Tíminn - 07.03.1996, Blaðsíða 10

10

Fimmtudagur 7. mars 1996
Félög frímerkja-
safnara
t\/
Mikib er gert af því ab safna fyrsta dags bréfum. Hér er svo aftur á móti andstæban, þab er ab segja „síbasta dags bréf".
Bréf þetta er sent og stimplab síbasta daginn, sem bréfhirbingin Oddi í Strandasýslu er opin. Þetta gerbist á fimmtugasta af-
mœlisári lýbveldisins.
Að undanförnu hefir höfundur
þessara pistla veriö aö safna aö sér
ýmsum upplýsingum um félög frí-
merkjasafnara og störf þeirra hér
noröan heiða og víðar.
Þaö er helst af þessu að segja, aö
Félag frímerkjasafnara í Reykjavík
hefir til dæmis tekið upp vikulega
fundi á þessu hausti, auk þess sem
alltaf er opið hús í félagsheimili
Landssambands íslenskra frí-
merkjasafnara í Síöumúlanum á
laugardögum.
Þá hafa Skandinavíusafnara-
klúbburinn og Klúbbur mótífsafn-
ara sína mánaöarlegu fundi, en
ekki hafa mér borist fréttir af starfi
fleiri félaga sunnan heiöa.
Hér noröan heiða hafa svo einn-
ig veriö starfandi nokkur félög. Það
er Félag frímerkjasafnara á Akur-
eyri, sem þar hefir verið aö starfa ef
til vill einna mest í vetur. í janúar
auglýstu þeir vikulega fundi í
„Punktinum", eða „Opið hús" eins
Kaupmenn í miðborg Reykjavík-
ur senda Bílastæöasjóði kveðjur
úr „Heita potti" Tímans laugar-
daginn 2. mars og aftur þriðju-
daginn 5. mars. Gefið er í skyn
að fyrirtækinu sé ætlað að ganga
milli bols og höfuös á verslunar-
og þjónustustarfsemi í miöborg-
inni og að borgarsjóður hafi
óeðlilegar tekjur af bílastæða-
rekstri.
Undirrituðum er Ijúft og skylt
að leiörétta þennan þráláta mis-
skilning. Takmarkanir á leyfileg-
um hámarksstöðutíma hafa ver-
ið í miðborginni frá 1930, og eru
settar til að koma í veg fyrir lang-
tímanotkun starfsfólks og íbúa á
bílastæðum, sem legu sinnar
vegna henta betur sem skamm-
tímastæði fyrir viðskiptavini og
FRIMERKI
SIGURÐUR H. ÞORSTEINSSON
og þeir kalla það, á miðvikudögum.
Þegar ég leitaði frétta hjá þeim,
nefndi viðmælandi minn, að þarna
hefðu meðal annars komið 8 ungir
menn til að læra að safna og þrenn
eldri hjón, sem nú hefðu tínt fram
efni, sem þau hefðu haldið saman í
áranna rás, og væru að læra að
vinna úr því. Auk þessa eru svo
skráðir 14 meölimir í félaginu.
Virðist því nokkuð gott líf í starfinu
þar á bæ.
Þá eru Þingeyingar vel vakandi
með félagið sitt á Húsavík og í ná-
lægum hreppum og hafa haldið
mánaöarlega fundi. Fjöldi mættra
hefur verið misjafn, en áhuginn og
starfið ávallt fyrir hendi. Svipab er
að segja frá félaginu AKKA á Dalvík
og Árskógsströnd og frá Öskju á
LESENDUR
eru þannig ein af forsendum þess
að skilgreind viðskipta- og þjón-
ustusvæði standi undir nafni.
Stöðumælar hafa verið í Reykja-
vík frá árinu 1957, og tilgangur-
inn með uppsetningu þeirra var
að létta byrðinni af eftirliti með
takmörkun hámarksstöðutíma af
hinum almenna skattgreibanda,
og færa hann á herðar notenda
stæðanna. Þessi grundvallaratriði
er nauðsynlegt aö hafa í huga í
allri umræbu um bílastæðamál.
Með rekstri gjaldskyldra bíla-
stæða og eftirliti meb bifreiba-
stöðum er unnið ab því ab jafna
hagsmuni viöskiptavina, starfs-
Húsavík. En til dæmis hafa tveir fé-
lagar frá AKKA komið á fundi út í
Hrísey í vetur.
Nýjasta félagið er svo í Hrísey, en
það hefir fundi hálfsmánabarlega
og hafa um 30 skráð sig á fundum
þar til þátttöku. Eins og ábur sagði
hafa einnig komib tveir gestir úr
landi í heimsókn.
Á Akureyri hafa menn verið ab
fást mikið við að kenna fmmatriði
söfnunarinnar, og má segja að það
hafi líka verið aðalefnið á fundun-
um í Hrísey. Þá hefir AKKA verib
með starfsemi í skólunum á vestur-
strönd Eyjafjarðar nokkur undan-
farin ár, auk þess sem unnið er að
uppbyggingu ákveðinna safna,
meðal annars heildarsafni jóla-
merkja, sem gefin hafa verið út á ís-
landi. Er þetta ótrúlega mikið safn
og margt skemmtilegt sem kemur
þar í ljós. Ekki er laust við að hvers-
konar merkjasöfnun yfirleitt fái að
fljóta meö og er þab vel að varð-
veita slíkt til seinni tíma og eiga
þab skráð.
Askja í Þingeyjarsýslum er svo að
vinna að að koma upp, setja upp og
skrá enn nákvæmar en áður, póst-
sögusafnið sitt um Þingeyjarsýslur.
Er þetta ekki síður þarft verk. Skal
hér talið upp ab vitað er um í upp-
byggingu byggbasöfn um póstsögu
Rangárþings, Húnavatnssýslna,
Strandasýslu og Þingeyjarsýslna.
Væri mér þökk að því að frétta af
fleiri slíkum sögusöfnum. Póst-
sögusöfn hinna ýmsu byggðarlaga
á landinu eru stór hluti af sögu
byggðanna, ekki aðeins póstsög-
unni, heldur ekki síöur af sögu
samgangna um hinar dreifbu
byggðir. Alltaf segja pósthúsin og
bréfhirðingarnar á hverjum tíma
manni frá því hvernig samgöng-
urnar lágu um viðkomandi sýslur.
Gaman verður ab frétta af hversu
margar sýslur eru að koma á blöð
sem póstsögu-byggbarlagasöfn. Því
fleiri, því betur sést samgöngunet-
ið. ■
Stöðumælar — hryðjuverk?
fólks og íbúa og skapa aðgang að
verslunum og þjónustufyrirtækj-
um þar sem landrými á lóbum er
af skornum skammti og eftir-
spurn eftir bílastæðum meiri en
framboð. Þeir sem njóta góðs af
eru fyrst og fremst kaupmenn og
viðskiptavinir þeirra, en allar
tekjur Bílastæðasjóðs renna til
rekstrar og uppbyggingar bíla-
stæða, hafa gert um langa hríð
og verður svo um fyrirsjáanlega
framtíð, enda bundið í lög að
hluta til. Fullyrðingar um að
Bílastæðasjóður sé að ganga af
miðborginni dauðri eru órök-
studdar, þvert á móti er ýmislegt
sem bendir til að hið gagnstæða
sé tilfellið. Endurreisn mibborg-
arinnar má meðal annars þakka
fjárfestingum Bílastæðasjóbs á
svæðinu, umfangsmikilli endur-
byggingu gatna og torga auk
vemlegra framkvæmda vib
stofnbrautir, sem flytja sívaxandi
straum ánægðra vibskiptavina á
vit miðborgarmenningarinnar.
Engar líkur em á því að hug-
myndir um að draga úr starfsemi
Bílastæðasjóðs, svo sem með því
aö taka upp klukkukort og fella
niður gjaldskyldu á laugardög-
um, muni fá hljómgmnn. Með
því væri verið að grafa undan
stöðu miðborgarinnar sem mikil-
vægs viðskipta- og þjónustu-
svæðis og færa byrðar vegna bíla-
stæðamála yfir á herbar al-
mennra skattgreiðenda.
Stefán Haraldsson,
ftkvstj. Bílastœbasjóðs
Reykjavíkur
Svava Jónsdóttir
Svava Jónsdóttir var faedd á
Vatnshömrum í Borgarfirði 1.
júlí 1908. Hún lést í Sunnuhlíð í
Kópavogi 16. febrúar síðastlið-
inn. Foreldrar hennar voru Sig-
ríður Þorsteinsdóttir, Ijósmóðir
frá Sigmundarstöðum í Hálsa-
sveit, og Jón Guðmundsson frá
Auðsstöðum í sömu sveit. Böm
þeirra vom: Áslaug, f. 5.7. 1900,
Ellert, f. 18.5. 1903, Þorsteinn,
f. 26.12. 1905, Steinunn, f.
10.4. 1907, Guðmundur, f. 4.4.
1912, Steinþór, f. 5.7. 1913, og
Vilborg, f. 20.6. 1916. Eftirlif-
andi em Steinunn og Steinþór.
Svava Jónsdóttir giftist Ás-
mundi Sturlaugssyni frá Snartar-
tungu 28. febníar 1930. Þar
bjuggu þau til ársins 1967. Þau
eignuðust átta böm, misstu einn
son, Snorra, á fyrsta ári. Hin em
talin hér í aldursröð: 1) Þórey,
býr í Reykjavík; maki hennar var
Steingrímur Benediktsson og eiga
þau sjö dœtur. 2) Sigurkarl,
bóndi í Snartartungu; maki hans
er Gunnhildur Halldórsdóttir,
þau eiga fjögur böm. 3) Ragnar,
býr í Kópavogi; maki hans erAð-
alheiður Torfadóttir, þau eiga
tvö böm. 4) Jón Sturla, býr í
Reykjavík; maki hans er Guðrún
Narfadóttir, þau eiga þrjú böm.
5) Hrefna Guðbjörg, býr í
t MINNING
Reykjavík; maki hennar er Giss-
ur Þorvaldsson, þau eiga fjögur
böm. 6) Snorri, býr í Kanada;
maki hans var Gunnvör Daníels-
dóttir og eiga þau þrjú böm. Þau
hafa slitið samvistum. 7) Pálmi,
býr í Reykjavík; maki hans erÁs-.
dís Halldórsdóttir, þau eiga tvö
böm.
Svava var jarðsett frá Óspaks-
eyrarkirkju laugardaginn 2. mars
s.l.
Okkur langar í nokkmm
orðum að þakka henni ömmu
okkar fyrir allar góðu samveru-
stundirnar sem við áttum með
henni. Hugur okkar er fullur af
þakklæti fyrir allt það sem hún
hefur fyrir okkur gert. Það var
svo margt sem hún kenndi og
miðlaði til okkar með sínu
góða og yfirvegaða fasi. Fyrir
mörgum okkar eru kannski
minnisstæöastar fyrstu
kennslustundirnar í lestri og
við prjónaskap á löngum,
köldum vetrarkvöldum norð-
ur í Snartartungu. Við urðum
þeirrar gæfu aðnjótandi að
eiga ömmu og afa í sveit og við
vorum alltaf velkomnar í
sveitina til að dvelja þar í
lengri eða skemmri tíma.
Mikil gestakoma er ævinlega
þar á bæ yfir sumartímann og
kom það mikið í hlut húsmóð-
urinnar að sjá um fæði og aðra
þjónustu og alltaf voru allir
velkomnir og ekki séð eftir
sporunum né handverkinu
sem af hlaust.
Allt sem hún tók sér fyrir
hendur lét henni vel, hvort
heldur var í matargerð, við
sauma, prjónaskap eða annað.
Hún amma okkar bar mikinn
þokka og það breyttist ekki þó
árin liöu. Okkur fannst hún
alltaf svo glæsileg þegar hún
skartaði upphlut sínum vib
mörg hátíðleg tækifæri.
Um haustið 1967 brugðu
þau búi og fluttu til Reykjavík-
ur og bjuggu í Álftamýri 8.
Samt dvöldu þau áfram í
Snartartungu mörg sumur eft-
ir það eba alveg þar til afi lést
1. september 1980.
Hún á sjö uppkomin börn,
tuttugu og fimm barnabörn og
þrjátíu og tvö barnabarna-
börn.
/ Snartartungu bjuggu heiðurshjón
háttvís og prúð.
Það er enginn vafi
að hjónin vom amma okkar og afi.
Með kveðju,
Steingrímsdaetur
Elsku besta amma, nú hefur
þú kvatt þetta líf eftir langa
ævi og hitt hann afa sem þú
saknaðir svo sárt. Vib viljum
þakka fyrir þær góbu stundir
sem vib áttum saman. Amma
og afi áttu heima norður í
Snartartungu, en fluttust til
Reykjavíkur árib 1967. Á
sumrin eyddu þau miklum
tíma í sveitinni og þangab
fengum við systurnar oft að
koma.
Hún amma trúði á álfa og
huldufólk og gekk oft með
okkur upp á Húsatún og sýndi
okkur híbýli þeirra. Þá geng-
um við alltaf mjög varlega til
að traðka ekki á fallegu blóm-
unum þeirra. Svo settumst við
í huldulautina og amma sagði
okkur sögur á meðan við nut-
um fegurðar fjallanna í kring-
um okkur.
Alltaf fannst okkur líka gott
að koma í Álftamýrina þar sem
hún amma tók alltaf vel á
móti öllum. Hún vissi svo
margt og kenndi okkur mikla
lífsspeki. Hún hvatti okkur til
bókalestrar og kenndi okkur
ab prjóna, sem var þolinmæö-
isvinna þegar puttarnir á okk-
ur vildu ekki gera rétt. Hún
kenndi okkur líka uppáhalds-
spilið okkar, marías, sem við
spiluðum svo oft. Þá var nú oft
glatt á hjalla, því amma var
svo létt í lund. Hún var líka
svo góð og mátti aldrei sjá eba
heyra neitt illt um aðra.
Elsku amma, minning þín
lifir í huga okkar. Við kveðjum
þig með bæninni sem þú
kenndir okkur:
Nú legg ég augun aftur,
ó, guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýö. S. Egilsson)
Ásgerður Gissurardóttir,
Gunnlaug Gissurardóttir