Morgunblaðið - 31.07.2007, Side 19

úr bæjarlífinu
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLÍ 2007 19
Það er ekkert sem heitir að vinna í
þessari viku sagði fiskverkandi í
Vestmannaeyjum sem pistlahöfund-
ur ræddi við í gærmorgun. Þegar
hann var spurður hvort hann fengi
ekki fisk, sagði hann nei. „Það er nóg-
ur fiskur en það nennir enginn að
vinna í þjóðhátíðarvikunni,“ var svar-
ið.
  
Þetta eru orð að sönnu því þessa dag-
ana snýst allt um þjóðhátíð í Vest-
mannaeyjum sem á rætur að rekja
allt til ársins 1874 þegar Eyjamenn
komust ekki á Þingvöll til að taka þátt
í hátíðarhöldunum þar. Eyjamenn
sættu sig ekki við það, slógu upp sinni
eigin þjóðhátíð fyrstu helgina í ágúst
sama ár og sá siður hefur haldist síð-
an. Þjóðhátíð Vestmannaeyja hefur
staðist tímans tönn og lifir enn góðu
lífi á meðan aðrar útihátíðir hafa
lognast út af, sumar með ekki alltof
gott orðspor. Það má velta því fyrir
sér hvað veldur en ástæðan er fyrst
og fremst sú að Þjóðhátíð Vest-
mannaeyja stendur undir nafni sem
fjölskylduhátíð og hefur alltaf gert.
Það sést best á yngsta Eyjafólkinu
sem er ekki gamalt þegar minningar
um hátíðina í Herjólfsdal ná að skjóta
rótum í hugum þess. Þriggja til fjög-
urra ára eru börnin farin að hlakka til
og vilja fá að fylgjast með því sem er
að gerast í Herjólfsdal þar sem hver
byggingin á fætur annarri rís í júlí-
mánuði. Þeim er líka ætlaður verð-
ugur hluti af dagskránni þar sem
söngkeppni barna ber hæst.
Á flestum heimilum hefst undir-
búningur síðustu vikuna og hefur fólk
skapað sér ýmsar hefðir í mat og bún-
aði í hvítu tjöldin sem eru eitt af ein-
kennum hátíðarinnar. Það er kannski
ofsögum sagt að Eyjamenn flytji í
Dalinn yfir hátíðina en í mörgum
tjöldum er vísir að eldhúsi og borð og
stólar til að fólk geti látið fara vel um
sig. Nóg er af mat og alltaf pláss fyrir
gesti.
  
Hátíðin hefst með Húkkaraballinu á
fimmtudagskvöldinu. Setningin er
um miðjan dag á föstudag þar sem
Eyjamenn mæta í sínu fínasta pússi.
Um kvöldið er það svo brennan á
Fjósakletti sem lýsir upp Dalinn að
lokinni kvölddagskránni. Að henni
lokinni er dansinn stiginn fram á
morgun og í tjöldunum hljóma Eyja-
lögin þar sem Ási í Bæ og Oddgeir
Kristjánsson eru efstir á blaði. Stend-
ur þetta fram á mánudagsmorgun og
er síðasti tónninn oft ekki sleginn fyrr
en komið er fram á dag.
Að margra mati eru brennan á
föstudeginum, flugeldasýningin á
laugardeginum og Brekkusöngur
Árna Johnsen topparnir á þjóðhátíð.
Árni stendur á tímamótum því nú eru
30 ár síðan hann sló sinn fyrsta hljóm
í Brekkusöng. Það var árið 1977 er
hátíðin var í fyrsta sinn haldin í Herj-
ólfsdal eftir Heimaeyjargosið 1973.
Brekkusöngur er víða farinn að
skjóta upp kollinum en hinn eini
sanni Brekkusöngur er og verður á
þjóðhátíð þar sem Herjólfsdalur
skapar einstaka umgjörð um þennan
einstaka kór sem í eru 10.000 manns
þegar best lætur.
Það stefnir í góða aðsókn og mikið
fjör og ekki væri verra að veðurguð-
irnir yrðu í góðu skapi um helgina.
VESTMANNAEYJAR
Ómar Garðarsson
Þjóðhátíð Eyjamenn fjölmenna í
Dalinn um verslunarmannahelgina.
Rúnar Kristjánsson á Skaga-strönd fór norður í Þing-
eyjarsýslu og heimsótti staði eins
og Sand og Ytra-Fjall, enda segist
hann kunna vel að meta Guðmund
Friðjónsson og Indriða Þórkelsson.
Hann orti brag í tilefni af
heimsókninni að Sandi:
Komið hef ég sæll að Sandi,
séð og skynjað vaxinn arf.
Þar sem skáldaættar andi
á sér líf og sögustarf.
Fann ég þakkarskuldar skynið
skírast nýjum hugarmóð.
Þjóðlega og þekkta kynið
þar við sínar skyldur stóð.
Ætíð met ég alla daga
eldmóðinn sem lifði þar,
þegar rím og rituð saga
rann úr penna Guðmundar.
Hann og Guðrún göfugt merki
gerðu frægt á þessum stað.
Allt í þeirra æviverki
upplýsir og sannar það.
Niðjar þeirra numdu gildin,
nærðu þau í hjarta sér.
Eðlislæg þar enn er snilldin,
áfram merkið fræga ber.
Ekkert þar í fölskum flíkum
finnst né getur eignast skjól.
En orðsins mennt í anda ríkum
á þar kjörið höfuðból.
Á einum stað í okkar landi,
upp til gildis fyrir þjóð,
tókst að byggja sæmd á Sandi
sem í öllu er traust og góð.
pebl@mbl.is
VÍSNAHORNIÐ
Heimsókn
að Sandi
AÐ KAUPA VÍN
ER EKKERT
GRÍN
Haf›u skilríkin me›fer›is.
Takk fyrir að sýna okkur skilríki að eigin frumkvæði
þegar þú kemur í Vínbúðina. Þannig leggjumst við á eitt
um að takmarka aðgengi unglinga að áfengi.