Skinfaxi - 01.01.1915, Síða 6

6
SKINFAXl
ar, fara að dæmi þeirra stórmenna, sem
engum lögum hlíta. Við munum beygja
okkur, meðan vi8 erum í minnihluta, og
'styðja andstæðinga okkar eftir mætti, ef í
karáttu slær við útlenda valdið. En þó
að við hlítum Ieikreglum siöaðra manna í
þessum efnum, sem sjálfsagt er, þá ber
engin nauðsyn til að gleyma, að fánamál-
ið er i þetta óefni komið, af því aö þing-
höfðingjar, rauðir og hvitir á danska vísu,
tóku að beitast fyrir i þessu máli af óhrein-
um hvötum, sumir til að komast i æðsta
sætið, aðrir til að haldast þar við. Og
merkilegt er það, og eigi með öllu óverð-
skuldað, að enginn af þeim mönnum, sem
leikið hefir þennan tvöfalda leik með fán-
.nnn, hefir haft af þeim afskiftum varan-
Jegan sóma.
■Ösigurlnn.
Mikið mein er það, að ekkert íslenskt
blað, nema Skinfaxi, hefir haft djörfung til
að benda á, að deilan milli okkar og Dana
hefir endað um sinn með fullkomnum ó-
sigri okkar. I stað þess að standa allir
saman móti Dönum og ráðherrum þeirra,
hafa flokkarnir gert málið að bitbeini inn-
byrðis. Það er Sturlungalegt. Það er ólíkt
því sem hinar striðsheyjandi þjóðir gera
nú, þar sem útlenda hættan sameinar sund-
urleitustu flokka. Sú regla hljóðar svo:
Að gagnvart öðrum þjóöum eigi ekki að
koma til greina innlendar deilur. Minni-
hluti eigi þá, meðan á hættunni stendur,
að styðja meiri hluta, jafnvel þó hann hafi
eigi með öllu rétt að farið.
Þeir sem vildu kynna sér erlend dæmi
um þetta efni, ættu t. d. að lesa um verk-
fall Finna, eða hina friðsömu uppreist
þeirra gegn Rússum fyrir fám árum; um
samheldni Norðmanna 1905, og um sam-
runa allra flokka í styrjaldarlöndunum nú,
um miðsumarleitið. Ef við getum ekki
lært aö fylgja slíkum fordæmum, þá eig-
um við enga framtíð.
Mange Tak!
Reyndur og djúpvitur sljórnmálamaður,
utan þingsins þó, ritar Skinfaxa:
„Svona fór það með stjórnarskrána. —
Hvað svo? Hér ætti að gera vopnlausa
uppreisn gegn dönsku valdi. Eða eigum
við að leggja niður skottið og segja:
„Mange Tak“! Ekki til neins að þrefa
um hverjum eða hvaða stjórnmálaflokk
þetta er að kenna. Allir flokkar verða
nú að hverfa að einu ráði. — — en verra
finst mér fordæmiö um fánann. Þar var
þó ekki hægt að blanda „ríkisheildinni"
inn í. — Við hverju má búast næst“.
Svarið.
Svo er að sjá sem þingskörungarnir
kippi sjer ekki mikið upp við snoppung
dönsku mömmu. Stjórnmálaflokkarnir eru
komnir í axaskaftakapphlaup innbyrðis
en Danir horfa með velþóknun á eymd
okkar. En þó eldri mennirnir hefðu átt
að taka verklegar á, en raun ber vitni um,
þá er það okkur yngri mönnum engin af-
sökun. Við getum hafist handa. Við get-
um átt drjúgan þátt í að slita viðskifta-
og menningarböndin milli Danmerkur
og Islands og knýtt þau síðan við aðrar
þjóðir, sem Dönum eru fremri, og okkur
hollari til viðskifta. Við getum á fáein-
um árum gert dönskuna landrœka. I
stað hennar tökum við ensku, mál hinnar
göfugustu og voldugustu þjóðar. Og handa
þeim sem halda vilja í eitthvert norðurlanda-
málið er sænskan mun nær okkur en danska.
Sænskan er auðlærð, mála fegurst, og mál
frændþjóðar, sem verið hefir vel til okkar.
Allar námsferðir til Danmerkur ættu að
hætta. Það er hin mesta hneisa að ala
upp hina ungu kynslóð landsins í herbúð-
um óvinanna.
Aldurstakniiirklö.
Ritstjóri Skólablaðsins hefir fundið að
máli skólastjóra mentaskólans og séð bréf