Skinfaxi - 01.10.1917, Blaðsíða 4

76
SKTNFAXI
tveim höndum, í hverju samsæti fagnað
með söng og ræðum, þegið góða gripi til
minja og nú fylgir honum hlý þökk allra,
sem fengu þá ánægju að kynnast honum.
Sjálfur var hann glaður og ánægður yfir
förinni, hafði eins og yngst um mörg ár
við dvölina hér.
Svona geta þá hugsjónir okkar ung-
mennafélaga ræst, ef við aðeins trúum á
þær, og trúum öli, hefjumet öll handa tit
að vinna fyrir þær. Ileimboð Stephans
G. Stephanssonar, sem við hófurn fyrst
máls á, og sem tókst svo ágællega, getur
altaf verið okkur hvatning til að trúa
stöðugt á mátt okkar og megin, þó djarft
þyki stefnt á stundum.
Ef vel er byrjað, verða margir, eins
og nú, til að styðja gott málefni. —
„Von hans grípur vængjaílug
Vorhug síst um hindrun varðar“.
Þannig kvað hann forðum, skáldið, sem
við erum nú að kveðja.
Stephan G. Stephansson gaf ungmenna-
félögunum að skilnaði, handrit af kvæð-
um sínum, þeim sem hann orti á ferða-
laginu. ITann tileinkar ungmennafélögun-
um þau með þessum orðum:
„Ellin æsku býður
ástarþakkir sínar!
Ungi Islands lýður
eigðu stökur minar, —
ef að er ungum rómum
ómaksvert að sinna
þessum eftirómum
æskudaga minna,“
Hann sagðist sjálfur sérstaklega helga ung-
mennalélögum eilt kvæði í þessu safni:
„Þingvallaljóð“ og sín heitasta ósk í því
efni væri, að ungmennafélagar legðu rækt
við þann stað, héldu þar samkomur sín-
ar og íþróltamót, og sem ekki ættu að-
eins að ná yfir sjálft landið, heldur kæmu
þangað fulltrúar og íþróttamenn frá lönd-
um okkar hvarvetna um heim. í kvæð-
inu stendur meðal annars:
„Bráðum tjaldar svanni og sveinn
sér við Þingvöll nýja búð,
— öllu fegri en áður samt, —
eiga bæði leikinn jafnt“.
Við ungmennafélagar hljótum stöðugt, eins
og aðrir, að eldast að árafjölda. Straum-
ur tímans verður ekki stöðvaður. En
annað er hægt að gera. Við getum tek-
ið undir með Stephani G. Stephanssyni,
þar sem hann segir:
„Eg vildi’ eg yrði ungur
um alla mína daga“.
Hann, sem nú er á sjötugsaldri, var þó
með réttu boðinn velkominn í hóp okka.i
ungmennafélaga í vor sem yngsti maður-
inn í salnum. Og skáldið hefir ennfrem-
ur sagt:
„Eg ætla að vera ungur
um alla mína daga“.
Ungmennafélagar! Gerum nú þessa heit-
strengingu hans að okkar eigin heitstreng-
ingu. Gerum það ekki aðeins með orði
og tungu, heldur í verki og sannleika.
Um það þætti honum vænst. Þá fyndi
hann að við hefðum skilið hann.
Það væri besta kveðjan til hans að
skilnaði, bestu hugsanirnar, sem við send-
um á eftir honum yíir hafið, besta þakk-
lætið til hans fyrir heimkomuna og Ijóðin
hans öll.
Ingibjörg Benediktsdóttir.
Fallegt kvæði.
Á öðrum stað hér í blaðinu er prentað
upp úr ágúst læfti Óðins. Höf. mun vera
Vestur-íslendingur. Nokkur mjög einkenni-
leg kvæði og brot úr Ieikriturn hafa hirst
eftir hann áður. En fá af þeim munu hafa