Morgunblaðið - 31.07.2007, Qupperneq 20

A
f hverju Mont Blanc?
„Síðastliðinn vetur
sá ég auglýsingu frá
Bændaferðum um
gönguferð á Mont
Blanc. Þar sem ég þekkti farar-
stjórann ákvað ég að skella mér
með þrátt fyrir að ferð til Perú
hafi verið á teikniborðinu,“ segir
Ólafur Áki sem gekk á Kiliman-
jaró, hæsta fjall Afríku, fyrir
nokkrum árum.
„Flogið var til Genf í Sviss hinn
14. júlí og ekið til Chamonix í
Frakklandi. Sunnudagurinn var
notaður til að undirbúa ferðina en
markmiðið var að vera á toppi
Mont Blanc fimmtudaginn 19. júlí.
Leiðin sem fara átti er svokölluð
Gouter-leið.
Veðurútlit fyrir uppgöngudaginn
var hins vegar frekar slæmt, þann-
ig að á sunnudeginum var tekin sú
ákvörðun að fara aðra leið, svokall-
aða þriggja tinda leið og hefja
gönguna strax á mánudagsmorgn-
inum.
Þá var haldið í Torino skálann,
sem er í 3.460 m hæð, og gist þar
en tilgangurinn með því að fara í
þessa hæð strax var m.a. hæðar-
aðlögun. Á þriðjudeginum héldum
við síðan í Refuge des Cosmiques
skálann, sem er í 3.613 m hæð og
um tvöleytið aðfaranótt miðviku-
dagsins lögðum við af stað á topp-
inn. Leiðin sem farin var liggur
eftir þremur fjöllum í Ölpunum.
Fyrst er gengið á Mont Blanc du
Tacul, sem er um 4.200 m hátt,
þaðan á Mont Maudi sem er 4.465
m og loks á Mont Blanc sem er
4.810 m. Tindinum náðum við svo
milli klukkan átta og níu að morgni
18. júlí.
Í hópnum voru auk mín, bræð-
urnir Rikharður og Sigurjón, hjón-
in Sævar og Bryndís, Finnur og
Dagný, Einar og Sigurlaug, Örn
Orri, Hermann, Sigurður Freyr og
Hugrún.
Súkkulaðirúsínur og
harðfiskur á uppleið
Leiðin sem við fórum upp er
lengri yfirferðar og reynir meira á
göngufólkið en sú sem til stóð að
fara. Við vorum svo tvö saman í
línu ásamt leiðsögumanni og geng-
ið var á ísbroddum alla leiðina og
svo með göngustaf eða ísöxi eftir
aðstæðum. Gengið var í snjó, klifn-
ar snarbrattar, ísilagðar brekkur
og farið á mjóum hryggjum í gegn-
um sprungusvæði með þverhnípi á
báða vegu,“ segir Ólafur Áki.
Hann bætir við að skálarnir sem
gist var í og veitingarnar sem þar
voru í boði hafi verið góðar en sjálf
hafi þau séð um nesti sitt yfir dag-
inn. „Það sem samanstóð aðallega
af rúsinum, harðfiski og súkkulaði
og svo vatni en í svona ferðum er
drukkið mikið vatn og það þurftum
við að bera með okkur ásamt öllum
aukabúnaði.“
Varla fært nema
fuglinum fljúgandi
Önnur leið var svo valin á niður-
leið og kallast sú The Grands Mu-
lets Route, og var fyrst farin 1786
en þar til fyrir um 30 árum var
hún aðaluppgönguleiðin á Mont
Blanc. Gengið var eftir Bosses
hryggnum og niður á mikið snjóa-
svæði við Refuge des Grand Mu-
lets-skálann, sem er í 3.051 m hæð.
„Svæðið var mjög erfitt yfirferðar
sökum snjóa og hlýinda. Vegna
rigninga og þar með mikillar snjó-
komu til fjalla höfðu fallið tíð snjó-
flóð undanfarnar vikur. Leiðsögu-
mennirnir vildu því fara hratt yfir
og tók það nokkuð í að klofa snjó
upp á mið læri, auk þess að vera
orðinn blautur og þvældur eftir
langa göngu.
Eftir stutt stopp í skálanum var
síðan haldið yfir skriðjökul áleiðis
að kláfi sem flutti okkur niður síð-
ustu 2.000 metrana. Skriðjökullinn
var mjög sprunginn og við fyrstu
sýn ekki fær nema fuglunum fljúg-
andi. Leiðsögumaðurinn sem ég
fylgdi ákvað þó að fara yfir jökul-
inn á þessum stað, á meðan að aðr-
ir héldu lengra niður eftir með sitt
fólk. Um tíma var ég ekki viss um
hvort við kæmust lifandi yfir því
við mjökuðum okkur yfir hryggi
sem voru varla breiðari en annar
skórinn okkar með tuga metra
langar sprungur á báða vegu. Allt
slapp þetta nú samt og um hálf
sjöleytið um kvöldið komum við
heil heim á hótel, afskaplega stolt
af dagsverkinu.
– Verður farið í aðra ferð?
„Það eru forréttindi fyrir áhuga-
mann í fjallamennsku að fá tæki-
færi á að ferðast með reyndum
fjallamanni eins og fararstjóranum
okkar Einari Stefánssyni. Þá
fannst mér fyrirkomulag ferðar-
innar og skipulag til fyrirmyndar.
Menn voru fljótir að grípa inn í og
laga skipulag að breyttum að-
stæðum.
Eftir ferðina á Mont Blanc átt-
um við tvo aukadaga þar sem við
höfðum flýtt ferðinni. Við leigðum
því hjól og hjóluðum um nærliggj-
andi hérað sem var skemmtileg
viðbót.
Þrátt fyrir að ég hafi verið elstur
í hópnum sem fór á toppinn, þá
gekk allt vel. Skrokkurinn í góðu
lagi og úthaldið bara nokkuð gott.
Það er því aldrei að vita nema
maður skelli á sig lesgleraugunum
í vetur og skoði fleiri fjöll. Fjalla-
mennska er of heillandi til að salta
hana alveg í bili að minnsta kosti.“
Ljósmynd/Carl
Tindinum náð Félagarnir Ólafur Áki Ragnarsson og Örn Orri Ein-
arsson njóta tilverunnar á toppi Mont Blanc.
Ljósmynd/Ólafur Áki Ragnarsson
Fögur fjallasýn Hrikalegir fjallgarðar blasa við. Myndin er tekin frá Aiguille Du Midi.
Morgunblaðið/Ómar
Fjallgöngukappi Ólafur Áki
Ragnarsson segir fjöllin heilla.
Bæjarstjórinn í
Ölfusi, Ólafur Áki
Ragnarsson, er
kappsfullur maður
sem lætur sér ekki
nægja að vafstra
með vatnaverk-
smiðju, álver og
þilplötuverk-
smiðju, hann þarf
útrás fyrir mikla
orku og hana fær
hann með því að
ganga á hæstu
fjöll. Jón Hafsteinn
Sigmundsson
ræddi við hann.
Um tíma var ég ekki viss
um hvort við kæmust lif-
andi yfir því við mjökuðum
okkur yfir hryggi sem voru
varla breiðari en annar
skórinn okkar
Mont Blanc er 4.810 metrum
hærri en skrifstofustóllinn
ferðalög
20 ÞRIÐJUDAGUR 31. JÚLÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ