Skinfaxi - 01.07.1912, Blaðsíða 6

54
SKINFAXI
Kollafjarfiareyrum. Nú eru nýliðin þrjú
ár síðan félas þetta var stofnað og síðan
hafa piltarnir i félaginu æft ýmsar íþróttir
eftir megni, en aldrei hafa þeir sýnt sig
fyrri.
Fjórtán voru þeir talsins piltarnir, sem
þátt tóku í þessari Sýningu, og allir úr
Afturelding. Mótið hófst með því, að kepp-
endurnir gengu leikfimisklæddir í skrúð-
göngu úr tjaldi — sem þeir skiftu fötum
i — og fram á völlinn, og var íslenski
fáninn borinn fyrir. Þar staðnæmdist fylk-
ingin og söng sálminn nr. 646 i sálma-
bókinni: „Ó, blessa guð vort feðrafrón“.
Að þvi loknu setti Guðrún Björnsdóttir
frá Grafarholti — er gegnir formannsstörfum
um tima — mótið með nokkrum orðum.
Þá söng söngflokkur fyrstu og síðustu vís-
urnar þrjár úr kvæði Stgr. Thorsteinsson-
ar „Sveitasæla“. Að því Ioknu hófst kapp-
glíman; 6 tóku þátt i henni. Skarpastur
varð Einar Björnsson frá Norður-Gröf —
nú í Grafarholti — hafði 6 vinninga. Næst-
ir honum voru Björnstj. Björnsson frá
Grafarholti og Jóhannes Guðlaugsson frá
Grafarholti höfðu 4 vinn. hvor. Næst voru
400 m. hlaup, 13 reyndu með sér og varð
Einar Björnsson — sá sami og vann glím-
urnar — þar fljótastur, rann skeiðið á 65
sek. Næstir honum voru Jóh. Guðl.son
frá Grafarh. og Árni Gíslason frá Miðdal.
A meðan piltarnir hvíldu sig, söng söng-
flokkur. Þá kom hástökkið, 6 reyndu það,
hæst stökk B. Björnsson frá Grafarh. l,62l/2
cm„ næst Jóh. Guðl.son sama bæ 152 cm.
og svo Óskar Gíslason frá Miðdal 140—
150 cm.
Langslökkið næst, reyndu það 11, lengst
stukkn B. Björnsson frá Grafarh. og Jóh.
Guðl.son s. bæ, varð naumast greint á
milli þeírra, þó dæmdist Jóh. fremri, stökk
585 cm., B. B. gerði aukastökk, nærfim.
hinir stakku allir eitthvað frá 400—500 cm.
eða þar yfir.
Því næst var 50 m. sund, 4reynduþað
og varð Guðbjörn Gíslason frá Miðdal
fljótastur, synti á 55 sek., Sveinn Árnason
frá Alafossi næst, synti á 60 sek.
Þegar þess er gætt, að allir þessir piltar
stunda stritvinnu alla tíma ársius jafnt:
fjárgæslu, smölun, skurðgrefti, sandmokstur,
grjótvinnu o. m. fl. þess háttar, og geta
aldrei æft sig nema stundum á sunnudög-
um, og hafa þá engin áhöld, ekkert hús
og erfiðar samgöngur, (á sýningunni t. d.
voru öll stökk gerð af mjúkri grasgrund,
og dróg það mikið úr stökkunum), þá
verður mér að setja þá ofar en heimsmeist-
arana á Olympsku leikjunum, því að eg veit
að þeir hafa meira fyrir því.
Utbýtt var verðlaunapeningum, sem vinna
verður þrisvar, áður en þeir verða eign
þeirra, sem vinna þá. Félagi.
Islenzk náttúra.
Austur við Sog.
Þreytan hafði náð tökum á mér og hest-
inum þegar þangað kom, eg veitti engu
sérlega eftirtekt nema eina, það var Hekla.
Eg hafði séð hana áður. en ekki þannig.
Hestfjall bar nú á milli og huldi hana upp
undir hvítu hekluna sem hún ber á herð-
um, en það gerði hana svo undur fallega
í mínum augum. En eg var orðinn of
þreyttur til þess að geta notið þess sem
fyrir augun bar. Dagleiðin var á enda.
Beiddist gistingar og svaf til næsta dags.
Engir dagar geta verið eins fagrir og
sunnudagar. Og það var fagur snnnudag-
ur þegar eg stóð úti á hlaði á Alviðru,
efsta bænum í ölfusi, og leit eitt hið feg-
ursta sem eg hefi séð, og óefað eina af
fegurstu bygðum þessa lands.
Fjöll eru á þrjá vegu, há og lá, marg-
víslega löguð og í mismunandi fjarlægð.
í vestri og næst manni Ingólfsfjall, þá
Þingvallasveitarfjöllin í fjarska og hryggurinn
^em heldur utan að Þingvallavatni. I norðri
Búrfell, Kálfatindar á Lingdalsheiði og nær
manni Kershóll og Seyðishólar, en yfir þá
i