Skinfaxi - 01.04.1912, Blaðsíða 7

SKINFAXI
31
yrði að senda sæmilegan flokk. Gera menn
sér vonir um að fá megi nokkurt fé með
íþróttasýningum í Rvík og ef til vill víðar.
Enn sem komið er mun þó óráðið hve
margir fara, þó ekki færri en 7, né fleiri
en 10.
1 hverju getum við kept? Það er ekki
margt ennþá. Búist er við að aðalflokkur-
inn sýni íslenska glímu, og að þannig verði
freistað að ryðja til rúms þjóðlegri íþrótt
okkar. Um sund var talað, en efnilegustu
sundmennirnir voru of bundnir störfum til
að geta farið, og fellur það því niður. En
búist er við að einn maður taki þátt í
hlaupunum; það er Jón Halldórsson íLands-
bankanum. Fullráðið er að þessir menn
fari fyrir Islands hönd:
Axel Kristjánsson, Sauðárkrók,
Guðm. Kr. Guðmundsson, Rvík,
Halldór Hansen, —
Hallgrímur Benediktsson, —
Jón Halldórsson, —
Magnús Tómasson, —
Sigurjón Pétursson, —
Ófrétt er enn um menn úr öðrum lands-
fjórðungum. Þátttakendur munu leggja af
stað héðan í miðjum júní.
Iju'óttavölliirinn.
Nú er veturinn liðinn og hefir verið hér
á Suðurlandi allra vetra mildastur. En
fátt er svo gott að því fylgi enginn galli.
íþróttavöllurinn á melunum við Reykjavík
hefir vegna frostleysis (og ef til vill af
öðrum ástæðum líka) verið nær gagnslaus I
fyrir íþróttalíf Reykvíkinga. Þar var sjald-
an ís, var ætíð skammvinnur í senn og aldrei
góður. Margir iþróttamennirnir bera því
kvíðboga fyrir að völlurinn muni í þessu
efni ekki ná tilgangi sínum.
Ef til vill koma aðrir vetur frostameiri
svo ísinn haldist betur.
Hugsanlegt væri líka að þekja völlinn
með grasrót, svo botninn haldi betur.
En þá mundi það spillast af knattsparki
á sumrin.
Til þess eru vítin að varast þau. Ung-
mennafélög, sem Ieggja í kostnað við íþrótt-
astöðvar, geta aldrei of vandlega athugað
öll hugsanleg vandkvæði á framkvæmdinni.
Skíðabrautin
snjólaus í vetur, og því aldrei notuð.
Ovinir hennar hælast um, en vér vinir
hennar teljum hana einnig leikvöll og gróðr-
arstöð.
Góðar bækur.
Skinfaxi hefir unnið gott verk með þvi
að flytja grein Ruskins: „Góðir vinir“ og
hina sköruglegu áréttingu ritstjórans við
þá grein, — eða réttara sagt: hann hefir
byrjað á góðu verki. Eg lít svo á, að með
þessu hafi hann viljað sýna, að hann sé
fús til að leiðbeina ungmennafélögum i
vali góðra bóka til kaups og lestrar. Það
er ekki nóg, að segja mönnum, hver mun-
ur sé á því, að lesa góðar eða iilar
bækur. Um leið þarf að henda á góðu
bækurnar, segja hverjar þær eru og hvað
þær kosta, og leiðbeina dómum lesend-
anna um þær. —
Orsökin til þess, að illar bækur ná
stöku sinnum meiri útbreiðslu en aðrar
betri, mun oftast vera sú, að menn þekkja
þær ekki óséðar, og hafa ekki fengið
áreiðanlegan dóm um þær nógu fljótt.
Dómar blaðanna birtast oft ekki fyr en
bækurnar eru komnar víðsvegar út um
land, og eru auk þess misjafnlega rök-
studdir eða áreiðanlegir. — Skinfaxi hefir
að vísu ekki rúm fyrir langa eða ítarlega
ritdóma, en þeirra er ekki þörf. Ef því
má treysta, að dómarnir séu sannir og
réttvísir, þá er nóg. — Ritdómar Valtýrs
Guðmundssonar, í Eimreiðinni, eru oft
ágætir, og eru þeir flestir mjög fáorðir.
Skinfaxi mundi verða vinsæll, ef hann
gæti orðið ungmennafélögum „handbók“ i
bókavali, þó í smáum stíl værk —
í þessu samdandi vil ég minnast á eitt