Tíminn - 04.12.1993, Blaðsíða 9

Laugardagur 4. desember 1993
Sakamál
Paula Willoughby
I^LUKKAN VAR 6.30 að
K morgni mánudagsins 1.
“1 júlí 1991 þegar James
Darrel Willoughby steig upp á
krafmikla 750 Honduna sína og
hélt til vinnu. Hann var starfs-
mannastjóri hjá bifreiðaumboði,
giftur og tveggja bama faðir, bú-
settur í smábænum Georgetown,
Indianapobs, Bandaríkjunum.
Er Darrel keyrði út á Georgetown
Road fagnaði hann því að hann
myndi komast í vinnuna áður en
sólin kæmist hærra á loft, þvílíkur
var hitinn. Hann gaf hjólinu vel
inn og einbeitti sér að akstrinum
en tók ekki eftir rauðum pallbíl
sem lagt hafði verið nokkra tugi
metra frá heimili hans. Pallbíllinn
veitti honum eftirför. Pegar Darrel
tók eftir að honum var veitt eftir-
för jók hann hraðann, en þá geyst-
ist pallbíllinn á mikilli ferð upp að
hlið hans og skyndilega mfu fimm
byssuskot morgunkyrrðina.
Á sama tíma voru vaktaskipti í
höfuðstöðvum lögreglunnar í hin-
um rólega 20.000 manna smábæ.
Morð voru mjög fátíð, 2-3 nauðg-
anir á ári og þjófnaðir í lágmarki.
Lögreglan var aðeins með 20
starfsmenn á sínum snærum en
þrátt fyrir það var rólegt hjá þeim
flestum.
Klukkan var 6.34 þegar tilkynn-
ing barst um bifhjólaslys.
Rodney Ferguson fulltrúi var
kominn á staðinn ásamt mönnum
sínum innan nokkurra mínútna.
Það var engum vafa undirorpið að
maðurinn sem lá úti í kanti, hálfur
undir mótorhjólinu, var látinn.
Hann var klæddur í gallabuxur og
stuttermabol sem eitt sinn hafði
verið hvítur en var nú blóðugar
druslur einar. Maðurinn bar skil-
ríki þannig að auðvelt var að hafa
uppi á ættingjum.
Því var í upphafi slegið föstu að
ökumaðurinn hefði misst stjóm á
hjólinu á mikilli ferð og um slys
væri að ræða, en þegar skothylki
fannst skammt frá laut Ferguson
niður að líkinu og kom auga á
skotsár aftan við vinstra eyra fóm-
arlambsins. Það var því sannað að
eitt af örfáum morðmálum í sögu
Georgetown hafði litið dagsins
ljós.
William Jones var yfirmaður
glæpadeildar og hann var ræstur
um þetta leytá. Hann hraðaði sér á
vettvang og hóf vettvangsrann-
sókn og þannig liðu næstu
klukkustundir.
Jones fór nokkmm tímum síðar
til vinnustaðar eiginkonu fómar-
lambsins en hún hafði þegar
fregnað tíðindin. Hún var deildar-
stjóri hjá auglýsingastofu og henni
virtist mjög bmgðið. Hún féllst á
að reyna að tala við lögregluna
daginn eftir.
Jones fékk það staðfest hjá
vinnuveitendum Darrels að hann
hefði verið samviskusamur, reglu-
samur og iðinn starfskraftur. Þeir
vissu ekki til að hann hefði átt í
neinum vandræðum og enginn gat
getið sér til um ástæðu þess að
einhver hefði viljað hann feigan.
Bæjarfélagið allt var sem lamað yf-
ir atburðinum.
Um kvöldið sama dag gaf vitni sig
fram við lögregluna og sagðist hafa
tekið eftir rauðum pallbíl um sex-
leytið um morguninn. í honum
höfðu setið tveir menn, annar um
tvítugt en ökumaðurinn var eitt-
hvað eldri. Farþeginnn var Ijós yf-
irlitum með ljóst krullað hár og
skegghýjung en hinn var jarp-
hærður og skegglaus. Vitnið hafði
Því var í upphafi slegið föstu að
ökumaðurinn hefði misst stjóm á
hjólinu á mikilli ferð og um slys
væri að ræða, en þegar skothylki
fannst skammt frá laut Ferguson
niður að líkinu og kom auga á
skotsár aftan við viiístra eyra
fómarlambsins. Það var því
sannað að eitt af örfáum
morðmálum í sögu
Georgetown hafði
litið dagsins ljós.
KOLD ERU
KVENNARÁÐ
gengið framhjá bflnum skömmu
fyrir morðið og einhverra hluta
vegna veitti hann mönnunum sér-
staka eftirtekt.
Þetta var fyrsta vísbendingin sem
Jones fékk í málinu. Þegar var gef-
in út viðvörun til lögreglumanna á
vakt að svipast eftir rauðum pall-
bíl, sennilega af Chevrolet gerð, og
hjólin byijuðu hægt og rólega að
snúast.
Skömmu seinna barst Jones
nafnlaus símhringing þar sem
staðhæft var að Paula hefði verið
manni sínum ótrú og átt í ástar-
sambandi með vinnufélaga sínum.
Sá sem hringdi sagði að Paula væri
kaldlynd kona og ekki öli þar sem
hún væri séð. Þessar upplýsingar
leiddu til þess að Jones kallaði
Paulu Willoughby á sinn fund þar
sem best reynist að hamra jámið á
meðan heitast er í morðmálum
sem þessum.
Paula var öll hin grunsamlegasta
í samtalinu og bar hegðun hennar
öll merki þess að hún hefði eitt-
hvað að fela. öfugt við það sem
Jones hafði fregnað frá vinnuveit-
endum manns hennar, sagði hún
að Darrel hefði þótt ósanngjam og
harður í vinnunni og hann hefði
rekið margan starfsmanninn fyrir
litlar sakir. Það hefði aflað honum
óvinsælda og jafnvel hefðu hon-
um borist morðhótanir síðustu
daga. Það taldi hún skýringuna á
morðinu.
Viðtalið rofnaði er tíu ára gamall
strákur gekk inn á skrifstofu Jones
og spurði hvort hann vissi hver
hann væri. Jones játti því.
„Einhver skaut pabba minn til
bana í dag,' sagði strákurinn.
Jones tók á öllu sínu til að halda
andlitinu og svaraði þvingaðri
röddu: „Já, ég veit það.'
„Ætlarðu að lofa mér því að finna
morðingjann og setja hann í fang-
elsi?' spurði snáðinn. Jones játti
því en í sömu svifum féll drengur-
inn saman og skreið upp í kjöltu
móður sinnar. Jones ákvað að nóg
væri komið að sinni og leyfði
mæðginunum að fara heim.
Douglas Steuber.
Maðurinn sem Paula var sögð í
slagtogi með hét Douglas Steuber.
Jones hélt til fundar við hann um
kvöldið en það fyrsta sem blasti
við honum í innkeyrslunni var
rauður Chevrolet pallbíU. Jones lét
kyrrt liggja í bih og sneri heim.
Daginn eftir barst niðurstaðan úr
krufningunni. Darrel hafði hlotið
fjögur skotsár úr 22ja kalíbera riffli
og auk þess höfðu nokkur bein
brotnað. Riffillinn sem notaður
var, var hljóðlátur og því kjörinn
fyrir morð um hábjartan dag.
Doug Steuber var 22ja ára gamaU
og virtist óþroskaður eftir aldri.
Þegar lögreglan reyndi að hafa
uppi á honum daginn eftir kom í
ljós að hann hafði ekki mætt til
vinnu. Af öllum stöðum fannst
hann síðar um daginn hjá hinni
„syrgjandi eiginkonu', Paulu
Willoughby.
Hann sagði við Jones að þau
væru góðir vinir en ekkert meira.
Ennfremur viðurkenndi hann að
eiga rauðan pallbíl og 22ja kalíbera
riffil en hann hefði ekki komið
nærri morðinu á Darrel. Jones
kvaddi hann með þeim orðum að
hann væri í vondum málum og
vonaðist til að Steuber myndi játa
glæp sinn og ganga í Uð með yfir-
völdunum. Mat Jones var að Paula
Darrel Willoughby.
hefði skipulagt glæpinn og Steuber
væri aðeins leiksoppur kaldrifjaðr-
ar konu sem hefði haft hann í
greip sinni. Ýmislegt í fari Paulu
benti til þess, en enn vantaði
sannanimar.
Morguninn eftir var Steuber
handtekinn og ákærður fyrir
morð. Honum var gefinn kostur á
að sýna samstarfsvilja og játa á sig
verknaðinn og eftir nokkra um-
hugsun ákvað hann að segja sann-
leikann, enda gat það mtídað refs-
ingu hans verulega, sérstaklega ef
sannað þætti að Paula hefði verið
prímusmótorinn á bak við verkn-
aðinn. Hann hafði átt í ástarsam-
bandi við Paulu um tveggja ára
skeið en nýlega hafði maðurinn
hennar komist að því. í kjölfarið
vildi Darrel fá skilnað en Paula
vildi ekki kasta öllu frá sér og upp
úr því kviknaði hugmyndin hjá
henni um að myrða Darrel. Til að
gera langa sögu stutta þá fékk
Steuber einn vin sinn til að bíða
eftir Darrel morguninn örlagaríka í
bfl sínum. Steuber var vopnaður
riffli sem Paula hafði keypt handa
honum en hlutverk félaga hans
var að keyra. Það var því Steuber
sem tók í gikkinn en þegar hann
var spurður hver hefði skiplagt
morðið svaraði hann: „Það var tví-
mælalaust Paula. Og ég sé það
fyrst núna að hún var aðeins að
nota mig. Eftir morðið hefur hún
fjarlægst mig og hún sagði mér í
gær að öUu væri lokið. Ég var leik-
soppur í höndum hennar. Hún er
ill kona.' Vitnisburður Dougs
Steuber var hljóðritaður og skjal-
festur 4. júlí.
Um kvöldið fór Jones heim til
hinnar ungu ekkju og sagði henni
að hún væri grunuð um morð á
eiginmanni sínum. „Ætlarðu að
handtaka mig?' spurði Paula og
virtist örugg með sig. „Hvernig
geturðu sannað að ég hafi átt hlut
að máU?'
Jones ætlaði að fara að svara
henni þegar hann horfðist skyndi-
lega í augu við lítinn bláeygan
dreng sem starði á hann í þögulli
spurn. Hann minntist loforðsins
sem hann hafði gefið honum, að
hann ætlaði sér að handtaka
morðingja föður hans. Nú var
komin upp sú staða að með því
mundi hann svipta hann móður
sinni einnig. Jones þurfti því að
taka á honum stóra sínum til að
halda embættisframkomu sinni
óhaggaðri en Paula var leidd út og
börnunum komið fyrir hjá ætt-
ingjum.
Paula neitaði alltaf staðfastlega að
hafa átt nokkurn þátt í morðinu á
eiginmanninum en vitnisburður
bæði Steubers og Samuels Ray,
ekilsins þegar morðið var framið,
vitnaði gegn henni. Að auki fund-
ust bréf skrifuð af Paulu, þar sem
hún lagði á ráðin og hvatti Steuber
til „að gera það sem sannur karl-
maður verður að gera'. Við réttar-
höldin steig vinkona hennar og
samstarfsfélagi í stúku og sagðist
hafa heyrt Paulu tala um að hún
ætlaði sér að losa sig við manninn
sinn án þess að missa nokkuð af
sameiginlegum eigum þeirra
hjóna. Auk þess mundi afgreiðslu-
maður í skotvopnaverslun eftir
henni, en þá hafði hún verið að
leita sér að litlum riffli. Paula
Willoughby var því fundin sek að
því að hafa skipulagt svívirðilegan
glæp með ísköldu blóði og fyrir
það varð hún að gjalda. Morðið
var hins vegar ekki fullkomnara
en svo að þrátt fyrir að hún héldi
að Steuber yrði einn ákærður fyrir
morðið, þótti sekt hennar mun
meiri en hans.
Um þessar mundir er verið að
taka málið fyrir í hæstarétti í Indi-
anapolis. Paula áfrýjaði dómi und-
irréttar en þar var hún sek fundin
um morð og morðsamsæri og
dæmd í 110 ára fangelsi. Doug
Steuber fékk 65 ára dóm en getur
vænst náðunar eftir 25 ár. Köld
eru stundum kvennaráð.