Morgunblaðið - 03.05.2006, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. MAÍ 2006 33
MINNINGAR
✝ Svanberg IngiRagnarsson
fæddist í Keflavík 7.
mars 1992. Hann
varð bráðkvaddur
þriðjudaginn 25.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Sigrún Ögmunds-
dóttir, f. 10. apríl
1956 og Ragnar
Ólafur Sigurðsson,
f. 6. mars 1955. Syst-
ur Svanbergs Inga
eru: 1) Erla, f. 28.
júní 1984, sambýlis-
maður Gunnar Daníel Svein-
björnsson, f. 17. febrúar 1984 son-
ur þeirra er Sigurður Bjarni
Gunnarsson, f. 22. nóvember
2005. 2) Þóra Lilja, f. 11. júlí 1988.
Foreldrar Sigrúnar eru Kristín
Erla Valdimarsdóttir, f. 29. apríl
1931 og Ögmundur Pétursson, f.
26. apríl 1929.
Foreldrar Ragn-
ars eru Þóra T.
Ragnarsdóttir, f. 24.
febrúar 1931 og Sig-
urður Jónsson, f. 21.
maí 1930, d. 1. mars
2005.
Svanberg Ingi
ólst upp á ástríku
heimili foreldra
sinna og systra í
Keflavík. Hann var
nemandi í leikskól-
anum Tjarnarseli og
síðar í Myllubakka-
skóla. Svanberg
Ingi var í skátafélaginu Heiðabú-
um um tveggja ára skeið, einnig
æfði hann körfubolta í nokkur ár.
Hans aðal áhugamál voru tölvur
og stefndi hugur hans á nám á því
sviði í framtíðinni.
Útför Svanbergs Inga verður
gerð frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Það er alltaf sárt að kveðja ást-
vini sína, en að þurfa að kveðja
barnið sitt hinstu kveðju er eitthvað
sem engir foreldrar ættu að þurfa
að upplifa.
Við sitjum eftir berskjölduð með
sársaukann og kvölina en getum
ekkert gert nema hugsað um allar
fallegu yndislegu minningarnar
sem við eigum um elsku drenginn
okkar, því þær getur enginn frá
okkur tekið.
Það hlýtur að vera einhver til-
gangur með því að ungur, heilbrigð-
ur nýfermdur drengur sé skyndi-
lega kallaður burt úr þessu lífi. Við
trúum því að honum hafi verið ætl-
að annað og æðra hlutverk hjá
drottni almáttugum en þangað
auðnast ekki öllum að fara með jafn
hreina og saklausa sál og Svanberg
okkar hafði.
Þeir sem guðirnir elska deyja
ungir er sagt, svo hann Svanberg
okkar er því heitt elskaður af Guði
almáttugum.
Það er gott að minnast þess að
síðasta daginn sem hann lifði áttum
við saman yndislegan dag sem ein-
kenndist af gleði og hlýju. Eitt af
síðustu verkum hans var að hjálpa
ömmu sinni að setja utan um rúmið
hennar og afa. Alltaf tilbúinn að
bjóða fram aðstoð sína hvar sem
hann var, þessi elska. Það verða
erfiðir tímar framundan hjá okkur
fjölskyldunni en við huggum okkur
við að Siggi afi hefur tekið vel á
móti drengnum okkar og við sjáum
afa fyrir okkur standa með bros á
vör og segja „Hva, ertu kominn
kallinn minn?“ Elsku hjartans
drengurinn okkar, við þökkum fyrir
yndisleg ár sem voru því miður allt
of fá og allar gleðistundirnar og
brosin þín blíðu. Guð og englarnir
gæti þín, við vitum að þú tekur
brosandi á móti okkur þegar okkar
tími er kominn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Hvíldu í friði, elsku engillinn okk-
ar, minning þín mun ávallt lifa í
hjörtum okkar.
Við elskum þig.
Mamma og pabbi.
Elsku besti bróðir minn
nú breiðir guð út faðminn sinn.
Rífur þig úr fangi mér
þér stærra hlutverk ætlað er.
Við sjáumst síðar, elsku bróðir,
við söknum þín.
Góða nótt.
Erla systir.
25. apríl og vorið er komið með
birtu og yl. Dyrabjallan hringir,
upp stigann koma Sigrún dóttir
okkar og Svanberg Ingi dótturson-
ur. Bæði glöð og hress. Ég spyr
Svanberg hvort ekki sé erfitt að
ganga stigana. „Nei amma mín, nú
er ég með eina hækju og læknirinn
losaði um spelkuna, þetta er betra.“
Hann var glaður og hlýr og við
spjölluðum öll – ekkert var öðruvísi
en áður. Vissi hvað hann ætlaði að
læra og verða þó ungur væri.
Nokkru seinna hneig hann niður –
lífsgangan hér á jörðu ekki lengri.
Elsku vinurinn okkar allra.
Minningarnar eru dýrmætar. Þær
ylja og verma sálir okkar og hjálpa
okkur að komast áfram með
stærstu sorg sem við höfum mætt í
lífinu. Við eigum svo góða fjöl-
skyldu sem stendur saman. Það er
guðs gjöf. Svanberg Ingi var okkur
dýrmæt guðsgjöf. Allt er að láni í
lífi okkar.
Elsku Sigrún, Ragnar, Erla,
Þóra Lilja, Þóra amma og öll fjöl-
skyldan. Guð veri alltaf ykkar leið-
arljós og styrk stoð í lífinu.
„Drottinn er minn hirðir, mig
mun ekkert bresta.“
Amma og afi.
Elsku drengurinn minn, ég vil
þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig og varðveiti.
Amma Þóra.
Aldrei hefði hvarflað að okkur að
við ættum eftir að kveðja þig elsku
frændi aðeins 14 ára gamlan því
fráfall þitt var eitthvað sem enginn
bjóst við. Þú sem varst alltaf svo
fullur af orku, alltaf brosandi og
glaður og einn af þeim sem vildir
öllum vel. Þegar eitthvað þurfti að
gera varst þú alltaf tilbúinn að
hjálpa til hvað sem það var með
bros á vör.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að við hittum þig aðeins viku áður í
afmælinu hjá Elínu Ósk, skellihlæj-
andi eftir að hafa hrasað á hækj-
unum og legið kylliflatur í stigan-
um. Það er sárt að vita til þess að nú
getum við ekki átt fleiri stundir
saman á Stapa þar sem þér leið allt-
af vel og hafðir yndi af að vera.
Við getum öll huggað okkur við
það að eiga aðeins góðar minningar
um þig elsku Svanberg.
Það er erfitt að skilja af hverju
þú varst svona skyndilega tekinn
frá öllum þeim sem þykir vænt um
þig, en við vitum að þú ert í góðum
höndum og færð vonandi að hitta
Polla aftur sem þér þótti svo vænt
um. Þér var greinilega ætlað stærra
hlutverk á öðrum stað.
Guð geymi þig elsku Svanberg
Ingi og megir þú hvíla í friði.
Elsku frændi
Ég verð þín frænka.
Ég verð þinn vinur.
Ég mun þig styðja
hvað sem á dynur.
Hlusta mun ég ávallt á þig.
Alltaf muntu hafa mig
innanhandar alla ævi mína.
Mitt loforð legg ég í hönd þína.
Megi gæfa og gleði ávallt fylgja þér.
Þú alltaf verður í hjarta mér.
(Katrín Rut.)
Elsku Sigrún, Raggi, Erla og
Þóra Lilja, megi Guð gefa ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Ögmundur, Kristín Erla,
Heiðar Ingi, Elín Ósk,
Andri Þór og Dagný Rut.
Mér líður illa, Svanberg vinur
minn og frændi er dáinn. Svanberg
frændi minn var góður strákur,
hann og ég gerðum margt skemmti-
legt saman. Við lékum okkur í
tölvuleikjum og lékum okkur mikið
úti, við hjóluðum og prófuðum
meira að segja að fara á trampólín.
Svanberg meiddist í leikfimi og
þurfti að fara á hækjur í tvo mánuði
og ég stríddi honum aðeins og kall-
aði hann gamla konu og þá reyndi
hann að slá mig með hækjunni
sinni. Svanberg hlakkaði til að losna
við hækjurnar og ég fór til hans
daginn sem hann fór til Reykjavík-
ur til að losna við spelkurnar og þá
hlökkuðum við til að hittast og fara
út að leika okkur um kvöldið en
hann kom ekki aftur. Mér finnst
gott að hafa fengið að hitta hann áð-
ur en hann fór til Reykjavíkur og
fengið að tala við hann.
Ég gleymi þér aldrei.
Þinn vinur og frændi
Davíð Þór Viðarsson.
Að þurfa að fylgja barni sínu til
grafar er reynsla sem engir foreldr-
ar ættu að þurfa að ganga í gegn-
um. En lífið er ekki alltaf eins og við
óskum okkur og á einni svipstundu
breytist gleði í martröð. Engin að-
vörun, engin kveðja. Enginn mann-
legur máttur getur hjálpað. Ljósið
slokknað. Lífi 14 ára drengs lokið
hér á jörðu.
Þegar bráir af okkur streyma
fram minningar og í ljós kemur að
það eru bara góðar minningar.
Svanberg Ingi var slíkur gleðigjafi
að samverustundirnar voru alltaf
skemmtilegar. Fermingardagurinn
2. apríl sl. verður okkur öllum dýr-
mæt minning og yndislegt að hafa
verið þátttakendur í gleði hans og
fjölskyldunnar þennan dag.
Elsku Sigrún systir, Raggi, Erla
og Þóra Lilja. Ykkar er missirinn
mestur og sorgin sárust. Orð fá
ekki lýst því hversu vanmáttug við
erum á svona stundum. En minn-
ingarnar um góðan son og bróður
sem alla tíð var umvafinn ást ykkar
lýsa ykkur leiðina fram á við.
Megi góður Guð umvefja ykkur
og engilinn ykkar á himnum.
Ragna, Elínborg
og Valdimar.
Við eigum varla til orð til að lýsa
áfallinu þegar við heyrðum að þú
værir dáinn, það eina sem endurtók
sig var Guð minn góður, aftur og
aftur. Af hverju er líka sú spurning
sem brennur í huganum og maður
getur bara ekki skilið af hverju þú,
svona fullkomlega heilbrigður ný-
fermdur ungur maður, varst tekinn
frá okkur svo skyndilega. Það er
svo erfitt að horfa á fjölskylduna,
sársaukinn er svo mikill og sökn-
uðurinn yfirþyrmandi.
Svanberg, þú varst nýfermdur að
taka fyrstu sporin út í fullorðins-
árin. Við vönduðum okkur svo vel
við fermingarkortið sem við fjöl-
skyldan gáfum þér af því að við gát-
um ekki öll verið viðstödd við ferm-
ingu hjá þér. Það er sárt að hafa
misst af fermingunni. Mér var sagt
að þú hefðir tekið svo vel á móti öll-
um og síðan kvatt alla svo vel og
mér finnst gott að vita að þú gast
gert það. Þú varst svo ánægður með
fermingarfötin og svo ánægður með
góðan dag. Þótt að þú hafið verið á
hækjunum í frekar langan tíma eft-
ir að þú meiddir þig þá kveinkaðir
þú þér aldrei og það sama átti við á
fermingardaginn þar sem þú tókst
hlýlega á móti gestunum, í nýju föt-
unum á hækjum með þitt besta
bros.
Ef á mínum ævivegi
ástvinum ég sviptur er,
Guðs son mælir: „Grát þú eigi,
geymdir eru þeir hjá mér.
Aftur gefa þér skal þá,
þar sem hel ei granda má.“
(Helgi Hálfdánarson.)
Tárin streyma þegar við hugsum
um gamlárskvöld. Það var svo gam-
an hjá ykkur pabba þínum og
frænda að skjóta upp flugeldum.
Þetta var í fyrsta skipti sem við
þorðum út á meðan flugeldarnir
voru í hámarki og þú hlóst bara að
okkur þar sem við stelpurnar stóð-
um sem fastast við svalahurðina og
voguðum okkur ekki að sleppa Ezra
og Ólafíu þar sem þau dauðlangaði
að hjálpa þér að skjóta upp. Þegar
við sitjum hér og rifjum upp minn-
ingarnar um þig þá er erfitt að
brosa ekki, en aftur þegar við sitj-
um hér nú og erum að skrifa minn-
ingargrein um þig þá rífur sorgin
og söknuðurinn í hjartað og aftur
byrja tárin að renna.
Núna er það svo greinilegt hvað
mannslíkaminn er viðkvæmur og
hversu dýrmætt lífið er og að við
vitum aldrei hvenær okkar síðasti
dagur er. Við vitum að Siggi afi hef-
ur tekið á móti þér. Við söknum
ykkar beggja. Guð varðveiti minn-
ingu þína og sál.
Elsku Ragnar, Sigrún, Erla,
Þóra Lilja og aðrir ættingjar og
ástvinir, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum Guð að
leiða ykkur í gegnum erfiðan tíma.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem.)
Sveinbjörg og Ezra,
Lára, John og Ólafía,
Sara og Aðalsteinn.
Til minningar um kæran bekkj-
arbróður
Sum börn sem gestir koma
sólríkan dag um vor
og brosið þeirra bjarta
býr til lítil spor
í hjörtum sem hljóðlaust fela
sinn harm og djúpu sár
við sorginni er bænin svarið
og silfurlituð tár.
Börn Guðs sem gestir koma
gleymum aldrei því.
Í minningunni brosið bjarta
býr hjarta okkar í.
Það gull við geyma skulum
og allt sem okkur er kært,
við vitum þegar birtu bregður
börn Guðs þá sofa vært.
(Bubbi Morthens.)
Bekkjarsystkinin í 8-KG,
Myllubakkaskóla.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Þannig mun Svanberg Ingi lifa í
minningunni. Ungur drengur, sem
lífið brosti við, var hrifinn burt á ör-
skotsstundu, án nokkurs fyrirvara.
Svanberg Ingi var mjög opinn, hlýr
og skemmtilega glettinn. Alltaf
tókst honum að vekja bros hjá okk-
ur og skilja við okkur glaðari en
þegar við hittumst.
Hugur okkar er hjá foreldrum
hans, systrum, ömmum og öfum, en
þeirra missir er mestur. Megi góð-
ur guð styrkja ykkur öll á þessum
erfiðu tímum.
Berglind og Sigurborg.
Það eru margar minningar um
góðan dreng sem minna mann nú á
hversu lítið brot líf okkar er hér í
rauninni og hversu trúin er okkur
þá mikilvæg.
Þú varst einn af þeim vinum
barnanna sem mér þótti strax vænt
um, þú virkaðir á mig sem hlýr og
einlægur, hjálpsamur og áhuga-
samur um allt í kringum þig. Þó það
væri smá aldursmunur á ykkur vin-
unum og mikill stærðarmunur þá
fannst ykkur það ekkert mál. Þið
voruð mjög góðir vinir og mikið
saman á tímabilum. Það var alltaf
gaman að sjá þig og þú varst alltaf
velkominn. Það var sárt að heyra að
þú værir dáinn og ég hafði ekki séð
þig mánuðum saman, samt var eins
og þú hefðir verið hér í gær. Svo
sterk og hlý er minningin um þig.
Það eru mörg atvik sem koma nú
upp í hugann og eru ljóslifandi. Ég
man þegar þú komst til að vera vini
þínum samferða í skólann, það var
prófdagur og þú lagðir á þig stóran
krók til að vera honum samferða.
Ég hafði orð á tossaskap við strák-
inn minn og þú horfðir á mig
stórum augum og spurðir síðan,
,,Hvað þýðir að vera tossi?“ og ég
svaraði: Þeir sem koma alltaf of
seint í skólann og finnst það í lagi
eru tossar.
Ég sá að þér fannst þetta svar í
lagi og mér létti. Það er alltaf sárt
að sjá á eftir góðu fólki fara langt
fyrir aldur fram.
Megi algóður Guð skapari himins
og jarðar og sonur hans Jesú Krist-
ur sem hefur verið falið að dæma
allt, veita ykkur foreldrum, systk-
inum og öðrum ástvinum þann eina
sanna frið og huggun sem hann get-
ur veitt og veitir okkur alltaf að ein-
hverju leyti nú í voninni og trúnni.
Ég og Högni Þór erum glöð að
hafa þekkt þig, kæri vinur. Guð
geymi þig.
Íris.
Áfallið var mikið þegar mamma
vakti mig, knúsaði mig grátandi,
síðan sagði hún „Svanberg er dá-
inn“.
Ég fattaði þetta ekki strax en síð-
an kom þetta smátt og smátt. Okk-
ur í fjölskyldunni fannst eins og við
hefðum misst náskyldan ættingja
því að hann var besti vinur minn og
við vorum alltaf saman.
Hann hlakkaði til að losna við
spelkurnar sem hann var með eftir
blæðingu inn á hnéð. Hann langaði
alveg geðveikt að fara út í körfu og
smáfótbolta. Við vorum búnir að
plana hvað við ætluðum að gera
þegar hann kæmi til Danmerkur að
heimsækja mig hjá föður mínum.
Það er erfitt að hugsa sér framtíð-
ina án Svabba og allra hlutanna
sem við vorum búnir að ræða að
gera.
Þú vakir, faðir vor,
og verndar börnin þín,
svo víð sem veröld er
og vonarstjarna skín,
ein stjarna hljóð á himni skín.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Minning þín lifir hjá mér.
Þinn vinur,
Guðmundur.
SVANBERG INGI
RAGNARSSON