Skinfaxi - 01.01.1913, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
Meginregla nýu skólanna er: að hafa alla
kenslu, svo sem unt er, verklega, hlut-
kenda, ad lœra með þvi að liafa lilut-
ina handa milli, rannsaka þá, mœla,
vega, bera þá saman, og mynda sér síð-
an skoðun um þá að þessari athugun
lokinni.
Enn er þetta ekki nógu Ijóst. Til að skilja
til fulls, hver munur er að læra af hlutunuifi
sjólfum, eða af lýsingum, verður að taka
dæmi. Hugsum okkur að margir menn,
sem aldrei hafa séð Vatnsdal, kænm á
fyrirlestur, þar sem sjónarvottur ætlaði að
lýsa dalnum. Segjum ennfremur að mað-
urinn væri vel máli farinn, skýr, hefði at-
hugað dalinn vel og hugsað um efnið.
Þrátt fyrir það mundi sú mynd sem áheyr-
endurnir eignuðust, verða mörgum sinn-
um daufari, eyðumeiri og bragðminni en,
mynd þess, er séð hefði dalinn sjálfan, far-
ið um grundirnar, róið á vatninu, klifrað
um hlíðarnar, séð litbrigðin á hamrabeltun-
um eða fram til heiðanna. Athugul sjálfs-
rannsókn er hin besta móðir þekkingar-
innar, ein fær til að gefa trausta undir-
stöðu og veigamikla mynd af þeim hlutum;
sem við viljum þekkja. Hinsvegar er bók-
þekking án athugunar oftast lílils virði, eins
og sýnir sagan um fræðimanninn úr Reykja-
vík er reið upp á Þingvöll. Hann sér að
veggur Almannagjár að vestan er furðu-
lega hár, en austurbakkinn tiltölulega lág-
ur og svo vellirnir austur eftir. Maðurinn
hafði lært jarðfræði á bók og þóttist vita
sínu viti. „Sjáið nú til“ mælti hann, „hér
hefir hraunið komi að vestan og endað í
þessum þverhnípta vegg“. En hitt, að
þarna hefði stór landspilda sokkið, gat
ekki þessu stofnlærða bæabarni dottið í
bug; bókþekkingin varð minna en gagns-
laus í fyrsta sinn, þegar átti að nota hana
til að leysa úr ráðgátu veruleikans.
Áskorun,
Tóbaksbindindi breiðist nú óðum út og
eykst fylgi. Meðal annars eru nú þrjú
tóbaksbindindisfélög í undirbúningi í höf-
uðstaðnum, og verða þau stofuuð ettir ný-
árið. Ef þanuig heldur áfram, ber nauð-
syn til, að félögin komi á innbyrðis sam-
vinnu milli sín og það sem fyrst. I til-
efni af þessu, leyfir Tóbaksbindindisflokkur
U. M. F. Reykjavíkur sér að skora á alla
tóbaksbindindisflokka og t.b.félög, að hefja
bréfaviðskifti við sig. Og þá fyrst og
fremst að senda utanáskrift sína; og jafn-
framt fýsir okkur að heyra um helstu at-
riði í lögum hlutaðeigandi flokka eða fé-
laga, einkum þau, er snerta fyrirkomulag
og stjórn. Bréf til Tóbuksbindindisflokks
U. M. F. Reykjavíkur má senda til rit-
stjóra Skinfaxa. Stjórnin.
Hitt og þetta.
Laugur róður.
Ungur Svii, Herman Lantz. leggur þessa
daga af stað i langferð. Hann vill róa
frá Stokkhólmi til Bonibay á lndlandi.
Hann ætlar fyrst til Helsingfors og Pét-
ursborgar. Þá eftir Neva og Volga til Nov-
gorod; þar hefir hann vetursetu. Að vori
fer hann niður Volgu til Karpiskahafsins,
kemst þaðan að upptökum Eufrat, eftir
því fljóti til sjáfar og síðan til Bombay.
Hann býst við að verða 2 ór ó leiðinni.
Banki nokkur í Stokkhólmi og Dr. Sven
Hedin styrkja manninn til ferðarinnar.
Borg-firðiugar og sambaudið.
Það hefir farið milli mála, þar sem stóð
í bréfi úr Borgarfirði í 9. blaði Skinfaxa,
að raddir hefðu heyrst um að félögin þar
segðu sig úr sambandi U. M. F. í. Þessu
hefir enginn hreyft. En misskilningurinn
sprottinn af því að til orða kom á fund-
inum á Hvítárbakka, livort ekki mundi
hagkvæmara að skifta sunnlendingafjórð-