Morgunblaðið - 22.01.2007, Qupperneq 28

28 MÁNUDAGUR 22. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Haraldur LeóHálfdánarson
fæddist á Þingeyri
við Dýrafjörð 2.
október 1919. Hann
andaðist á heimili
sínu 10. janúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Jóhanna
Sigurðardóttir og
Hálfdán Bjarnason
smiður. Hann fór í
fóstur til Jóns Jóns-
sonar og Jónínu
Einarsdóttur á
Þingeyri.
Haraldur kvæntist 20. sept.
1947 Ragnhildi Oddnýju Guð-
björnsdóttur. Þau eiga þrjú börn.
Þau eru: a) Jónína, gift Vilhjálmi
A. Albertssyni, börn þeirra eru
Haraldur Þór, Kolbrún og Tinna
Rós. b) Stefanía
Halldóra, hennar
maður var Einar
Rúnar Stefánsson,
d. 2004. Börn henn-
ar eru Hildur Björk
og Ingibjörg Ösp. c)
Sigurður Már. Dæt-
ur hans eru Stein-
unn Þuríður og
Helga Hrund.
Barnabarnabörnin
eru fimm.
Haraldur fór
mjög ungur á sjó-
inn en var síðan
verkamaður og vélgæslumaður í
tæp 50 ár hjá Slippfélaginu í
Reykjavík.
Útför Haraldar verður gerð
frá Árbæjarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Hann pabbi minn er farinn yfir
móðuna miklu. Hann var alltaf klett-
urinn minn á hverju sem gekk, alltaf
til staðar fyrir mig og mína og nú er
hann farinn. Hann var svo leikinn í
höndunum að ef mig langaði að gera
eitthvað sérstakt byrjaði ég vanalega
á því að ráðfæra mig við pabba og
hann ráðlagði mér eða aðstoðaði á all-
an þann hátt sem hann gat, fyrir utan
alla hlýjuna sem frá honum stafaði og
alltaf vissi hann hvernig mér leið þótt
ég væri víðs fjarri. Þegar ég var lítil
vann pabbi mikið en gaf sér samt allt-
af tíma til að sinna okkur og fékk ég
oft að fara með honum í Slippinn eða
annað sem hann þurfti að fara.
Pabbi minn, þín er sárt saknað og
ég vona að þú sért kominn á góðan
stað og takir á móti mömmu þegar
hún kemur.
Þín dóttir
Stefanía.
Elsku afi minn, núna ertu farinn frá
okkur og vonandi á miklu betri stað.
Þú settir okkur heldur betur út af lag-
inu með því að fara svona snögglega,
en það var greinilegt að kallið kom á
svipstundu. Fyrir mér varstu hrein-
asti gullmoli. Ef þér fannst eitthvað
ekki í lagi þá varstu fljótur að laga
það. Kannski þess vegna leit ég alltaf
mjög upp til þín, því í raun varst þú
föðurímynd mín. Þú varst ávallt tilbú-
inn til að skutlast með skottu þína í og
af fiðluæfingum og hafðir ekkert fyrir
því. Það skemmtilegasta við barn-
æsku mína var að koma á sumrin og
vera hjá ykkur ömmu, og þá sérstak-
lega að vera úti í skúr og hjálpa þér
með steinana og allskonar verkefni,
og ég gleymi aldrei þegar þú varst
orðinn öfundsjúkur út í sippubandið
mitt og vildir endilega sippa með mér
og daginn eftir það kom ég með snú-
snú band svo við gætum hoppað sam-
an. Og þegar ég varð stór, þá varstu
alltaf til staðar þegar eitthvað bjátaði
á og fylgdist vel með öllu sem ég
gerði. Vildir helst að ég myndi gifta
mig og koma með eitt kríli fyrir þig,
en skildir vel að það væri ekki tíma-
bært. Það eru alltaf góðar minningar
þegar þú ert annars vegar, og þær
eiga bara eftir að batna með aldrin-
um.
Stundum er ég ósátt, við minn æðri mátt
og sorgin mig heltekur, þó langur tími sé liðinn
en þó að ég sé vanmáttug og skilji ósköp fátt
ég skil samt að loksins hefur þú fengið friðinn
(neo)
Hvíl í friði, elsku afi, og ég á eftir að
hitta þig hinumegin.
Ingibjörg Ösp.
Það var erfitt að fá þær fréttir að
Halli afi væri farinn. Halli afi sem var
alltaf til staðar, alltaf tilbúinn að
hjálpa ef við þurftum á að halda. Það
er skrítið að hugsa til þess að hann
taki ekki brosandi á móti okkur þegar
við birtumst eða sitji ekki lengur í
stólnum sínum. Þeir voru margir
hringirnir sem við barnabörnin sner-
umst með honum í stólnum góða og
barnabarnabörnin fengu jafnvel að
kynnast þeim snúningum líka. Og
alltaf var það jafngaman að hringsnú-
ast með afa.
Við systkinin vorum alltaf mjög rík
af ömmum. Við vorum heppin að
kynnast mörgum ömmum og erum
svo heppin að tvær eigum við enn. En
við áttum alltaf bara einn afa. Einn
afa sem hafði allt sem afar þurftu að
hafa. Hann var svo hlýr og góður og
vildi allt fyrir okkur gera. Halli afi var
alveg einstakur. Hann var með ein-
dæmum geðgóður en átti það til að
vera svolítið stríðinn. Hann fylgdist
vel með barnabörnunum sínum og
vildi helst gera meira fyrir okkur en
hann gat. Hann hafði líka svo gaman
af því að vera með okkur og kallaði öll
barnabörnin litlu lömbin sín.
Foreldrar okkar ferðuðust alltaf
mikið innanlands og ekki leið það
sumarfrí að amma og afi slógust ekki
með í för. Það var sama hvar á landinu
við vorum stödd, alltaf gátum við átt
von á ömmu og afa á rúgbrauðinu
sínu. Mest spennandi var þá fyrir
okkur að fá að sitja í hjá þeim. Í rúg-
brauðinu var nefnilega pláss fyrir
þrjá fram í og það var svo gaman að
hafa gott útsýni í gegnum fram-
rúðuna.
Afi var líka alveg sérstaklega hand-
laginn og eftir að hann hætti að vinna
gat hann farið að sinna áhugamálum
sínum betur. Hann safnaði steinum
sem hann skar og slípaði og bjó til hin
ýmsu listaverk úr þeim. Fallegustu
steinunum raðaði hann svo í gler-
skápa inni í stofu svo úr varð hið
myndarlegasta safn. Afi var líka iðinn
við að smíða og skera út afskaplega
fallega hluti. Afraksturinn er þó
nokkuð magn af klukkum, borðum,
skápum, hillum og ýmsu fleira sem
hann dundaði sér við að búa til. Jafn-
vel þótt sjóninni væri farið að hraka
hélt hann áfram með handavinnuna
sína allt til síðasta dags.
Við erum innilega þakklát fyrir að
hafa fengið að hafa eina afann okkar
svona lengi. Alla okkar ævi munum
við búa að því að hafa átt afa eins og
hann.
Haraldur Þór,
Kolbrún og Tinna Rós.
Haraldur Leó
Hálfdánarson
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞORGERÐUR JENSDÓTTIR,
Hlíf 2,
Ísafirði,
áður Grundarstíg 7,
Flateyri,
lést á öldrunardeild Sjúkrahúss Ísafjarðar
föstudaginn 19. janúar.
Jarðarförin fer fram laugardaginn 27. janúar frá
Ísafjarðarkirkju kl. 14.00.
Sigríður Pálsdóttir,
Sturlaugur Pálsson,
Kristján Pálsson, Ólöf Helgadóttir,
Aðalheiður Pálsdóttir,
Pálína Pálsdóttir, Sigmar P. Ólafsson,
Matthías Pálsson, Guðmundína Hallgrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur vináttu,
samúð og hlýhug við fráfall og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HRANNAR TORFADÓTTUR,
Kirkjuvegi 11,
Keflavík.
Óskar Ingibersson
Kristín Óskarsdóttir, Mark Mcguinness,
Karl Óskar Óskarsson, Valborg Bjarnadóttir,
Jóhanna Elín Óskarsdóttir,
Ingiber Óskarsson, Natalya Gryshanina,
Ásdís María Óskarsdóttir, Þorgrímur St. Árnason,
Hafþór Óskarsson,
Albert Óskarsson, Ragnheiður G. Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
STEFANÍA GUÐLAUG STEINSDÓTTIR,
Huldugili 9,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hornbrekku, Ólafsfirði,
laugardaginn 20. janúar.
Guðmundur Finnson,
Lilja Sigríður Guðmundsdóttir, Baldur Snævarr Tómasson,
Steinunn O. Guðmundsdóttir, Björgvin Sveinn Jónsson,
Guðmundur Finnur Guðmundsson, Rósa Jennadóttir,
Kristín Björk Guðmundsdóttir, Guðmundur Jóhannesson,
Jón Birgir Guðmundsson, Þórunn Guðlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVAVA JÓNA MARKÚSDÓTTIR
frá Súðavík,
Njörvasundi 37,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 20. janúar sl.
Útförin verður auglýst síðar.
Beinteinn Ásgeirsson,
Ásgeir Beinteinsson, Sigurbjörg Baldursdóttir,
Halldóra Beinteinsdóttir Hall, Kjell Hall,
Einar Beinteinsson, Jóna Björg Hannesdóttir,
Sigríður María Beinteinsdóttir, Hulda Ingvarsdóttir Bethke,
Jóhanna Beinteinsdóttir, Magnús Thoroddsen,
Markús Þorkell Beinteinsson, Elsa Bára Traustadóttir,
Berglind Guðrún Beinteinsdóttir, Haraldur Már Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Enn einn orginal-
inn frá Akureyri er
nú genginn á vit feðra
sinna, maður sem
setti skemmtilegan
svip á bæjarlífið þau ár sem hann
bjó þar og vann. Gunnar Kristján
Haraldsson Sót hefur kvatt þennan
heim eftir erfið veikindi. Það er
ekki létt verk að skrifa stutta minn-
ingargrein svo vel sé um eins litrík-
an og stórbrotinn persónuleika og
Gunni Sót var, til þess þarf heila
bók (eða nokkur bindi, eins og
Gunni hefði sjálfur orðað það).
Mjög ungur vissi ég vel hver Gunni
Sót var, en hann og faðir minn voru
miklir vinir og eftir því sem árin
liðu og samgangur fjölskyldna okk-
ar varð meiri kynntist ég honum
vel, og þeim kynnum hefði ég ekki
viljað missa af. Svo lengi sem ég
man ávarpaði hann mig með sömu
spurningunni í hvert sinn sem við
hittumst: „Hvað segirðu Svenni
minn, er ekki allt í lagi, gengur
ekki allt vel, hvað er að frétta
af …“ og svo komu spurningar
varðandi systkini mín, foreldra,
vinnuna og svo síðar um börnin
okkar og heilsu.
Við systkinin úr Brekkugötu 3
urðum þess ung áskynja að Gunna
var annt um velferð okkar og kom
það fram í ýmsum myndum, og á
þann hátt kynntumst við hinni
mjúku hlið persónuleika hans sem
mörgum var hulin. Það var aldrei
nein lognmolla í kringum Gunna
Sót, hann var óhræddur við að láta
skoðanir sínar í ljós og fór þá oft
mikinn, blæbrigði íslenskrar tungu
nýtt til hins ýtrasta, áherslurnar á
réttum stað og ekki vantaði lýsing-
arorðin. Og svo var hlegið. Sótarinn
rak í mörg ár bílasölu á Akureyri,
en í þá daga var bílasala ekki ólík
hestaprangi, hinni miklu listgrein,
Gunnar Kristján
Haraldsson
✝ Gunnar Krist-ján Haraldsson
fæddist á Akureyri
16. maí 1931. Hann
lést á Landakots-
spítala 20. desem-
ber síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Dómkirkjunni 5.
janúar.
og sem slíkur stóðust
honum fáir snúning-
inn. Á bílasöluna til
Gunna kom ég oft,
ekki til að kaupa bíl,
heldur til að heyra
góða sögu, sumar að
vísu svolítið kryddað-
ar, en það var bara
betra, og síðast þegar
ég hitti hann á Múla-
kaffi sagði hann:
„Svenni manstu ekki
eftir …“ og svo kom
saga. Gunni var mikill
veiðimaður og þær
voru ófáar veiðiferðirnar sem þeir
félagar fóru í enda báðir miklir
áhugamenn um lax- og silungsveiði.
Lýsingarnar á aðstæðum við veið-
arnar og hvernig þessi og þessi
fiskur hafði verið tekinn voru oft
æði skrautlegar, en þeir stóðu sem
einn maður við lýsinguna og sóru
eið að því að allt væri sannleikanum
samkvæmt, og á slíkum stundum
hvarflaði oft að manni sú spurning
hvort þessir menn væru virkilega
fullorðnir. Ég man eitt sinn er ég
heimsótti þá við veiðar í Fnjóská,
þá kallar Gunni til mín og segir um
leið og hann dregur 15–16 punda
lax upp úr skottinu: „Svenni sjáðu
þennan.“ „Á hvað tók þessi,“ spurði
ég. „Það var nýtt afbrigði af hæl-
krók,“ svaraði Sótarinn glottandi og
ég vissi að aðra skýringu fengi ég
ekki.
Á skrifstofu föður míns hangir
mynd af þremur mönnum, sitjandi
á grænum grasbala við fallega
veiðiá, Sótarinn, Murmester og
Brautryðjandinn, og úr svip þeirra
og látbragði má lesa hversu dásam-
legt lífið hefur verið þá stundina.
Þessi mynd mun ætíð vekja með
mér, foreldrum mínum og systk-
inum minningar um svo margar
ánægjustundir sem við áttum með
þér og fjölskyldu þinni, og fyrir það
erum við þakklát. Það er mikið vatn
runnið til sjávar frá því að ég sem
ungur drengur sá þig og banka-
stjórann við torgið leiðast hönd í
hönd eins og unglingar á gelgju-
skeiði yfir Brekkugötuna, og löngu
löngu síðar áttaði ég mig á því að
loftnetið var skakkt hjá öðrum ykk-
ar, en það gerir ekkert til, það er
enginn verri þótt hann vökni aðeins
í tána.
Ég læt öðrum það eftir að skrifa
um ættir og fjölskylduhagi Gunn-
ars, en vil við leiðarlok þakka hon-
um fyrir hönd föður míns sem sér
nú á bak tryggum vini, móður
minnar og systkina, fyrir samfylgd-
ina, umhyggjuna og gleðina sem við
nutum á samferð okkar, minningin
um manninn sem aldrei hafði uppi
tilburði í þá átt að vera eitthvað
annað en hann sjálfur, skilur mann
eftir ríkari af reynslu og skilningi á
flóru mannlífsins. Og nú Gunni,
þegar þú ert laus við massa þessa
lífs og kominn á veiðilendur al-
mættisins, gef ég mér það að
Brautryðjandinn sé búinn að kynna
þér alla bestu veiðistaðina þar sem
stutt er í alla þjónustu við hæfi.
Megi hinn hæsti höfuðsmiður leiða
þig til ljóssins þar sem þú mátt
hvíldar njóta, far vel vinur og hafðu
þökk fyrir allt.
Valla mín, þér og börnum ykkar
og afkomendum sendi ég fyrir hönd
foreldra minna og systkina innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sveinn Bjarnason.