Skinfaxi - 01.09.1917, Blaðsíða 2

66
SKINFAXI
Einn merkur ungmennafélagi sem áhuga
helir á þessum efnum hefir sérstaklega
gert nýbýlamálið að umhugsunarefni sínu.
Hann vill að ungir bændasynir hyrji þeg-
ar í föðurgarði að sjá sér fyrir jörð til
ábúðar. „Byrjaðu“, segir hann, „þegar
þú ert 16—18 ára. Utvegaðu þér hjá
föður þínum eða húsbónda dálitla land-
spildu sem er sæmilega fallin til ræktun-
ar og farðu þegar að vinna þar að rækt-
uninni í hjáverkum, vor, vetur og haust.
Taktu þann tíma í kaup þitt, ef ekki vill
betur. Girtu spilduna og bygðu þar pen-
ingshús, til þess að fá áburðiun. TJtveg-
aðu þér dálílið land utan garðs til beitar og
svo beitarítak með höfuðbólinu. Með þess-
ari aðferð, sem vel má leljast fær dugandi
og tápgóðum mönnum vinst margt í senn.
Landneminn á kost á að venjast jarðyrkju-
störfum. Það er góður undirbúningur
undir bóndastöðuna. Hann venst við að
stjórna smábúi, fær þarna atvinnu hve
nær seni lítið er að starfa og veður leyf-
ir, erfilt viðfangsefni, sem reynir á festu og
fyrirhyggju og getur á 6—10 árum komið
þarna í rækt all stóru túni með húsum
og fénaði og hefir dregið saman með kaupi
sínu, sem hann hlýtur að leggja í fyrir-
tækið, og hjáverkum svo að skiftir þúsund-
um króna, En það sem síst má gleyma
er það, að hnnn hefir þarna aðgang að
dálillu — ef til vill nægilegu jarðnæði, ef
hann vill festa bú og vera kyr í sveitinni,
annars er tæplega hætta á að hann geti
ekki selt jörðina einhverjum öðrurn. Síst
af öllu mun þurfa að gera ráð fyrir að
ekki sé i flestum sveitum nóg landrými
til þess að slík nýrækt geti ált sér stað,
og það er ekki ætlandi bændum að þeir
vilji ekki láta af hendi til sona sinna
óræktað land í þessu skyni. Annars ligg-
ur sökin að öllu leyti hjá þeim, ef syn-
irnir verða að fara landflólta til bæjanna
í atvinnuleit, ilendast þar, hverfa í hring-
iðuna og heyja vonlausa baráttu fyrir sér
og sínum.
Hitt úrræðið að efla heimilisiðnaðinn
og auka þekkingu almennings á honum,
byggist á þeirri sannfæring að hann geti
verið sæmilega gróðavænleg aukaatvinna
um leið og hann hefir mikil menningar-
áhrif og híbýlaprýði í för með sér og skulu
þess nú nefnd dæmi. Unglingspiltur eiun
á Vesturlandi smíðaði tvær eftirmyndir af
eimskipum sem hann gat selt á 20—40
krónur. PrjónvQrur úr íslenskri uII, má
ef hagsýni er höfð við vinnuna, selja meö
góðum árangri. Skurðlistinni er farið að
lifna yfir aftur, hún er búin að ná hylli
manna og útskornir munir eru keyplir háu
verði. Fjölmarga hluti sem keyptir eru
frá öðrum löndum lil innanhúsnotkunarr
prýði og þæginda og sem víða eru ekki
til, má búa til hér ýmist úr aðkeyptu eða
innlendu efni, ef eigi skorti svo mjög á
þekkinguna. Fleira mætti til tína.
„Ef eg vissi einhvern úlveg til þess að
afla mér dálítilla tekna heima að vetrin-
um, þá skyldi eg ekki kvíða og þá myndu
færri úr minni sveit fara út í „Eyjar“ á
hverju hausli“, sagði einn merkur ung-
mennafélagi.
Skinfaxi hefir hér bent á tvær leiðir,
sem hann lelur vel færar á þann hátt eða
svipað því sem hér hefir verið bent á.
Og hann treystir „Vormönnunum“ og öðr-
um nýtum mönnum í landinu, til þess að
vinna heimilisiðnaðinum og nýbýla málinu
hverl það gagn, er sönnum æltjarðarvin-
um má sæma.
J. K.
Leiðrétting.
í XIX. knflanura um „Úli iþrótlir11 í 7. línir
liufu fallið úr þrjú orð: að gœta þess. Setning-
in vcrður þvi svo: „Einnig vil eg biðja ykkur
um að gœta þes3, að marksúlurnar séu ferstrend-
ar og marknetin séu minst ’/a stiku frá mark-
súlunum i beinni iinu. Bennó.