Skinfaxi - 01.08.1912, Blaðsíða 2

58
SKINFAXI
völdu áhugamál Ungmennafélaganna eru
besti styrkurinn þeirra, og svo lengi sem
nokkurt táp er í æskulýð þessa lands, geta
þau ekki liðið undir lok, svo rótgróin sann-
indi ættu mönnum að vera, að með sam-
vinnu og félagsskap, fá menn mestu áorkað.
En er nú félögunum og sérstaklega sam-
vinnunni fyrirkomið sem skyldi?
Maður skyldi ætla það. Öll stund hefir
verið lögð á að haga henni eftir stað-
háttum. Annars er hverju félagi innan
handar að breyta til í því efni eftir eigin
geðþótta.
Reynslan og heilbrigð skynsemi sanna
það, að því er eins farið um samvinnu fé-
laga og samvinnu einstaklinga. Þessvegna
göngum við í samband, til þess þar að
ráða ráðum okkar saman, sem viljum hið
sama, til að læra hver af öðrum, vinna
að sömu málunum á sama tíma og með
sömu aðferðum, sækja kjark hvort til ann-
ars, haldast í hendur um málin. Hin ytri
samtengingarmerki eru svo félögin sjólf,
fjórðungsstjórnirnar og sambandsstjórinn.
Aðalatriðið í þessari keðju eru félögin
sjálf, mest er undir þeim komið, og er ekkki
ástæðulaust að láta þess getið, að þau verða
að ábyrgjast sig sjálf. Og hver og einn,
sem þátt á í félagsstofnun verður að finna
til þeirrar ábyrgðar sem á honum hvilir
um framtíð félagsins, og að það er til nið-
urdreps góðum málstað að taka hann upp
í bili, en fleygja honum óðar aftur, og
aldrei ættu stjórnendur Ungmennafélaganna
að ráða þvi að stofnuð yrðu félög eða
hafa neinar klær úti um fjölgun þeirra.
Þau þurfa öll að vera sprottin af innan-
sveitaráhuga þeirra manna, sem sjálfir ætla
að fórna kröftum fyrir þau og vinna þau
áfram.
Þá eru fjórðungssamböndin með fjórð-
ungsþingunum, þau virðast ætla að reyn-
ast vel, enda yrði hitt of dýrt, að félögin
á öllu landinu þyrftu að koma á einn stað
á ársfund. Og mun það fremur mann-
anna sök en fyrirkomulagsins, ef þar er
lát á góðri samvinnu.
Sambandsstjórinn er síðan tengiliður
fjórðungssambandanna, flytur mál í milli
þeirra og fer með umboð sambandsins út
á við, býr undir sambandsþing og sér um
blaðið með völdum mönnum.
Þó að þetta virðist all-margliðað, þá er
það þó einfalt og auðskilið ef að er gáð,
og fyrst um sinn, meðan efnin eru engin,
getum við naumast komið þessu öðruvísi
betur fyrir.
Félögin eru aðal-uppistaðan í allri starf-
semi sambandsins eins og sagt hefir verið
en þó er afarmikið undir öðru komið, og
það er blaðið. Og á veg þess verður að
leggja alla ástundun. Það á að glæða áhug-
ann, fræða um áhugamálin, hvetja til fram-
kvæmda og halda mönnum við efnið. En
það er enn þá langt of lítið, og getur ekki
stækkað fyrir fátæktar sakir fyrst um sinn.
En á þessu ári höfum við stigið spor á
nýja braut og óefað í rétta átt, þar sem
er útgáfa Skógræktarrilsins. Allar líkur
eru til þess að það verði til verulegrar
blessunar. Verulega ýtarlegum leiðbeining-
um yrði aldrei komið að í litlu blaði um
stærri áhugamálin, og er þetta því leiðin,
að lóta Skinfaxa fylgja rit um eitthvert
eitt þeirra órlega.
Eg hafði ekki ætlað mér að segja sögu
Skógræktarritsins, hvernig því varð komið
út, en hún er svo falleg að húngeturorð-
ið til uppörfunar um aðra Ungmennafélags-
starfsemi.
Höfundurinn, sem ber skógræktina svo
drengilega fyrir brjósti, bauð Skinfaxa rit-
gerð um skógrækt, en sem hefði orðið hon-
um of löng. Þrengsli hans urðu því orsök
til hugmyndarinnar um að gefa þetta út í
sérstöku riti. Þegar það kom til tals samdi
höf. ritgerðina um og jók að ýmsu. En
þá urðu vonbrigði um fé sem ætlað var
til bókarinnar, og ekkert hefði orði úr
neinu, ef ekki hefðu fjórir Ungmennafélags-
prentarar tekið sig til og fengið heimild til
að mega vinna verkið í tómstundum. Var
strax tekið til starfa að Ieyfinu fengnu, og
verkinu lokið eftir daglega aukavinnu uro