Tíminn - 13.05.1995, Síða 14

14
WtMtWU
Laugardagur 13. maí 1995
Hagvrðingaþáttur
Astin sigrar
Ástin er fógnr að allra dómi,
þó enginn sjái hana.
Óholl og bragðgóð eins og rjómi,
efaldraðir fá hana.
Óeðlilegt langlífi
Ekkert lœrt til gagns hér geta
gamlir hreystimenn,
hangiket og hákarl éta
og helvítin lifa enn.
Aðalsteinn Ólafsson sendi þessar vísur, en Bragi Björns-
son yrkir líka um aldurinn:
Við árslok 1994
Alduritin fœrist yfir sko,
en hvað það er skrýtið.
Allter að verða eitthvað sko
œvintýralítið.
Og áfram heldur Bragi:
Gróusöguferill
Þótt oft sé við uþþhafdaga
átakasmá að gerö,
hin ganglétta Gróu-saga
gerist á langri ferð.
í fjöldasamkvæmi
Oft hefur hrœsnin brögðum beitt,
bceði ceþt og staþþað,
en hafi ég ekkert hrifist neitt
hefég aldrei klaþþað.
Að venju var þrasað um helgi páskanna og lokunarár-
áttu þeim tengda í síðasta mánuði. Af því tilefni orti
„Strandaglópur":
Afslöppun
Nú höldutn við heilaga þáska
og hcegjum á léttiið oggáska,
en þenkjum um það
sem þrengir mest að:
um siðferði og sálarháska.
Ólafur í Neðrabæ kveður dýrt:
Norðurljós
Sindri gjósa og sveiflast ótt
segulrósaslœður.
Dansins kjósa að njóta um nótt
norðurljósaslceður.
Litlu „n" var ofaukiö í vísu eftir Ólaf, sem birtist í þætt-
inum 22. apríl sl., og brenglaði merkingu hennar. Rétt er
vísan svona:
Umræðan
Úr sér skvaldri auli hver
eys með galdrakrafti,
en visku aldir andar hér
allir halda kjafti.
Gamall fyrripartur
Efégsmíða cetti brag
um ungar, fríðar snótir,
Botn:
þarfað vanda vel sitt fag,
svo virðing afþví hljótir.
Strandaglópur
eöa:
fyllast kvíðans kalda hag
karlar gríðarljótir.
Búi
Nýr fyrripartur (hringhenda)
Bráðum valda börtmm lands
blessun aldamótin.
Botnar og vísur sendist til Tímans
Stakkholti 4
Eyðileggib ekki lífib
meb þráhyggju
um „rétt" holdafar
Margar eru þær og margir sem
vilja fá hughreystandi svör frá
sérfræöingi um miður æskilegt
holdafar. Fegurðardísir eru
steyptar í sama mót, eins og best
sést í fegurðarsamkeppni og
tískusýningardömur og -herrar
eru öll sömun nærri eins í laginu
og á viðurkenndu aldursskeiði.
Utan á svona fólk eru föt hönnuð
og sýnd.
Af þessu leiðir að sífellt vakna
spurningar um hvort það sé
meining forsjónarinnar að allir
séu ávallt ungir og hressir, grann-
ir og spengilegir, síhungraðir í
erfiðum líkamsæfingum og yfir-
stressaðir af áhyggjum um að
skrokkurinn taki á sig form sem
tísku- og líkamsræktarheimurinn
viðurkennir ekki. Eða þá hitt að
vera í sæmilegum holdum og líða
bærilega, en hafa samt eilífar
áhyggjur af holdafarinu, sem
ekki er samkvæmt ströngustu
kröfum um líkamsvöxt sýningar-
gína í búðargluggum.
Leibinleg kjörþyngd
Svar: Ég svara þessu alltaf á
þann máta, að ég vildi ekki lifa í
samfélagi þar sem allir væru í
kjörþyngd.
-Sumum er áskapað að vera
grannir og spengilegir og hafa lít-
ið fyrir því. Öðrum er það bara
ekkert áskapað og þá þýðir ekkert
að vera að lenda hálfpartinn inni
á geðdeildum út af því að vera að
reyna þetta.
Þessi óskaplega áhersla, sem nú
er lögð á líkamsrækt og kórrétt
útlit, er í sumum tilfellum orðin
dálítið öfugsnúin eða pervers.
Það er þegar fólk er að reyna að
gera eitthvað úr sjálfu sér sem
það alls ekki er. Módelmanneskj-
an er kannski alls ekki til eða hún
er ekki eins í laginu í dag og hún
var í gær eða verður á morgun.
Svo er hitt, að í sumum heims-
hlutum er flott að vera þéttholda
en í öðrum að vera tággrönn.
Náttúran ekki
sanngjörn
Aftur á móti er sjálfsagt að vera
í góðri þjálfun. Fólk fær mikla
orku af því og sé það í sæmileg-
um holdum, finnst mér full
ástæða til að gera eitthvað í því
að holdin séu á réttum stöðum.
En náttúran er ekki alltaf sann-
gjörn, að okkur finnst. Karlmenn
eiga betra með að halda sér til-
tölulega grönnum vegna þess að
þeir eru ekki með vatnsmettaöa
fitu eins og konurnar. Þaö þýðir
aö karlarnir geta meir brennt af
sér spikið.
Karl getur grennt sig meö því
að fara út í mikla hreyfingu án
þess að minnka mikið við sig í
mat. Hann brennir meiru en kon-
an. Þannig í rauninni að karl-
maður með ístru og kona með
bumbu eru ekki alveg sambæri-
leg, vegna þess að ég tel aö konan
eigi meiri rétt á að vera með
bumbuna en karlinn ístruna, ef
svo má segja. Það er nefnilega
miklu erfiöara fyrir hana að losna
við hana. Karlmaður á að eiga
heldur auðveldara með aö losna
við aukakílóin, hversu óréttlátt
sem það kann að sýnast. Það er
að segja ef hann endilega vill.
Hann á auðveldara með að ná
Heiðar
Jónsson,
snyrtir,
svarar
spurningum
lesenda
Hvernig
áég a 5
vera?
af sér óæskilegum kílóum með
hreyfingu, en konan lagar sig aft-
ur á móti fremur í laginu með lík-
amsæfingum.
Eilífar áhyggjur
Það er orðið sífellt áhyggjuefni
nútímamannsins að halda ung-
um og íturvöxnum líkama sínum
í því standi fram á elliár. Nú er
það svo að tískuheimurinn virð-
ist allur snúast um þá ungu,
grönnu og spengilegu. Það er ein-
faldlega vegna þess að æskan og
horgrindin selur. Það ér bara
svona einfalt.
Fulloröin manneskja, sem er
vel í holdum, selur ekki tískuvöru
jafnvel og hin. Þetta er bara angi
af þeirri áráttu aö dýrka æskuna
og leitast við að viðhalda henni
löngu eftir að fólk er orðið full-
orðið.
Breyttar áherslur
Ég er mjög ánægður með að
bandarísk snyrtivörufyrirtæki
hafa tekið sig saman um að hætta
að nota tvö orð í auglýsingum,
sem eru annars vegar ungur eða
yngri og hins vegar æska og í
æskublóma. í staðinn eru notuð
lýsingarorð sem minna á glæsi-
leika, virðuleika, þroska og svo
fallegan þroska og fleira í þeim
dúr. Æskudýrkunin lætur sem
sagt í minni pokann.
Þannig sést að bandarísku
snyrtivörufyrirtækin eru búin að
taka sig saman um að gera sitt til
að breyta þessu og hætta að
minna sífellt á að æskan ein sé
falleg og eftirsóknarverð.
Sem dæmi má nefna þessi
ávaxtasýrukrem, sem farið er aö
auglýsa af miklum móð. Þá er
tekið fram að þau hafi áhrif á
hrukkur, gefi betri litarhátt og að
húðin líti betur út ef þau eru not-
uð. En minnast aldrei á að mann-
eskjan líti út fyrir að vera yngri
þegar hún notar ávaxtasýrukrem.
Svona eru fyrirtækin búin að
koma sér saman um að láta af
einhliða dálæti á æskublóman-
um, en taka upp feguröardýrkun
í staðinn. Þetta þykir mér mjög
æskileg og eðlileg þróun. ■