Skinfaxi - 01.11.1913, Blaðsíða 8

88
SKINFAXI
Skatturinn!
Þau félög sem ekki hafa enn greitt sam-
bandsskattinn þetta ár eru beðin að greiða
hann hið allra fyrsta til gjaldkera Magn-
úsar Tómassonar, Skothúsinu, Rvík.
í þróttaná msskeið
sunnlendingafjórðungs byrjaði með nóv.
og stendur yfir í 6 vikur. Styrktir þátt-
takendur eru: Helgi Agústsson (Arnes.)
Kári Arngrímsson (Rangárvs.) og Sigurð-
ur Gíslason (Mýra- og Borgarfj.s.)
Bannlög.
í tilefni af grein í síðasta blaði um ó-
piumsbannið hefir einn hinn helsti læknir
landsins bent Skinfaxa á, að i raun og
veru væri vínandi enn þá meira eitur en
-ópíum. En mönnum veitti erfitt að sjá
])enna sannleika af því að vald vanans
blindaði, og hitt eigi síður að vínnautnar-
rnennirnir væru eigi góðir dómarar í eig-
in sök.
■Tólíaksbindindisfélög
hvar sem er á Iandinu ættu hið allra
fyrsta að ganga í Bandalag tóbaksbind-
indisfélaga Islands. Það gerist löglega
með þeim hætti, að hvert félag sendir rit-
ara Bandalagsins, Steindóri kennara Björns-
syni í Rvík eftirfárandi skuldbindingarskrá
undirritaða af öllum félagsmönnum:
Við heitum því að neyta einkis tóbaks
meðan við erum i félagi innan Banda-
lags tóbaksbindindisfélaga Islands, og
að vinna af alefli að útbreiðslu tóbaks-
bindindis.
Lög Bandalagsins má fá hjá ritara þess.
Tóbaksbindindi.
Tóbaksbindindisfélög á Þýskalandi hafa
uýskeð myndað samband innbyrðis. Einn-
ig er í ráði að mynda alþjóðasamband
innan skamms; eitt af meginútbreiðslu-
ráðum þess á að vera tímarit eitt mikið,
er ræði um tóbaksnautnina á vísindaleg-
um grundvelli.
Eimskip og járnbrautir.
Agætur Islandsvinur, enskar ritaði ný-
lega: Eimskipafélagið er lífsnauðsyn fyrir
ísland, mörgum sinnum meira virði en
járnbraut. Það sem íslendingum liggur
allra mest á eru skip til að flytja varning-
inn beint á markaðinn til Ameríku, Eng-
lands, Spánar og Italíu til að losna við
milliliði, sem éta upp hálfan ágóðann.
Þjóðgaröur á Þing;völlum.
Guðm. Davíðsson skógfræðingur hefir
ritað mjög merkilega grein i Eimreiðina
um að gera Þingvöll að þjóðgarði, girða
hann, friða þar jurtir og dýr, halda hon-
um við eins og náttúran vildi frá honum
ganga undir skynsamri vernd mannshand-
arinnar.
Nú stafar Þingvöllum mikil hætta af
ránbúskap sveitarmanria, sifeldum útigangi
sauðfjár í skógarkjarrinu; gróðrinum eytt,
en engu bætt í staðinn. Og annars veg-
ar er gestastraumurinn, útlendingar og
Reykvíkingar, sem smátt og smátt setja
einhvern fóta-skinnsbrag á staðinn.
Það sem þarf að gera er þetta: Setja
girðing yfir hraunið milli Almannagjár og
Hrafnagjár norður undir Armannsfelli;
gjárnar verja að miklu leyti að austan og
vestan, og vatnið að sunnan. Hætta sauð-
búskap á Þingvöllum Skógarkoti og Hraun-
túni.
Setja til skógfróðan manu að vernda
garðinn, og þyrfti sá vörður helst að sitja
á Þingvöllum. Kostnaðinn mætti fá að
miklu með því að selja aðgang að garð-
inum, leigja ferðamönnum báta á vatn-
inu, gjánum o. s. frv. Með þessu móti
mundi ÞingvöIIur verða fegursti og rækt-
arlegasti bletturinn á landinu, sæmilegur
dvalarstaður útlendum og innlendum mönn-
um. Þeim væri leyft að rijóta þar sumar-
dýrðarinnar. En þeir fengju ekki að gera
hjartastað íslands að ræningjabæli.
Félagsprentsmiðjan.