Rauði fáninn - 01.02.1932, Blaðsíða 7
RAUÐI FÁNINN
ffánasöngur rauðliðanna.
Kvað við iippreisna?• lat/, hjsti af öreigans brá
þegar árgolan sne^'ti þinn fald.
lni varst frelsisins tákn, sem að treystum við á,
nú var takmarkið: réttur og vald.
Og þú beindir oss leið gegnum skugga og skijn,
þar sem skiftast á ylur og gjóst.
Þig vér lærðmn að elska og valcta sem vin,
og verja okka/r fylkivgarbrjóst.
Láttu alls staðar gjalla þinn uppreisnar söng
frá unnum að háf jallabrún,
og vér hcitum að fylkja os.s fast um þá stöng,
þar sem fáni vor blaktir við hún.
J>egar daprast o.ss gangan við ellinnar ár,
þegar opnast hið síðasta skjól,
signdu blóðrauði fáni vor héluðu hár,
undir hækkandi öreigasól.
Lát á blóðrauðum grunni þá bera við ský
■okkar blikandi haonar og sigð.
Fijlltu vetrai'ins heim þínum voralclargný,
til að velcja um gjörvalla byggð.
Láttu alls staðar gjalla o. s. frv.
Jón Rafnsson þýddi.
Aldrei hefir hættan á hernaðarinnrás auðvaldsins á Sovét-Rúss-
land vei'ið jafn mikil og nú, sérstaklega i sambandi við Mand-
sjúríudeiluna. />að ríður þess vegna mjög á því að rússneskur og
erleuáur verkalýður verði vamarhlutverki sínu vaxinn. — Hér
er mynd af Voroschilow aðalforiugju Rouöa hersins.
Framhald af bls. 1.
verkalýðsins, eru ekki kjörnir til for-
ustu öreigaæskunnar á dögum stór-
veldastefnu og fasisma. Ungkratarnir
gæta þess vandlega aci halda félags-
skap sínum frá allri hagsmunalegri
baráttu, en guma í þess stað af menn-
ingar- og fræðslustarfsemi sinni, sem
mest kemur fram í innantómu
orðaskvaldri um fagrar hugsjónir og
göfug takmörk og kafna svo í óhóf-
legri skemmtanafýkn.
Nei, íslenzk öreigaæska krefst
meira í þeirri hörðu baráttu, sem hún
stendur í og nú er framundan, en inn-
antómra orða og blekkinga. — Hún
krefst þess, að unnið sé ötullega að
uppfyllingu óska hennar og krafna,
og fylkir sér því um hinn eina bylt-
ingasinnaða æskulýðsfélagsskap —-
alþjóðasamband ungra kommúnista.
Islenzk verkalýðsæska er nú óðum að
sjá, að Samband ungra kommúnista
er sá eini félagsskapur, sem hún get-
ur treyst til að bera fram hagsmuna-
kröfur sínar, og sem að lokum mun
bera hinar róttækustu og réttmætustu
kröfur hennar fram til sigurs — kröf-
urnar um afnám auðvaldsþjóðfélags-
ins og framkvæmd socilaismans. —
Einmitt þessum sannindum er hið
borgai'alega ríkisvald að opna augun
fyrir og sjá hættuna, sem stafar af
auknum styrk S. U. K. Kröfunum,
sem verkalýðsæskan gerir undir for-
ustu þess er svarað með kylfuhöggum
hálf-villtrar lögreglu, sem sigað er í
vitfirringslegu æði af yfirspentum
auðvaldsþýjum til þess að gæta hags-
muna yfirstéttarinnar og bæla niður
háværar raddir verkalýðsins til rétt-
arbóta. — Þar sem ungir verkamenn
koma saman í menntastofnunum lands
ins sem fulltrúar stéttar sinnar, en
gera sér ekki að góðu skoðanaþving-
un borgaranna, eru þeir ofsóttir og
bægt frá þeirri ófullkomnu og hlut-
drægu menntun, sem borgaralegir
skólar veita. — Þannig er íslenzki'i ör-
eigaæsku svarað, þegar hún reynist
sjálfri sér trú og krefst réttar síns.
En svör hennar munu verða þau, að
fylkja sér fastar um Samband ungra
kommúnista og búast þar til lokabar-
áttunnar.
„Endurbæturnar eru hjáverk bylt-
ingarinnar“, segir Karl Marx, en á
leiðinni að þeim áfanga verða marg-
ar orustur háðar, en sigrarnir eru því
vísari, sem verkalýðsæskan til sjáv-
ar og sveita fylkir sér fastar undir
merki kommúnismans. — Sigrarnir í
dægurbaráttunni munu stæla og
hvetja en jafnframt knýja til auk-
innar baráttu fyrir nýjum sigrum. Is-
lenzk öreigaæska! Við lítum fram á
brautina og sjáum verkefnin svo langt
sem augað eygir. Þau eru mis-erfið
og krefjast misjafnra fórna — svita-
dropa, þrautseygju og blóðs.
En hverjar eru þá hinar hagsmuna-
legu dægurkröfur, er Samband ungra
kommúnista berst fyrir?
Það berst fyrst og fremst gegn hinni
takmarkalausu launakúgun og langa
vinnutíma, sem verkalýðsæskan á við
að búa. Fyrir algjöru afnámi barna-
vinnu til 14 ára aldurs, 4 stunda
vinnudegi á aldrinum 14—16 ára og
6 stunda vinnudegi 16—18 ára. Dag-
vinnutíma. Það berst fyrir atvinnu-
leysistryggingum og atvinnuleysis-
launin séu þau sömu og fyrir lengri