Skinfaxi - 01.04.1913, Page 3

SKINFAXl
27
Án þeirra væri ekkert samband til fyrir
iandið alt. Það er því skylda vor Ung-
mennafélaga að fylkja oss sem þéttast um
þessi sameiningaröfl vor, stuðla að því eft-
ir rnegni, að hvert félag geti sent fulltrúa
á þingin og leitast við að útbreiða Skin-
faxa.
Svo er að finna fleiri sameiningaröfl,
•reyna þau, fylkja sér um þau. Og nú
Jæm eg loks að því, sem verða átti aðal-
-efni þessarar greinar.
Eg las fyrir skömmu í norsku blaði aug-
Jýsingu um bréfakvöld. Við það rifjaðist
upp fyrir mér samtal, sem eg og núver-
eindi sambandsstjóri áttum við Jón Jónas-
son barnakennara í Hafnarfirði um sama
efni, fyrir einum fjórum árum. Og eg
;skil ekkert í því, að enginn okkar skuli
hafa skrifað um þetta í Skinfaxa. Til
þess að það skuli ekki gleymast í annað
sinn gríp eg tækifærið.
1 norskum Ungmennafélögum eru bréfa-
kvöldin algeng. Þau munu vera eitt hið
besta sameiningarafl þeirra. Vilji félag fá
ýtarlegar fregnir um starfsemi annara fé-
Jaga um landið þvert og endilangt, þá aug-
Jýsir það, með nokkurra mánaða fyrirvara,
að einhvern ákveðinn dag ætli það að bafa
bréfakvöld. Birtir það auðvitað um leið
utanáskrift sína, og lætur i Ijósi þá ósk
•og von, að sem flestir Ungmennafélagar
og œskuvinir sendi bréf, með fréttum og
•örvandi bróðurkveðjum. Setjum svo, að
þetta sé auglýst með þriggja mánaða fyrir-
vara. 011 þau bréf, sem félaginu berast á
þessu tímabili eru geymd til hins ákveðna
kvölds. Þá koma félagsmenn saman og
þá eru bréfin lesin.
Það má gela nærri, hvort eigi er bæði
gagn og gaman að þessu, þegar félaginu
berast mörg góð bréf. Það er eins og fé-
Jögin færist við jjetta nær hvert öðru.
Sameiginleg áhugamál skýrast. Viðkynn-
ingin verður meiri og samhygðin. Félög,
sem eru svo afskekt, að þeim hættir við
að verða eins og lausir liðir í félagsfest-
inni, þau festast. Gott bréf getur þannig
orðið eins og bróðurhönd framrétt tit vin-
áttu, til samheldni, öflugt vopn gegn
anda sundrungarinnar, orð i tíma talað.
Um hvað á svo að skrifa?
Skrifað skal um alt, sem kemur félags-
starfseminni við fyrst og fremst. T. d. um
skógræktarmál: hvernig unnið sé, hve marg-
ar plöntur hafi verið gróðursettar, hvernig
nýgræðingnum líði o. s. frv. Og þannig
sé einnig skrifað ílarlega uni íþróttamál
félagsins, nöfn helstu íþróttamanna séu
nefnd. Um húsgerðarmál, um fræðslumál,
um allskonar ræktunai'starfsemi sé skrifað
á sama hátt, o. fl. o. fl.
Myndum vér ekki, ef þetta væri algengt
í félagsskap vorum, finna betur til þess en
nú gerum vér, að vér erum eða eigum
a. m. k. að vera heild með sameiginleg-
um fornaldarminningum, í sameiginlegri
baráltu. fyrir sameiginlegum framtíðarvon-
um?
Myndi „sundurlyndisfjandinn“ ekkisjaldn-
ar stinga höfðinu upp á rneðal vor, ef
þetta væri altítt í félögum vorum um land
alt ?
Eg er í engum vafa um það. Eg er í
engum vafa um, að slík bréfakvöld geta
orðið til gagns hér heima, eigi síður en í
Noregi.
Eg geri ráð fyrir að eitthvað af Ung-
mennafélögum hafl skrifast á innbyrðis.
Setjum svo að slík föst bréfaviðskifti bafi
gengið skrikkjótt. Eg veit að þau eru erf-
ið, hefi dæmin fyrir mér. En það má ekki
koma þessari hugmynd í koll. Félögin
mega ekki mceta lienni með tortryggni.
Þau verða að reyna hana áður en þau
kveða upp dauðadóm yfir henni. Eg fyrir
mitt leyti vona, að heilhuga reynsla hafi
alt annað en dauðadóm i för með sér.
Best mun að auglýsa í Skinfaxa bafi
hann rúm fyrir auglýsingar.
Hver vill byrja?
Jakob ó. Lárusson.