Skinfaxi - 01.02.1913, Blaðsíða 8

16
SKINFAXI
skógum þar sem fuglar byggja hreiður sin,
fer hann og finnur, hvar sem er, ótalmargt,
tindursamlega fallegt og tilbeiðsluvert, og
það verður honum þannig, af því hann
skilur nógu mikið til að vera hrifinn, og
nógu lítið tii að finna, að inst inni í hverj-
um hlut er óleysanlegur leyndardómur.
Þannig er náttúrufræðin kend, að því
viðbættu, að nær því hver hlutur sem er
rannsakaður, er teiknaður eða mótaður í
leir til að neyða nemendurna enn betur’Iil
að greypa í sig hina ytri, sýnilegu mynd,
sem greinir hann frá öðrum hlutum.
Samt er ein grein náttúrufræðinnar
ótalin enn, og þó sú sem mestu skiftir, sú
um sjálfan manninn. Skynsamlega kend
mannfræði stefnir að því, að sem allra
flestir menn megi vaxa, lifa verða gaml-
ir og langlifir í landinu, vera hraustir,
verkafærir og hæfir til að njóta lífsins inn-
an réttra takmarka meðan æfin endist. Til
þess að geta lifað þannig, verður hver mað-
ur að vita með sannindum um eðli og
ástand líkamans, livað er holt og livað
óholt. Og þetta er létt og framkvæman-
legt. Mesti fjöldi manna veit nokkurnveg-
inn sæmilega, hvað er rétt og rangt í þessu
efni, en fáir fara eftir því. Fæða flestra
inanna er ekki vitund sniðin eftir því, sem
heilsufræðingar kenna að best sé, heldur
eftir venju og tísku; sterkra drykkja, æs-
-andi meðala, tóbaks í ýmsum myndum er
neytt til engra hóta. Sól og loft eru byrgð
úti úr húsum manna hér um hil eins og
hægt er. Vatn er notað af skornum skamti.
Skeytingarleysi með sjúkdóma og sóttnæmi
er svo algengt, að mikill fjöldi þeirra
manna, sem best ættu að vita um þessa
hluti, lifa eins og þeir væru stokkar og
steinar, er að ósekju mættu níðast á heilsu
sinni og eftirkomendanna. Þekking þess-
ara manna er þvi arðlítil eða arðlaus, en
til að verða nothæf og gagnleg þarf annað
að fylgja með. Það þarf að venja ung-
lingana á að lifa réttilega, svo að heilsu
og lífi sé borgið. Maðurinn er hálfur
fl
SKINFAXI
— mánaöarrit U. M F í. — liemur ú! i Reylijavik
og kostar 1 kr. árgangurinn, erienáis 1,50 kr.
RJTSTJÓRI:
Jóna8 Jnni8on frá Hriflu.
Skólavörðustig 35.
Afgreiðslumaður:
Bjarni Þ. Mai/nússon Skólavörðustig 4 B.
Ritnetnd:
Agúst Jósefsson, Guðbrsndur Magnússon,
Tr. Þórliullsson.
vani, og í raun og veru er jafnlétt að
mynda góðan og hollan vana, eins og
óvana; hvort heldur verður, er komið und-
ir þeim mönnum, sem fordæminu valda á
hverjum stað.
Glímuferð til Rvíkur.
í síðastliðnum desembermánuði fórum
við nokkrir glímumenn frá Stokkseyri til
Reykjavíkur til ]>ess þar að bera okkur
saman við glímufélögin í Reykjavík um
rétt lög fyrir íslenskri glímu. Ferð þessi
gekk okkur í alia staði vel og höfðum við
bæði gagn og gaman af henni. Viðtökun-
um sem við fengum í Reykjavík verður
naumast nógsamlega hrósað; allir vildu
verða okkur til gagns og vinna að
því, að för okkar yrði okkur sem háppa-
drjúgust og skemtilegust. Einkum vildum
við með þakklæti minnast þeirra glímu-
kappanna Guðm. Kr. Guðmundssonar og
Guðm Sigurjónssonar, sem háðir sýndu
okkur mikinn hlýleik og studdu að því að
för okkar næði tilgangi sínum.
Þetta vonurn við að geti orðið öðrum
þeim, sem fast við að æfa glímur, hvöt
til þess að gera hið sama. Kostnaðurinn
þarf ekki að vera mikill, ef vel er á hald-
ið og þessi tími er fyrir flesta ódýrasti
tími ársins.
Ungu Islendingar! Látið nú ekki þessa
fögru íþrótt, sem forfeðurnir hafa eftir látið
ykkur í arf, „falla i gleymsku og dá“.
Stokkseyri í desember 1912.
Sæmundur Friðriksson.
Félagsprentsmiðjan.