aðal
Sædýrasafhsins um árið og var ein-
ber fásinna, eins og svo margt annað
í málflutningi þeirra. Nú em það
nokkur villt dýr — svo sem hrein-
dýr, refir og minkar — sem amast er
við að séu þama, og fullyrt að inni-
lokunin valdi þeim einhveijum
óskapa kvölum og baki þeim líklega
geðfruflanir. Uppeldisgildi slíks
garðs er sagt að sé ekkert! Dálag-
lega horfði fýrir Ioðdýraeldinu, ef
hafa ætti þessa visku að leiðarljósi.
Hvers vegna skyldu helstu menn-
ingarborgir heimsins hafa rekið
dýragarða öldum saman, ef fúll-
komlega sömu not mætti hafa af að
sjá dýr í myndabókum, en því halda
Samtök dýravemdunarfélaga ffarn.
Sem betur fer mun lítil hætta á að
mark verði tekið á þessu upphlaupi
fjarstæöunnar í þetta skiptið. En
gremjulegt er að vita að félagsskap-
ur sem sinna skal jafnmerku og árið-
andi verkefhi og dýravemd, skuli
búa að svo ráðvilltri forystu.
Gettu nú
Við sáum kirkjuna á
Hofi í Oræfum á
myndinni í hominu
okkar hérfýrírviku.
Nú færum við okkur
vestur á bóginn og
spyijum hvað Ijallio
heitir sem maðurinn
á myndinni hefurfýrir
augum. Þetta ætti að
vera fremur auðveld
spuming!
EHH3B QEBBE3
■ BBBBE mm
■3 LU B B
4^1 <r <x Lj| -2 Z y 0
M 31 >1 1
KROSSGÁTA
m run ' IL: , * 1 Vc x i • * • 0 ■zm. rKKi H£LDUR 555 BR£i 9UR Sé-R- tfLJc'BI r •• — tímim LJÓMI AKKfl - NE 5 PuGDI ■ ^ r_;
I í ll ^ x? H 066- 'JoPNfí PTiOflR M/ELl- K VARÐ4 k
y w /INNflR, VO/VD EFN1
itj| & L.ik 1 ~x X
- SFRflTT WRÍD REV77} dÓKilLL f //V£RT ÓVIKhh 3
I JJg UND
# Wm Tggr; BL m FUGL- STfiK/] U •2 PÆDl KÓPfi- VO&UR H
aœrrLL ij- ÞRY KK U-R f\T T
YEIKU
0 FR-tBi - P/tFÁJ - dMFTfi EINN ■BURT ALir/AW 5 KfluF- SKflPOR LINÐI 5
"BL o M - j SKlPPtyl 1 R£/T>- flR 1
HYUJH I | [ s | G, i, c 1 STELYh ÓÐL/jsr
S TÚIÐ WF % H.ri.M. SfcRT L
Aa/? 3ÚTKT SÁR/iR LIMIR SK/ET- íKfiúR
STeRQfJ f JcR£> t’OR GUB&fí VlhLl- MAÐUR FRIH? SD 4oo/
TohN TTiLL y'EGfiUK
> A FóWtúm EXJA höldur $
M- S VAR ESS 3L£fK
TOTUR 4> L \)NV- ST/6G rusK moÐi iH 54Mr H L J- 9
M/irvR MíiMJR
v* ILMöN 0 rh SVAR \2 TYRST. U-R SK.ST KPEM 400 <3 1 lo
rmx TR-É
JfRE/N- GE.RH r N M'flLM a K0 NU FÆ£> J TÓNtU II
■RÉTT SJUiK- DcMS 3KÚN Alt/jst
ElNG EKLJ 5/EKJ/UR oGtn TKe n
íhfiiT LlTlL ÓSKUR SXG
Mjn k ttsT /0 Koa/U SLflGLlR ÚT.T. // Ul, ST/tfUZ Selj u H
'TT Vúa K£ KTcR. M STÆÐf /3 JíBtL DK E(F SáR- fíL<S
ElNS *• /5 KLúm *