Tíminn - 28.08.1996, Blaðsíða 6

6
Mi&vikudagur 28. ágúst 1996
Utanríkisráöherra virtist hagvanur í vinnslusal fiskvinnslunnar Árness og
gœti allt eins hafa veriö verkstjóri á staönum eöa brýnslumaöur. Meö
honum á myndinni er Anna jensdóttir frá Patreksfiröi og Magnús Stefáns-
son eríbaksýn.
A ferb um Suðurland
Fulltrúar framsóknarmanna íhinum ýmsu kjördœmum standa hér á kornakri á Þorvaldseyri, en kornaxiö er ein-
mitt tákn flokksins. F.v. Ólafía Ingólfsdóttir af Suöurlandi, Stefán Cuömundsson af Nl. vestra, Siv Friöleifsdóttir
Reykjanesi, Magnús Stefánsson Vesturlandi.
Halldór Ásgrímsson fékk aö prófa 34 ára gamlan slökkviliösbíl á Selfossi og höföu feröafélagar hans á oröi aö
þaö gœti komiö sér vel aö formaöurinn kynni á slíkt farartæki, ef til þess kœmi aö slökkva þyrfti veröbólguelda
sem geröu vart viö sig íþenslunni.
Þingflokkur og landsstjórn
Framsóknarflokksins hélt
fund á Selfossi um síðustu
helgi og ferðuðust síðan um
allt Suðurland til að kynna
sér ástand mála í fjórðungn-
um. Var víða komið, m.a. í
Þorlákshöfn, Hveragerði,
Selfossi, Grímsnesið, Þor-
valdseyri undir Eyjafjöllum,
Skógum, Vík og Dyrhólaey,
Hellu og Hvolsvöll og víðar.
Hér á síðunni má sjá svip-
myndir af þekktum stjórn-
málamönnum og konum úr
liði Framsóknar við óhefð-
bundnar aðstæður.
Hákarl og brennivín vará boöstólum ífjörunni viö Dyrhólaey, en þaö er
sama og feröamönnum er gjarnan boöiö upp á þegar þeir fara í feröir
meö hjólabátunum frá Vík í Mýrdal. Hér má sjá Pál Pétursson, Siv Friöleifs-
dóttur og Stefán Cuömundsson og viröast þau taka sig vel út í sjógöllun-
Fleira var það nú ekki
Meban nýkjörinn forseti íslands,
herra Ólafur Ragnar Grímsson,
var enn að vasast í pólitík, sáu
sumir á hægri væng stjórnmál-
anna í honum þann rauba sjálf-
an. Ýmsum öðrum þótti hann
hins vegar bera kápuna á báðum
öxlum. Einkum átti þetta við
um herstöövaandstæðinga. Þeir
áttu erfitt með að skilja friðar-
brölt úti í heimi, án þess að það
virtist vera í nokkrum tengslum
við baráttu þeirra sjálfra hér
heima. Ólafur taldi sig þó sjálfur
í þeirra hópi, hvað sem öðrum
fannst um þá skoðun hans.
En nú er Ólafur Ragnar sem
sagt orðinn forseti og herra að
nafnbót. Sem slíkur er hann
höfuð þjóðarinnar og gegnir
þeim skyldum sem embættið
krefst.
Eitt af embættisverkum forseta
íslands er veiting fálkaorðunnar.
í Morgunblaðinu var nýlega sagt
frá fyrstu orðuveitingu hins nýja
forseta. Svo vill til, að sá sem
þáði orðuna er fráfarandi yfir-
maður Bandaríkjahers á Kefla-
víkurflugvelli, en hann lætur af
störfum hér innan fárra vikna.
Eins og fram kemur í frétt Morg-
unblaðsins er það til siðs, að
menn í slíkri stöðu séu sæmdir
stórriddarakrossi með stjörnu
áður en þeir yfirgefa Völlinn.
Einnig kemur fram í fréttinni, að
orðuveiting þessi hafi verið
ákveðin í forsetatíð Vigdísar
Finnbogadóttur. Væri fróðlegt
að vita hví hún hengdi þá ekki
glingrið á manninn.
Nema hvað, á rölti mínu um
miðbæinn í gær hitti ég einn
sérdeilis meinfýsinn nagg. Sá
benti mér á, að stórriddarakross
með stjörnu væri sko ekkert
venjulegt heiðursmerki, sem
SPJALL
Pjetur
Hafstein
Lárusson
nælt væri í jakka, heldur væri
hér um að ræða viðamikla orðu í
keðju til að bera um hálsinn.
Það er m.ö.o. beggja handa verk
að heiðra mann með þessari
merkilegu orðu. Þessi kunningi
minn stóð á því fastar en fótun-
um, að við þessa virðulegu at-
höfn hefði herra Ólafur Ragnar
Grímsson notað hægri höndina
sem forseti íslands og þannig
heiörað flotaforingjann fyrir
veru hans á íslandi. Hins vegar
hefði hann notað vinstri hönd-
ina sem gamall herstöðvaand-
stæðingur og með henni heiðr-
að þann einkennisklædda fyrir
að yfirgefa landið.
Ég skal ekkert um þessa kenn-
ingu segja. En best gæti ég trúað
því, að þessa dagana væri
ónefndur maður í Múrnum við
Lækjartorg í ljómandi góðu
skapi.
Þótt ég segi sjálfur frá, þá er ég
fremur góðhjartaður maður og
leiðist því að hryggja fólk með
fjarveru minni. Eigi að síður er
nú komið að leiðarlokum hvað
varðar spjall mitt hér á síðum
Tímans. Fyrsta „spjallið" í Tím-
anum birtist þann 4. apríl 1994,
en alls urðu þau 123 talsins. Því
er mál að linni, nú þegar þær
breytingar verða á blaðinu sem
lesendum hafa verið kynntar.
Forvitnum til fróðleiks má
geta þess, að fyrstu spjallgreinar
mínar birtust í málgagni Sam-
taka frjálslyndra og vinstri
manna, Nýju landi — frjálsri
þjóð, eða upp úr 1970. U.þ.b.
hálfum öðrum áratug síðar birti
ég nokkrar greinar undir sama
titli í Morgunblaðinu. Má af
þessu sjá, að víða hefur verið
spjallað og margt borið á góma.
Vonandi hefur almennum les-
endum spjalls míns í Tímanum
ekki verið raun af lestrinum. Og
hafi einhver talið að sér vegið,
skal á það bent að sá á sök er
finnur.
Ritstjóra, blaðamönnum og
öðru starfsfólki blaðsins þakka
ég ánægjuleg kynni. Hafi og les-
endur þökk fyrir að hafa eytt
tíma sínum í lestur þessa hrafls
míns. Að lokum óska ég nýjum
ritstjóra velfarnaðar í starfi. ■