Skinfaxi - 01.05.1917, Blaðsíða 5

SKINFAXI
37
að snerpan er töpuð. og að fæstir koma
aftur á næstu æfingu. Að æfing stæði
yfir i 2 klst. fyrir fullorðna, 18 óra eða
eldri, gæti komið til mála, t. d. síðasta
mánuðinn, sem æft væri fyrir kappmót,
svo reynsla fengist um þol leikmanna.
Ánnars skal leiklengd vera eins og að
ofan er sagt. „Best , að hætta hverjum
leik, þá hæst hann fer“ — hætta helst
þannig, að allii' hlakki til næstu æfingar.
Eg hefi tekið eftir því hér á kappmót-
um, að menn eru vissari að skjóta og
„skora“ eystra markið en það vestra á
íþróttavellinum í Rvík. Þykist eg vita að
það komi af því, að ekki er skift um mark
í hálfleik, eins og vera ber og knaltspyrnu-
lögin skipa, svo að framherjarnir æfast
aðeins á því að skjóta á sama markið.
Gleymið því eigi að skifta um mark á
æfingum.
Þar sem leikmenn hlaupa ýmist með
smáum eða stórum skrefum á víxl, þreyl-
ast þeir síður á hlaupunum. Það er hin
jafna, stöðuga og tilbreytingarlausa hreyf-
ing, sem þreytir mest, en breytingin hvílir,
þess vegna er það, að lengdarhlauparar
hvíla sig oft á því að breyta um „hlaupa-
stíl“, þeir brokka og skokka á víxl, ef eg
mælti svo segja, en þar sem knattspyrna
er ekkert lengdarhlaup, en mest sprett-
hlaup, þá ber leikmanni að vera snar í
snúningum, gera ekkert með hangandi
hendi, heldur taka á öllu því besta, hvort
heldur þeir taka þátt í atsókn eða ásókn.
Æfið göngur ó morgnanna, það eykur
þolið og styrkir orkuna, liðkar vöðvana,
sem hal'a harðnað um of við æfingarnar.
Hver knattspyrnusveit skal hafa sérstak-
an samlitnn búning, er þeir ganga til leika.
Þá skulu rnenn klæða sig eftir veðuráttu
en ekki eftir tísku. Markvörður skal alt
af vera betur klæddur en aðrir leikmenn,
vegna kyrstöðu sinnar. Hann ætti altaf
af að hafa við hendina peysu, trefil og
vetlinga. Ef notaðar eru legghlífar skal
spenna þær á fótlegginn fyrir innan soklt-
inn. Golt er að hafa tvenna sokka og
hafa þá legghlífarnar á milli þeirra. Stíg-
vél skal nota á kappmótum en aldrei skó.
Knattspyrnustígvél fást í flestum skóversl-
unum.
Ef leikvöllurinn er ekki góður, koma
iðulega fyrir smámeiðsli. Væri því gott
að einhver leikmanna bæri skyn á hvernig
fara á með þau. Notið lýsi, vasilín, sápu
eða aðra feiti til að nudda með meiðsli
eða vöðvastirðleika. — Hjólpið hver öðr-
um! —
Altaf skal hafa lækni viðstaddan á
knattspyrnumótum. Sé leikurinn leikinn
sæmilega, þarf aldrei að koma fyrir meiðsli
eða slys. Þó getur altaf komið fyrir að
menn misstígi sig, og er því allur varinn
góður.
Slysasjóði ættu öll íþróttafélög að stofna
innbyrðis fyrir meðlimi sína, og þar sem
mörg íþróttafélög starfa á sama stað, eins
og t. d. i Rvík, ælti að stofna sameigin*
legan meiðsla- og slysasjóð.
Niðurl.
Heima og erlendis.
Þ'ðrf hugfvckja
er grein sú eftir Jónas Þorbergsson,
sem birtist hér í blaðinu. Þar er með
ljósum og einföldum rökum sýnt fram á.
hvers vegna öll ungmennafélög í landinu
þurfa sjálfra sín og málefnisins vegna að
vera í einu allsherjarsambandi. Samvinn-
an skapar stuðning hinum einstöku félög-
um, og öll félögiu geta komið meiru til
leiðar, ef þau starfa í einni heild, heldur
en sundruð félög og smásambönd. Menn
mega þar ekki einblína á augnablikið,
heldur athuga hitt, hvað all'arasælast verð-
ur til lengdar. Nokkrir duglegir og áhuga-
samir menn geta komið miklu til leiðar,
þólt liðfáir séu, með snöggu skyndiátaki.
En þungu Grettistökunum ryðja ekki fáar