Skinfaxi - 01.10.1911, Blaðsíða 4

76
SKINFAXI
6 j ö f.
Það er sagt, að umhverfið skapi mann-
inn og sé svo, er það þá fjarri að geta
þess til, að samband hafi verið milli and-
legrar afturfarar íslensku þjóðarinnar, og
fegurðarhnignunar landsins sjálfs, þegar
Iivert tréð, hver skógurinn af öðrum fellur,
svo hver sveitin á fætur annari stendur
nakin eftir, en sandar og auðnir ná meir
og meir undir sig völdunum.
Og ef svo hefir verið, er þá ekki Hfs-
von í því, að nú fjölgar þeim óðum, sem
hlúa vilja að leifunum sem enn eru, og
endurgræða skóg í landinu. Ungmenna-
iélagar og margir aðrir munu stuðla að
því, að klæða landið aftur skógi.
Fyrir því er eftirfarandi gjafabréf stór-
tíðindi öllum skógræktarvinum:
„Mér hefir þótt vœnt um pá frétt,
að Vngmennafélögin vildu leggja
stund á skógrœkt til þess, að reyna
að bceta landinu upp það, sem harð-
œri og hugsunarleysi landsbúa hafa
liðnar aldir afklcett landið.
Sú hugsun er fögur, að vilja klœða
landið aftur, pótt ekki sé meir en á
smáblettum fyrst í stað. Þeir blettir,
þótt smáir séu, geta verið öðrum til
uppörfunar og eftirbreytni.
Þessa hugsun vil eg styðja, og hefi
því keypt dálitla landspildu úr Önd-
verðarneslorfunni í Árnessýslu, sem
eg með bréfi pessu gef og afsala Ung-
mennafélagi íslands til fullrar eign-
ar og afnota, með öllum þeim rétt•
indum sem eg hefi eignast, nefnt land-
svœði. Sem er að stcerð 140'/2 vall-
ardagslátta, og álitið hentugt til skóg-
rcektar.
Eignarskjöl fytgja hér með er sýna
landamerki og stcerð.
óska eg svo hinum nýju eigendum
til hamingju, að þeim með ástundun
heppnist að ktceða pessa landspildui
grcent skrúð, sér sjálfum til áncegju
og öðrum lil fyrirmyndar.
Hina afhentu tandspildu má Vng-
mennafélagið ekki selja né veðsetja.
En skyldi mót von minni fara svo,
að félagið upphefjist, eða þreytist á
að rcekta blettinn, áskil eg að hann
gangi til Landssjóðs Islands og verði
hans eign til skógrœktar.
Beykjavik 18. október 1911.
Tryggvi Gunnarsson.u
Land þetta, er Tryggvi Gunnarssom
hefir gefið Ungmennafélögum íslandsr
er, eftir lýsingu landmælendanna að dæmar
TRYGGVI GUNNARSSON
F. 18. OKT. 1815.
einkar vel fallið til skóggræðslu, lukt vötn-
um á tvo vegu, Soginu að vestan og Álta-
vatni að norðan, er því ekki um girðingu
að ræða nema á austurhlið þess, frá Sogs-
hrúnni upp að Alftavatni, en sú lína er
732 faðma löng.
Landið sjálft er allnijög mishæðótt, al-
gróið lágum skógi og blómgresi, í því miðju
eru tvö falleg reyniviðartré, enda er stað-
urinn fegursti hluti Grímsneshrepps liggur
það syðst í vesturhluta hans.
En hvernig geta Ungmennafélögin unnið
þetta land fyrir skóggróðurinn ?