Skinfaxi - 01.06.1911, Qupperneq 2

2
SKINFAXI
Erindi,
flutt á ungmennafélagsfundi á
Eyrarbakka.
Frh. ______
Oflangt mál yrði að telja upp hina ein-
stöku mannkosti. Enda skal eg játa, að
eg veit vel, að það væri mér ofvaxið. Að
eins skal eg benda á nokkra kosti góðs
félagsmanns:
Flann er ósérhlífinn, bæði í störfum og
fjárframlögum: dregur sig ekki í lilé.
Flann er ósérplœginn, leitast ekki við að
færa erfiðleika af sjer yfir á aðra, né auðga
sig á annara kostnað, nema það sé »báðum
hagur«.
Hann er áreiðanlegur bæði í orðum og
viðskiftum og vandar öll sm verk.
Hann er gegn (»praktiskur«), notar liverja
stund og nvern eyri til gagns, — annað-
hvort sér eða öðrum, — en tekur sér vara
fyrir að eyða tíma eða peningum til óþaría.
Hann er trúr, vill aldrei bregðast þeim
er sýna honum tiltrú, — og engum raunar.
Hann er góðgjarn, leitast við að koma
fram til góðs hvar og hvenær, sem hann
fær tækifæri til þess; og hann leggur stund
á að gjöra sig sem færastan til þess og
sem lagnastan á það. Hann bendir félags-
bræðrum sínum bróðurlega á það, sem
betur má fara hjá þeim; tekur Iíka sjálfur
þakksamlega bróðurlegum bendiugum.
Hann er sanngjarn, ber virðingu fyrir
hreinskilnum skoðunum annara, þó hann
geti ekki fallist á þær, eignar þær ekki ill-
um tilgangi, og færir ekkert til verri veg-
ar. Hann beitir hvorki stirfni né ertingum,
en sýnir öllum hógværð og Ijúfmennsku.
Hann er í einu orði skyldurœkinn, og
það af alvöru: hann hefir löngun til, að
standa sem best í stöðu sinni, hver helst
sem staða hans er í þjóðfélaginu. Og bendi
ekki náttúrufar hans honum á eina stöðu
öðrum fremur, þá velur hann sjer fram-
leiðslu siöðu, af því hann veit, að hún er
mest verð fyrir þjóðfélagið. Því vill hann
vinna það, er hann vinnur.
Framleiðsluna, eða landbánað og fiskveið-
ar, mun mega kalla fœturna, sem þjóðfé-
lagslíkaminn stendur á. En verslun og iðn-
að mun mega kalla hendurnar; sem búa til
arð úr afurðunum.
En nú er eg að hverfa frá efninu, og er
þá best að hætta.
Eg hefi nú látið í ljósi þá sannfæringu
mína, að það þurfi nauðsynlega að vera fyrsta
og helsta boðorð ungmennafélaganna til
meðlima sinna, að hver þeirra um sig leggi
alla aliíð á að ná sem mestum líkamlegum
og andlegum þroska: verða sem fullkomnast-
ur maður og þar af leiðandi sem bestur
þjóðfélagsmeðlimur þegar á fullorðinsárin er
komið, og að félögin í því skyni hafi sem
best áhrif á meðlimi sína: glæði hjá þeim
œttjarðarástina, virðinguna fyrir sjálfum sér
sem manni og hvötina til félagslyndis og
drengskapar.
Sé þetta aðaltilgangur félaganna, þá und-
irbúia þau nýtt og betra tímabil hjá þjóð
vorri, og þá verða þau landi og lýð til
blessunar í framtíðinni, — sem er hjartans
ósk mín og okkar allra.
Brynjólfur Jónsson.
frá Minnanúpi.
Fjórðungsþing
sunnlendingafjórðungs
var haldið við Þjórsárbrú 26. —29. maí.
Auk fjórðungsstjóra, Þorkels Clementz, sátu
þingið 18 kjörnir fulltrúar frá þessum fé-
lögum
U. M. F. Reykjavíkur (4), U. M. F. Iðunn
(1), U. M. F. Afturelding (2), U. M. F.
Vatnsleysustrandar(l), U. M. F. Biskupstungna
(1), U. M. F. Hvöt(l), U. M. F. Drífandi (1),
U. M. F. Hrunamannahrepps (1), U. M. F.
Samhygð (1), U. M. F. Gnúpverja (1), U.
M. F. Reykdæla (2), U. M. F. Kennaraskól-
ans (1). U. M. F. Akraness, (1)
1) Lögð fram skýrsla um hag og starf-