Skinfaxi - 01.11.1918, Page 4

84
SKINFAXl
maður þessa frumvarps, svo að búasl
má við árangri, svo mikið fylgi sem
hann hefir. Framkvæmdirnar verða að-
allega innifaldar í stofnsetningu iþrótta-
og líkamsræktarskóla, sem starfa á vís-
indalegum grundvelli að likamlegu upp-
eldi íþróttamanna og allrar þjóðarinnar,
og kenslu íþróttakennara. Ennfremur á
að auka og útbreiða meðal allrar þjóð-
arinnar þekkingu á íþróttum og líkams-
rækt, með fyrirlestrum, flugritum og
kvikmyndum.
Flestir háskólar i Evrópu munu hafa
íþróttakenslu í einhverri mynd (algeng-
ast: úti-íþróttir, leikfimi, knattsp.). Hjá
hinum íslenska háskóla vottar enn lítt
fyrir slíku, en kemur áreiðanlega með
tímanum, því íslenskir háskólakennarar
þckkja reynslu annara þjóða í íþr., og
munu því sluðla að kenslu í þeim.
peir iþróttamenn, sem að eins ganga
gegn um lægri skólana, cða kanske að
cins barnaskólana, ganga í íþróttafélög,
sem alstaðar eru í hverri borg og hverj-
um bæ eitt eða fleiri, og æfa og fá til-
sögn hjá kennurum þeirra, undirstaðan
samt oft frá skólunum. pessi íþróttafé-
lög eru sum afar-öflug, einkum þau am-
erísku, og eiga stórar iþróttahallir, þar
sem liægt cr að æfa í alls konar íþróttir;
sum eiga jafnvel yfirbygðar hlaupa-
brautir.
Á liverju ári cru haldin „Meistaraleik-
mót“ í hverju landi, og þykir stór-at-
ENSKUBÁLKUR,
Locksley Hall.
.. Then lier check was pale and thinner
tlian should be for one so young,
And her eyes on all my motions
with a mute observance hung.
And I said, „My cousin Amy,
Speak and speak the trulli to me,
Trust me, cousin, all the current
of my being sets to the.“
On her pallid cheek and forehead
came a colour and a liglit,,
As I have seen the rosy red
flushing in llie northern nignt.
And she turn’d — her bosom sliaken
with a sudden storm of siglis —
All the spirit deeply dawning
in the dark of hazel eyes —
Saying, „I havc hid my feclings,
fearing they should do my wrong;“
Saying, „Dost thou love my, cousin?“
weeping, I have loved thee long!
Love took up the glass of Time
and turn’d it in his gloving hands;
Locksley-höll.
.... J?á var hún ung, en þó á svipinn
þrcytuleg og föl á kinn.
Og hún starði, starði hljóð
og stilt á allan feril minn.
Og cg sagði: „Amy frænka,
allan hug þinn seg þú mér!
Trú mér, frænka, — einni, einni
ástin mín er helguð þér!“
Litum brá hún, lék um vanga
ljómi — sem þar glóði rós,
eins og rósa bjarma-brigðum
bregði’ á hvítföl norðurljós.
Við hún leit, — sem undir öldur
andvörp stormgeyst hófu brjóst,
dagrenningu’ úr djúpi sálar
dökkbrún augun sýndu Ijóst.
Iívað hún: „Hug minn hef ég dulið,
hrædd við kend í brjósti mér.
Elskar þú mig?“ — öndu varp hún —
„unnað hef ég lengi þér!“
Ástin stundaglasið greip
og greitt og hratt því sneri við,