Skinfaxi - 01.02.1919, Blaðsíða 4

12
SKINFAXI
því snemma að vorinu og langt fram
á haust mætti ausa henni upp til fó'ðurs.
Af málmum má t. d. nefna járn, kol,
grafit, gimsteina, kopar, silfur, gull,
asbest, kryolit o. s. frv. Alls liafa fund-
ist um 200 málmar á Grænlandi. Kol-
in hafa 3% ösku og 6000 hitaeiningar,
álíka og ensk kol, helmingi meira en
islenzk. Kopar og grafit hefir gefið
mikinn gróða þessi árin, en af þvi að
Grænland liefir kol, hefir verzlun þess
og siglingar getað haldist óháð Eng-
lendingum. Ullin t. d. getað sclst á
12—20 kr. pundið. Kryolit-félagið greið-
ir % milj. kr. árlega í landssjóð Græn-
lands fyrir námuleyfið. Náman sjálf er
minst 20—30 milj. kr. virði. Kryolit er
á fleiri stöðum á Grænlandi. Undan
jökulskildinum steypist mikið vatnsafl
niður í sæ.
Sú eina milj. króna, sem Danir fá af
Grænlandi árlega umfram útgjöld, er
enginn mælkvarði fyrir því, hvað land-
ið gæti gefið af sér, ef gæði þess væru
notuð, ef 14 þús. kauplausir Skrælingja-
kynblendingar væru settir til vinnu með
fullkomnum tækjum og vcrkhæfri
stjórn, cf landið væri friðað, svo að
það gæti aftur fylst af hálfviltum dýra-
hjörðum, ef hin einsdæma náttúrufeg-
urð þcss væri opnuð fyrir ferðamanna-
straum o. s. frv.
Sumarið 1914 voru danskir verk-
fræðingar að mæla fyrir loftskeytaslöð
á Suður-Grænlandi. Fjarlægðin, sem
átti svo mikinn þátt í örlögum íslend-
inga á Grænlandi í fornöld, hefir nú
rýmt sæti fyrir framförum í siglingum
og skipagerð. Við Grænland eru sam-
göngur hægar á sjó innan skerjagarðs-
ins. Hafis er ekki til hindrunar. pað
ganga skip til Grænlands alt árið nú.
Suður-Grænland liggur beint á sjóleið-
inni frá Norðurálfu til Vestur-Kanada
og líklegt er, að við einhvern af íslausu
fjörðunum við Hvarf (61 st. n.br.) verði
miðstöð þessara skipalína, og þar eigi
hafnar og útflutningsborg Kanada að
risa upp, og Grænland verði stóriðnað-
ar-, verzlunar. og siglingaland. Nú ey
það ekki lengur einangrun náttúrunnar,
heldúr einokunarlaganpa einna, er
halda Grænlandi lokuðu fyi'ir innflutn-
ingi fólks og menningar.
Til U. M. F. nm áramótin.
„Bf viltu ekki, iguð ei fyrirgefur,
■en getirðu ekki, það er annað mál.“
Ár er liðið enn sem fyr,
ekki tíminn líður.
Bráðum annað ber á dyr,
burt það einnig líður.
Tíminn ekki tefur við,
líminn hvílist eigi.
Lífið fylgir frarn um svið,
fi’am, á nótt sem degi.
Nix er tími er nota eigum
nýtt að gera, heitum vér.
Aldx-ei megum eina stundu,
ónotaða láta hér.
Ef oss viljann vantar eigi
verður síður efndafátt.
Viljinn hvetur, viljinn glæðir,
viljinn styrkir okkar mátt.
Andans löndin enn þá bíða
óræktuð í vorri sál.
pví er mál, þeirn’s lífi lifa,
Ef oss viljann vantar eigi,
Margt er enn sem vinna viljum,
verðum muna heitin öll.