Skinfaxi - 01.04.1918, Blaðsíða 7

SKINFAXI 31
Gullin börnin bera
bæjar út á bólinn,
gælur við þau gera
golan hlý og sólin.
Vor fer vængjum þöndum,
vötnin hraðar renna,
úti á ystu ströndum
eldar vorsins brenna.
Vors að öld og ári
eyðist forni klakinn,
grætur gleðitári
gluggi héluþakinn.
Æska unga, fríða
ástar létta sporið
])ú vilt græða, þíða,
þú ert eins og vorið.
Aíl í trauslum armi,
ást i þýðum svörum,
rós á beggja barmi
bros á rósavörum.
Borgfirðingnr.
1915
„Um slátt“.
Svo nefnist sérprentuö ritgeriS úr Bún-
aöarritinu ]>. á. eftir Guömund Finnboga-
son prófessor. Hefir hann sent hverju
ungmennafélagi eintak af greininni. Er
hún fróöleg og ljóst og skemtilega rituö,
eins og höf. var von og vísa. Mest fjallar
hún um orfiö, lögun þess og gerö, en auk
þess eru ýmsar bendingar og athuganir
um aöstöðu sláttumannsins og sláttulag
alt, Ijálengd, legu hans í orfinu o. fl. Auk
þessa er þarna skýrsla um athuganir höf.
á slætti 15 manna á túnum i Reykjavík i
júlimánuði 1917. Eru menn mjög hvattir
til þess aö lesa ritgeröina og má telja víst
aö menn sjái, aö því loknu, ýmislegt viö-
vikjandi slættinum i nýju og betra ljósi
en áöur,
Aftast i ritgerÖinni leggur höf, þaö til,
sem Jón Hannesson flutti i Búnaöarritinu
fyrir nokkru, aö menn taki aö efna til
kappsláttar viö og viö í sveitum, t. d. i
sambandi viö iþróttamót ungmennafélag-
anna. Hefir sú tillaga fengiö góöan byr.
liinn áhugasamur maöur í Borgarfiröi
hefir sýnl þaö örlæti, aö heita 300 krón-
um til verölauna. Veröur þeim skift í
þrent: 150, ioo og 50 krónur, og senni-
lega kept um ]>au á í]>róttamóti Borgfirö-
inga og Mýramanna næsta sumar. í Árnes-
sýslu undirbýr Þorsteinn Þórarinsson sams
konar kappslátt, og veröur hann væntan-
lega háöur á íjiróttamóti félaganna austan
fjalls.
Slíkár undirtektir sýna aö augu manna
eru aö opnast fyrir gildi vinnurannsókna
og endurbóta á vinnubrögöum. Kappslátt-
urinn mundi leiöa þaö aí sér, aö fjöldi
manna tæki sér fram um slátt og geröi
sér far unr að vinna vel og veröa afkasta-
meiri en áöur. Guöm. Finnbogasyni hefir
]>egar tekist aö vekja áhuga margra manna
á aö „strita méð viti“. Eftir því sem þeirri
stefnu vex fylgi, hverfur smámsaman mót-
spyrna andstæöinganna, sem vel gat haml-
aö því, aö starfsemi hans kæmi aö tilætl-
uöum notum.
Um tóbak.
Á seinni árum liafa konur byrjaö á rcyk-
ingum, þó ekki séu enn mjög mikil brögö
aö slíku. Og i raun og veru kemur ]>aö
í bága við hugtakið „kvenlegr, aö vera
svæsin reykingakona. Þaö skartar illa á
konu aö standa spýtandi og skirpandi meö
langa reykjarpípu í höndunum. Karlmönn-
unum litist áreiðanlega ekki á það. Hverj-
um skyldi vera þaö geöfelt aö sjá unnust-
una skirpa fram úr sér tóbakstölunni, ef
hún ætlaöi aÖ minnast viö hann? Og mundi
ekki mörgum þykja hvimleitt, aö sjá hana
vera að hreinsa pipuna sina yfir matar-
ílátunum? — En lítum nú á máliö frá ann-
ari hliö. Karlmennirnir heimta umburöar-
lyndi kvenna sinna, livaö miklir ,,reyk-
háfar“ sem þeir eru og hvaö mikla and-
stygð, sem þær kunna að hafa á óþrifnaö-
inum, þá eiga þær aö taka þau alt gott
og gilt.