Skinfaxi - 01.11.1917, Blaðsíða 1

f
4

11. BLAÐ
REYKJAVÍK, NÓVEMBER 1917.
VIII. ÁR.
Sambandið 10 ára.
Árið 1907 var samband U. M. F. ís-
lands stofnað. Það ár voru 2 félög, af
þeim sem enn lifa í sambandinu. Nú telj-
ast til þess 74 félög. Á hverju ári hefir
eitthvað bœst við. Árið 1915 komu 4
félög, 1916 7 og nú í ár eru komin 10 og
hér um bil vissa um það 11. um áramótin.
Ymsir menn halda því fram i nokkurri al-
vöru, að mjög sé að dofna yfir félags-
skapnum. Komin sé í hann uppdráttar-
sýki, eldmóður fyrstu áranna sé horfinn,
félögin liafi lifað sitt fegursta. og í nálægri
framtið liggi nú ekki annað fyrir þeim, en
að leysast upp og hverfa ur sögunni.
Vitanlega hafa kenningar mótstöðumann-
anna jafnan nokkuð til síns máls, þó að
slíkar séu helst lil öfgakendar. Félögin
hafa áþreifanlega brugðist vonum margra
forgöngumannanna. Við, sem nú fyllum
flokkinn, játum að margt sé á annan veg
í félagsskapnum, en því var ætlað að vera
og átt hefði að vera. Og við sættum okk-
ur við sumt.
Við hugsum ekki svo mjög um að taka
upp litklæðin frá söguöldinni. Vfð vænt-
um ekki að sjá f náinni framtíð mikla
ávöxtu af skógræktarstarfinu okkar. Við
höldum því fram, að áður en tekið sé að
starfa alvarlega að skógrœkt í stórum stíl,
þurfl hugsunarháttur alþýðunnar að breyt-
ast. Þjóðin þurfi að fá sterka trú og sann-
færing um að hér geti vaxið skógur á ný,
og þvi næst einlægan og fórnfúsan vilja
á að „klæða fjallið“ aftur.
Að því stefna félögin með trjáreitum
sínum, en einkum væri þó von góðs ár-
angurs, ef félagsmenn beittu sér alment
fyrir því að prýða kringum híbýli sín
með trjám og runnum og innan húss og
utan með skrúðplöntum.
Við játum að áhuginn sé ekki jafn-
mikill, sem hann var i fyrstu, en aftur er
fengin margvísleg reynsla um framkvæmd
félagsskaparins og skipulag. Sú reynsla
veitir von um meiri framkvæmdir, færri
misgrip og geigurskot í framtið en fortið.
Hvergi munu félögin hafa verið gagnslaus
með öllu. Sum þeirra hafa reist sam-
komuhús, forðabúr, lagt vegi, hjálpað fá-
tækum og starfað að fleiri verklegum
framkvæmdum og náð með þeim hylli
eldra fólksins, um leið og þau unnu sveit
sinni gagn og sóma. En samúð ráðandi
mannanna er eitt höfuð-tilveruskilyrði fé-
lagsskaparins. Nokkur hafa gert sundlaug-
ar og öll starfað að öðrum íþróttum
meira og minna, En mest er þó umvert,
hversu félagsskapurinn hefir breytt til
batnaðar bugsunarhætti fólksins — þó
að þar sé allskamt á veg komið — hversu
æskumennirnir hafa orðið áhugasamari,
viljasterkari, samvinnuþýðari, hugsjóna*
rikari, siðbetri, í einu orði sagt nýtari,
einkum þeir, sem hafa verið í bestu fé-
lögunum.
Nokkur félög munu þó hafa verið áhuga-
lítil, mörg eru uppleyst og sum á heljar-
þröm. En þau hafa flest verið utan sam-