Skinfaxi - 01.03.1911, Page 5

SKINFAXI
21
ekki spretti í garðinum hans eða túnið,
þá dettur lionum ekki í hug, að það sje
alt veðráttunni að kenna. Nei, hann lít-
ur svo á, sem hann hati haft ranga að-
ferð, sem ekki eigi við á túni hans eða
garði. Hann gefst því ekki upp, eða
lætur sjá, hvort ekki komi betra árferði,
heldur leitar hann að orsökinni í sjálfs
síns hendi, og leitar þar til hann finnur.
Því hver, sem hefir þess fulla meðvitund,
að liann sjálfur sé valdur að óhöppum
sínum, hættir ekki við fyr en hann hefir
náð í gæfuna.
En hinn, sem enga eða litla trú hefir
á gæðum þessa lands, lítur svo á, sem
hann geri sitt til þess, að alt gangi sem
best, en það sem miður fari sé alt land-
inu að kenna. Hann reynir því ekkert
að taka sér fram eða tryggja starf sitt
gegn óblíðu náttúrunnar, svo öllu fer
heldur aftur en fram í hans höndum.
Hversu mikill munur er ekki á þessum
tveim mönnum.
Þó svo að Island aldrei geti fætt marg-
faldan mannfjölda við það, sem nú er,
þá eigum vér samt að treysta því stað-
fastiega; því þegar vér höfum trúna, þá
breytum vér samkvæmt henni og leggj-
um krafta vora óhræddir fram, með fullri
trú á, að verkin beri eftirkomendunum
margfaldan ávöxt. Pað eykur ánægjuna
og knýr oss til að berjast gegn vetrar-
hörkunni, og finna ráð til að sitja öruggir
i sessi, þótt kaldir næðingar blási stund-
um á móti.
En lítum nú í kring, skoðum sjálfa okkur
og nágrannana, og berum þá spurningu
upp: Er trúin á landið eins mikil og hún
ætti að vera? Þá verðum vér að svara
því, að því fari langt fjærri. Menn hafa
ennþá ekki eins mikla trú á landið, og
vera ber. Ef menn hefðu nóg traust
á landinu, mundi Ameríkuförunum fækka,
því þeir hafa ekki mikla trú á landið,
sem fara til Ameríku eða annara landa,
í þeim tilgangi að taka sér þar bólfetsu,
svo þeim líði þar betur en hér heima
En því miður eru það fleiri en Atne-
ríkufararnir, sem bera oi lítið traust til
landsins. Ætli bændurnir legðu ekki
alment meiri hug á að bæta jarðir sínar,
ef fjöldinn hefðu þá skoðun, að túnin
spretti svo illa, af því að þau séu of illa
hirt, og landið margborgi þann kostnað,
sem lagður er í að bæta það. Og að
þeir sjáfir séu svo illa staddir og fátækir
af því, að þeir stundi bú sitt ekki nógu
vel. Að það sé þeirra eigin slóðaskap
og fyrirhyggjuleysi að kenna, að þeim
vegni eigi betur.
Peim mönnum, sem finst, að þeir hafi
einhverja ókosti, reyna að bæta þá, en
þeir, sem ekkert finna til ókosta sinna,
bæta þá auðvitað ekki. Mér finst enn-
fremur, að þeir menn, sem sífelt eru að
vandræðast um veðráttuna, hve kuldinn
sé mikill, vond sprettutíð, óþurkar og
þar fram eftir götunum, geti ekki haft
næga trú á landið. En þessir menn eru
þó mjög margir, sem þannig tala. Slíkt
er aðeins til að veikja traustið og fá menn
til að gleyma því, að örbirgðin er svo
afar oft sjálfskaparvíti.
Þér æskumenn Islands, munið það og
ritið á lífsveg yðar, að traustið á landið
er máttarstólpi undir veltnegun þjóðarinnar.
Jón Á. Guðrnundsson.
ÍXir~ð
Kæri Skinfaxi!
Þú mæltist til þess í 12. tbl. þínu, að
við sendum þér ofurlítið skrif um liugs-
anir okkar í rökkrinu, og á þettað þá að
verða fyrsta grein frá minni hálfu. —
Hvað er landsheill?
Á hverju byggist hún?
Hvernig kcmur hún í Ijós?
Við skulum athuga þjóðlíf Englendinga
eða Hollendinga. Peir lifa í alsnægtum
má segja. Og líka tná skoða líf Frakka.