Skinfaxi - 01.11.1913, Blaðsíða 7

SKINFAXI
87
Okkur var ekki nóg að eignast einstaka
íþróttamenn til að horfa á og hæla, heldur
vildum við reyna að • hafa áhrif á sem
flesta, og helst alla, til að beita sér nokk-
uð. Því var það að einn þáverandi ung-
mennafélagi Þorsteinn Jakobsson stakk
upp á að reyna fyrirkomalag þetta eða
svipað. Flestum leist vel á þessa tillögu,
og var síðan ákveðið að reyna hana í þetta
skifti og hér eftir, ef vel tækist. Og reynsl-
an hefir sýnt, þó lítil sé enn, að fyrir-
komulag þetta er mjög framkvæmanlegt;
og þá er mikið fengið. Aðalhættan var
að þetla yrði nokkuð erfitt í framkvæmd-
inni. Hitt finnst mér liggja í augum uppi,
að áhrifin verða miklu víðtækari en með
gamla laginu. Ahrifin aukast beinlínis á
þann hátt, að það verða fleiri menn sem
á mótinu keppa. Og enn fleiri þurfa að
æfa sig heima fyrir hjá hverju félagi, svo
það hafi í'ir nógu að velja. Ábyrgðin
dreifist þannig á miklu fleiri menn án þess
þó að léltist til muna á hverjum einstak-
ling. Nú tjáir ekki að treysta á Pétur
eða Pál, nú eru leikslokin undir því kom-
in að allir gangi sem best fram. Óbeint
verða þó áhrifin meiri. Það, að kept er
í nafni heilla félaga hlýtur að vekja nokk-
urn metnað meðal þeirra; iþróttir hvers
þeirra verða að lifandi áhugamáli allra
félagsmauna, sem eitlhvað bugsa um sóma
félagsins; því nú veliur heidur alls fé-
lagsins á því, hvernig þær fara úr hendi
Og áhrifin hljóta að ná lengra. Vinning-
ur heils félags þykir meiri tíðindum sæta
en einstaks manns. Hinir eldri menn fara
að líta upp. Víða hagar svo til að félög-
in skiftast niður á sveitirnar. Skyldi körl-
unum ekki leika forvitni á að vita um af-
drif sveitunga sinna, nágranna og barna,
í viðureigninni við ungmenni nærsveit-
anna. Gæti þeim ei runnið blóðið til skyld-
unnar að það yrði þeim lika áhugamálað
ungmenni þeirra stæðu ekki öðrum ung-
mennum að baki. Og færi svo að allur
almenningur yrði áhugasamur um íþróttir,
þá væri björninn unninn. Þá væri þeirri
ímyndun útrýmt, að hér sé hégómamál á
ferðum; menn færu að opna augun fyrir
gildi þeirra og hinum fjölda mörgu mögu-
leikum til að stunda þær; mönnum lærð-
ist að gera vinnuna að íþróttum, svo að
hún yrði heilsu þeirra ekki til niðurdreps,
eins og hún getur vel orðið, heldur til upp-
byggingar, sem hún getur enn frekar orðið.
Og svo koma íþróttamótin eins og ár-
legur reikningsskiladagur, þar sem i ljós
væri leiddur arður alls þessa, í aukinni
hreysti, þrótti og fegurð, eftir því sem
hverjum væri lagið; sá dagur yrði eins og
hjarta iþróttastarfseminnar, sem nýr áhugi,
fjör og heilbrigður metnaður streymdi frá
út á hvert annes og inn í hvern afdal hérað-
sins, áhugi og fjör sem hefði í sér fólginn
fullkominn lífskraft lil næsta móts.
Félagsmál.
Bréfakvöld
hefir U. M. F. „Þór“ að Eiðum í Suð-
urmúlasýslu ákveðið að hafa 22. mars 1914,
og óskar eftir bréfum bæði frá félögum
og einstökum mönnum.
U. M. F. Haukur í Leirársveit hefir
bréfakvöld 31. des. nú í vetur.
Bitasöfnunin.
Henni miðar nú drjúgum. Fjórðungs-
stjórn Austfirðingafjórðungs jók hana um
40 kr. og U. M. F. Mýrahrepps um 15
kr. og er nú öll fjárhæðin 195 kr. 10 au.
— Afsökun fylgir lil U. M. F. Mýrahrepps,
að ekki er fyr kvittað fyrir þeirra gjöf.
Þorkell Clemens veitti henni móttöku, en
hefir verið langdvölum að heiman.
Misskilning-i
dálitluin hefir valdið frásögnin í Skinfaxa
um iþróttamótið í Reykjavík nú í sumar.
Það var íþróttafélagið en ekki U. M. F. R.
sem stofnaði til og undirbjó mótið, og fórst
það mjög vel úr hendi.