Skinfaxi - 01.04.1912, Blaðsíða 6

30
SKINFAXI
fæst fyrir ekkert, eins og mun vera altaf
i Ungmennafélögunum.
Styrkur gæti verið að því að byggja í
samlögum við sveitarfélög eða aðra, en
frjálsara mun verða, að bafa húsin dálítið
frá bæjum.
Þörfin fyrir fundarhús handa Ungmenna-
félögum í sveitum er víða mjög mikil;
það er alls ekki þægilegt fyrir t. d. 30—
40 manns að halda fundi i heimahúsum
manna, og sannast þar víst oft, að leiðir
verða langþurfamennirnir, og eins og
kirkjurnar eru nú bygðar er lítt mögulegt
að nota þær, þó þær fengjust.
Það er áríðandi fyrir Ungmennafélög,
að geta verið út af fyrir sig, og enda
samliljóða stefnuskrá þeirra; að búa að
sínu, ef hægt er; auk þess er það metn-
aður allra, sem eru stofnendur Ungmenna-
afélaga að skila þeim ekki frá sér hús-
viltum.
Eg liefi heyrt talað um Ungmennafélög,
sem hafa mist alt að helmingi félaga sitma
af ágreiningi um einhver atriði: það er
einn sorglegur vottur þess, að bræðra-
hugur vor er ekki svo sterkur, sem skyldi.
Ætli að t. d. annar eins sameiginlegur
staríi og húsbygging, mundi ekki geta
dregið hugi manna dálítið saman, og kent
þeim gildi samvinnunnar og árangur hennar;
ég þykist þekkja Ijóst dæmi þess.
Heim! hljómar vel í eyrum flestra
manna, og vér eignumst annað heimili,
þar sem Ungmennafélagshúsið er. .Ekki
hjá pahba og mömmu, heldur bvgt af
sjálfum okkur, sem þroskuðum mönnum
og góðum félögum.
Það er eitt af því, sem getur bundið
okkur hugljúfum höndum við heimahagana
■og mun ekki af veita, því margt er, sem
veikir þau bönd.
Fundarhús Ungmennafélaganna geta orð-
ið eins og trén, sem við plöntum, hin feg-
urstu minnismerki hinna fyrstu islensku
Ungmennafélaga. Við bygging þeirra er
tækifæri fyrir hvern og einn félaga að
rétta fram hendina til verklegrar samvinnu.
Þó hús þessi verði ekki háreist, munu
þau þó verða miðstöð Ungmennafélags-
stefnunnar í hverri sveit, til framsóknar
og blessunar fyrir land og þjóð.
Ritað á annan dag jóla 1911.
Jón Hannesson.
(þróttir.
íþróttasainband Islands.
Litlu áður en Sigurjón Pétursson fór til
útlanda, harðist hann manna mest fyrir
stofnun allsherjarsambands milliallraíþrótta
félaga á landinu, eins og títt er með öðr-
um þjóðum. Slík samvinna er algerlega
nauðsynleg, ef íslenskir íþróttamenn eiga
að koma fram erlendis og taka þátt í kapp-
raunum þar. Hún mun ennfremur leiða til
þess, að nýjar íþróttir verði lærðar og hafð-
ar hér um hönd. Og i einu orði ætti sam-
bandið að hafa i öllum efnum hin hollustu
áhrif á iþróttalífið í landinu.
Málið hafði lengi verið á döfinni, meðal
annars eitt af áhugamálum nokkurra Ung-
mennafélaga. Nú komst það á fullan rek-
spöl; mörg félög í Rvík og nærsveitum
sendu fulltrúa; ýmsir íþróttavinir eldri og
yngri voru þar ennfremur. Sambandið
var stofnað, og kosin fimm manna stjórn.
Þessir hlutu kosningu:
Axel Tulinius,
Dr. Björn Bjarnason,
Guðmundur Björnsson,
Björn Jakobsson,
Halldór Hansen.
Eitt hið fyrsta verk stjórnarinnar var að
undirbúa væntanlega þátttöku Islendinga í
olympísku leikjununi.
Olympisku leikarnir
verða háðir í Stokkhólmi í sumar. Var
nú allmikill áhugi í íþróttamönnum okkar
um, að Islendingar færu þangað. Stjórn-
arráðið veitti 2500 kr. til fararinnar, en
stjórn Iþróttasambandsins mun hafa álitið
að enn vantaði allmikla upphæð til að hægt