Skinfaxi - 01.06.1912, Qupperneq 3

SKINFAXI
43
ir bygðina á vatnsbakkanum, og drukna
svo á auðninni; þær syngja um fegurð
og yndi lífsins, um sælu þess og frið.
Það er náltúran, sem horfir hrærð og hrif-
in á sína eigin dýrð og vegsamar hana.
J. J.
Norræn samvinna.
Þrjár þjóðirnar norrænu, Norðmenn,
Færeyingar og íslendingar, eru langskyld-
astar.
Það er ekki svo ýkja langt síðan, að
allar þessar þjóðir áttu sama föðurlandið
og sama móðurmálið — vcru ein þjóð.
Og þó að margt hafi breyst síðan þjóð
þessi skifti sér í þrjú fjarlæg lönd, eimir
samt eftir af skyldleikanum.
Samkend þessara þriggja þjóða eykst ef
til vill við J)að, að ftllum hefir þeim orðið
hið sama á, að gæta ekki jafnan sjálfstæð-
is síns sem skyldi. Þar hafa þær fallið,
•en staðið upp aftur — og standa upp
aftur.
Aldrei munu menn hafa treyst eins mik-
ið á samvinnu í öllum greinum eins og
nú. Og því er það ekki nema eðlilegt að
hugir þessara þjóða beinist til samvinnu,
þar sem skyldleikinn er jafn mikill, og
þær svo að segja skilja hverrar annarar
mál. Og allar hafa þær áhrif að sækja,
hver til annarar, og allar hafa þær sterk-
ar hliðar og veikar. Ein er stjórnarfars-
lega frjáls en á við ramrnan reip að draga
um endurreisn móðurmáls síns; önnur á
málið lítt gallað frá fornu en á ófenginn
fullveldisrétt sinn viðurkendan; þriðja á
mftrg þjóðerniseinkennin óspilt, þó að þar
hafi krept og kreppi skóinn hvað fastast,
•en likur til skjótra framfara sakir dugnað-
ar og vaknandi meðvitundar um það sem
•er og það sem á að vera.
Norðmenn eiga hugmyndina um nor-
j’ænu mótin, samfundi frændþjóðanna til
frekari persónulegrar viðkynningar, þar
sem það nyti sín fyrst og fremst sem sér-
kendi þjóðirnar hverja um sig og þær i
sameiningu. Fyrsti slíkur fundur átti sér
stað í Noregi 1906, og annar í Færeyjum
1911. — Á Færeyjamótinu var valin nefnd
manna úr öllum löndunum til að undirbúa
næsta mót, og annað það, er gæti orðið
til samvinnu og frekari kunningsskapar
með þjóðunum. Islendingarnir í nefnd þess-
ari hafa lagt það til, að næsta mót yrði
hér heima sumarið 1913, og norsku nefndar-
mennirnir tekið vel í það. Hinsvegar er
það óráðið enn, hvort svo getur orðið.
Þá hefir nefndin með höndum tillögu,
sem lögð verður fyrir næsta mót, um
stofnun tímarits á öllum þremur málun-
um, sem út komi 4 sinnum á ári, 48 síð-
ur (17X25 cm.) í senn. Ritstjórar yrðu
þrír, einn i hverju landi og fengju þeir
sínar 16 síðurnar hver til umráða í hverju
hefti. Yrði árgangur ritsins seldur á 2 kr.
þyrfti ekki nema 1000 kaupendur til þess
að |>að gæti borgað sig, og eru þó reikn-
aðir 5 aurar í ritlaun fyrir hverja línu,
auk alls annars sjálfsagðs kostnaðar.
Norðmennirnir i nefndinni hafa fengið
loforð tveggja stærstu bókaútgefendanna i
Noregi um að gefa 2 eintök af öllum bók-
um, sem þeir hafa gefið út og gefa út á
nýnosku. Annað til Islands og hitt Fær-
eyja. Gera þeir sér vonir um að slíkt
muni aðrir bókaútgefendur þar í landi gera.
Færu nú islenskir og færeyskir bókaútgef-
endur eins að, mætti koma upp safni i
hverju landinu um sig, þar sem kynnast
mætti bókmentum frændþjóðanna, en það
mundi verða góð aðhlynning um samúð
og samvinnu.
Fleiri tillögur eru á döfinni, en ekki
verður skýrt frá þeim að sinni.
Formaðurinn hefir kvatt nefndina til
fundar í Noregi, og veröur reynt að koma
því svo fyrir, að annar nefndarmanna héð-
an geti farið.
En eins og það er fullvíst að Norðmenn
og Færeyingar hefðu ánægju af því að
heimsækja Island, er það engu síður á-
reiðanlegt, að við hefðum margfalt gagn af