Morgunblaðið - 29.06.2008, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29. JÚNÍ 2008 43
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali
✝
Þökkum hjartanlega öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður og ömmu,
HULDU SYLVÍU JÓNSDÓTTUR,
Kársnesbraut 93,
Kópavogi,
sem lést fimmtudaginn 22. maí.
Sérstakar þakkir sendum við öllu starfsfólki
Neðstulautar á Vífilsstöðum fyrir ótakmarkaða hlýju
og umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Eyþór Sigmundsson,
Guðrún Helga Eyþórsdóttir,
Þórey Huld Jónsdóttir,
Vala Rún Jónsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SIGURGESTS GUÐJÓNSSONAR
bifvélavirkjameistara,
Vogatungu 33,
Kópavogi.
Hörður Sigurgestsson, Áslaug Ottesen,
Sigrún Sigurgestsdóttir, Guðlaugur B. Sumarliðason,
Ásgeir Sigurgestsson, Stefanía Harðardóttir,
Ásdís Sigurgestsdóttir, Þórarinn Klemensson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SVANLAUGAR ÖLDU ÁRNADÓTTUR,
Grenilundi 1,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunarheimilinu
Vífilsstöðum og á Landspítalanum fyrir góða umönnun
og hjúkrun.
Óli Björn Hannesson,
Árni Þór Björnsson, Sigrún Þóroddsdóttir,
Hannes Björnsson, Elva Björg Einarsdóttir,
Björn Heimir Björnsson, Helga Sól Ólafsdóttir,
Ragnar Logi Björnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu,
MARÍU OLGU TRAUSTADÓTTUR,
Seftjörn 16,
Selfossi.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun færum við
starfsfólki Sjúkrahúss Suðurlands og starfsfólki
heimahjúkrunar HSu.
Bjarni Þórhallsson,
Svanhildur Bjarnadóttir, Grétar Birkir Guðmundsson,
Berglind Bjarnadóttir, Arnar Bjarni Eiríksson,
Olga Bjarnadóttir, Guðmundur Sigmarsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR Ö. M. GUÐBJARTSDÓTTUR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 7. júní.
Íbúum og starfsfólki á Norðurbrún 1 eru sendar
þakkarkveðjur, svo og öllu starfsfólki á deild B-4 á
Landspítalanum í Fossvogi fyrir einstaka umönnun
og alúð.
Elsa Marísdóttir, Gunnar Tómasson,
Magnús Marísson, Sigríður Sigurðardóttir,
Björg Marísdóttir, Jónas Marteinsson,
Hildur Marísdóttir, Þorvarður Óskarsson,
ömmubörn og fjölskyldur þeirra.
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
sveitunga. Ég tel mig lánsama að
hafa búið í nálægð við Pál, hann tók
svo vel kornungu konunni sem kom
í nágrennið. Aldrei varð okkur
sundurorða í þau 32 ár sem liðu
hjá. Ég þakka Páli alla vinsemd,
hvort sem við ræddum fjárrækt
þegar við tylltum okkur á jötu-
bandið í fjárhúsunum eða bárum
saman mjólkurkýrnar. Þá eru ótal-
in öll haustin sem þar sem ég gat
alltaf leitað til Páls ef eitthvað bját-
aði á þegar Dóri var við vinnu að
heiman, allar smalaferðirnar og svo
mætti lengi telja.
Páll hafði óvenjufagra rithönd og
hélt henni lengst af. Hann hélt ætíð
dagbók og færði ýmsan fróðleik á
blað. Þá sinnti hann ótal trúnaðar-
störfum fyrir sveitina sína.
Ekki er hægt að nefna Pál nema
nefna Ingu konu hans, sem Páll
dáði af heilum hug, enda er Inga
einstök að dugnaði. Heimili þeirra
var rómað fyrir gestrisni og mynd-
arskap og alltaf mikill gestagangur.
Páll og Inga, ásamt Auðunni syni
sínum sem hafði búið með þeim af
miklum myndarskap, brugðu búi
árið 1995 og fluttu til Reykjavíkur
þar sem Páll undi sér nokkuð vel.
Þá kom í ljós hversu handlaginn
hann var þegar hann fór að læra
útskurð og eru til eftir hann margir
mjög fallegir munir.
Elsku Inga, börn og fjölskyldur,
mínar hjartans samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, elsku Páll.
Inga Guðjónsdóttir.
Skömmu eftir að móðir mín og
sambýlismaður hennar fluttu í nýja
íbúð fyrir eldri borgara að
Hraunbæ 103, eignuðust þau nýja
nágranna sem deildu með þeim for-
stofunni. Þar voru komin hjónin;
Páll Pálsson og Inga Ásgrímsdóttir
vestan frá Borg í Miklaholtshreppi.
Það var eins og Snæfellsnesið hefði
verið flutt í heilu lagi í Árbæinn.
Mamma úr Kolbeinsstaðahreppn-
um austast, Runólfur vestan úr
Ólafsvík og Páll og Inga af miðju
nesinu. Nú kom sér vel að vera
gamall hreppstjóri úr sveitinni og
brátt breyttist fyrsta hæðin í
Hraunbænum í eitt stórt sveita-
heimili, þar sem margir áttu erindi
við „hreppstjórann“ og konu hans.
Einnig kom sér vel að vera gamall
fréttaritari með allar klær úti að
leita frétta og öll tíðindi af Snæ-
fellsnesinu bárust fljótt og vel.
Umsvif í búskap og sveitar-
stjórnarmálum voru nú að baki en
lítill garðreitur og grænar flatir í
kring, bættu það upp að nokkru.
Þar var góður staður, ekki síst í
gróandanum fyrir fyrrum bónda og
sjómann að ræða málin og hús-
freyjurnar áttu sín blómabeð að
hlúa að. Þetta voru gjöful ár í
mannlegum samskiptum, en brátt
tóku efri árin sinn toll. Runólfur
lést, heyrnin hvarf hjá mömmu og
slys sviptu hana öryggistilfinning-
unni. Og ekki bætti ástandið með
hjúkrunarheimili og önnur úrræði
fyrir aldraða.
Nú kom í ljós hvílíkt mannkosta-
fólk hjónin frá Borg voru. Úr sveit-
inni fluttu þau með sér allt það
besta sem vex upp og grær í hinni
dreifðu byggð – umhyggja fyrir ná-
grannanum, hjálpsemi og ábyrgð á
öðrum. Það var litið inn á morgn-
ana og sögð helstu tíðindi, svo var
tekið í spil og hugað að handavinnu
og áður en gengið var til náða var
síðasta innlitið. Þetta gerðu þau
Inga og Páll dögum, vikum, mán-
uðum og árum saman án þess að
nokkur bón kæmi. Er nokkurn tím-
ann hægt að þakka svona um-
hyggju fyrir náunga sínum?
En nú er hreppstjóralaust í
Hraunbænum. Eldhúsið hjá Ingu
og Páli tómlegra og sveitarhöfðing-
inn ekki lengur til taks í anddyrinu
að taka á móti fólki og spyrja það
tíðinda. Tíminn þar sem sveit varð
að „borg“ og borg að sveit, kemur
ekki aftur.
Örlögin hafa hagað því þannig að
aðstæður móður minnar hafa orðið
gæfa mín. Áður þekkti ég Pál á
Borg aðeins af afspurn – bústólpi
eins og þeir gerast bestir. Næstum
daglegur umgangur um forstofu,
sem aldrei var lokað milli íbúða,
hefur skilið eftir innra með manni
þá nærfærnu hlýju, sem Páli var
eiginleg. Þótt nú verði ekki lengur
sagt; „sæll góði minn“, mun minn-
ingasafnið héðan í frá geyma
mennskuna og myndina af Páli á
Borg.
Kæra Inga. Alltaf voruð þið
nefnd í sama orðinu. Mínar innileg-
ustu kveðjur til þín og þinna.
Reynir Ingibjartsson.
Fyrir rúmum aldarfjórðungi
knúði ungur prestur á dyr Páls
Pálssonar á Borg í Miklaholts-
hreppi. Borgarbarnið var nýkomið í
Söðulsholtsprestakall á Snæfells-
nesi og þekkti örfáa bændur. Páll
bóndi kom til dyra og fagnaði
komumanni innilega og bauð í bæ-
inn. Fyrstu kynni af þeim Borg-
arhjónum voru einstök sem og hin
síðari. Dugnaðarfólk sem bjó á
fögrum stað undir Ljósufjöllum.
Sjálfstætt fólk í hugsun og verki.
Páll var meðhjálpari og safnaðar-
fulltrúi Fáskrúðarbakkasóknar og
mikill kirkjunnar maður. Íslenskur
bóndi sem mat mikils kristin gildi
og starf kirkjunnar. Á héraðsfund-
um kom í ljós einlægur trúmaður
sem vildi veg og vanda kirkjunnar
sem mestan. Lagði einatt gott til
mála enda maður sátta og samlynd-
is.
Þann rúma áratug sem ég gegndi
prestsþjónustu í Söðulsholtspresta-
kalli var gott að eiga Pál á Borg að.
Hann var hreinskiptinn í skoðun-
um, ráðagóður og fastur fyrir ef því
var að skipta. Fróður vel um hagi
bænda í sveitinni enda hreppstjóri
til margra ára. Sjálfur var hann þó
aðkomumaður, fæddur í Vatnsfirði
við Ísafjarðardjúp og af bændum
kominn. Afi hans hafði verið prest-
ur í Vatnsfirði og bar hann oft á
góma í samræðum okkar.
Þegar Páll og Inga kona hans
brugðu búi fluttust þau til höfuð-
staðarins. Ekki hafði það hvarflað
að manni að hann myndi flytjast úr
sveitinni en svo samgróinn var Páll
henni. En árin færðust yfir og hann
ekki ætíð heilsuhraustur. Annað-
hvort vildi hann búa vel og með
sóma eða ekki. Elliárin voru honum
alla jafna hæg og viðbrigðin frá því
að flytjast úr sveitinni til borgar-
innar voru minni en ætla mátti.
Hann var gamall bóndi sem flutti í
borgina; hann undi sér vel á nýjum
stað og sinnti mörgu sem ekki hafði
áður gefist tími til. Páll var óþreyt-
andi að segja frá sveitalífinu og bú-
skaparháttum. Hafði auk þess gam-
an af ættfræði og íslenskri
héraðssögu. Hann naut þess að
sýna gömul vinnubrögð í Árbæj-
arsafni og segja ungum sem öldn-
um frá lífi bænda og búenda á Snæ-
fellsnesi og í Vatnsfirðinum.
Páll var stoltur af lífsstarfi sínu
og hann mátti svo sannarlega vera
það. Hann var sómi sinnar sveitar
og höfðingi.
Bóndinn á Borg er kvaddur með
þökk og virðingu. Guð blessi minn-
ingu hans.
Hreinn S. Hákonarson.
Hann Páll er dáinn. Þeir sem
áttu leið um sameignina veittu því
athygli að eitthvað hefði gerst og
flestir létu sig varða, en hver var
hann þessi Páll? Þau hjónin Páll og
Inga voru með þeim fyrstu sem
fluttu í húsið í Hraunbæ 103. Það
var víst að þrátt fyrir að Páll væri
með stærstu mönnum í húsinu þá
var það ekki ástæða þess að sóst
var eftir honum til starfa. Hann var
kosinn ritari húsfélagsins á fyrsta
aðalfundi félagsins og sinnti því
starfi af miklum myndarbrag. Páll
hafði einkar fallega rithönd og
vitna fundargerðirnar um það.
Íbúðin þeirra Ingu og Páls er stað-
sett á fyrstu hæð sem olli því að
hann þurfti að svara ýmsum spurn-
ingum þegar nýir félagar og gestir
þeirra þurftu að vita eitthvað er við
kom sameigninni. Alla jafna gat
Páll leyst þau vandamál og hafði
ánægju af. Páll var mikill félags-
málamaður og lét sig varða flest
sem snerti mannleg samskipti.
Hann vann öll störf sín af dugnaði
og ósérhlífni og það var næstum
orðin regla að leita til Páls þegar
eitthvað fór úrskeiðis. Hann var
alltaf hress og glaður og vann
traust og virðingu allra sem hann
umgekkst. Hann bar virðingu fyrir
landinu sínu og ferðaðist mikið inn-
anlands og furðaði sig á hvað Ís-
lendingar sóttust í að ferðast um
fjarlægar heimsálfur án þess að
þekkja sitt eigið land. Það verður
tómlegt á sameigninni á fyrstu hæð
nú þegar Páll er horfinn þaðan.
Ég vil að lokum þakka Páli fyrir
alla þá ánægju sem hann hefur
veitt okkur hjónunum á þessum ár-
um sem leiðir okkar lágu saman.
Vinahópurinn verður fátækari þeg-
ar hann er horfinn frá okkur. Við
hjónin vottum Ingu og hennar fjöl-
skyldu samúð og virðingu.
Hjálmar og Stefanía.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er
ekki unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, fæddist, hvar og hve-
nær hann lést, um foreldra hans,
systkini, maka og börn og loks hvað-
an útförin fer fram og klukkan hvað
athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minningar-
greinunum.
Minningargreinar