Skinfaxi - 01.08.1919, Blaðsíða 3

SKINFAXI
59
Mesta vandamál nngmennafélaganna.
Eftir Jónas Þorbergsson.
Nú mun einhverjum ef til virðast,
að hér sé um byltingu að ræða, sem geti
orðið stór hættuleg. En þegar vel er
að gáð, sést að svo er ekki. Hér er gert
ráð fyrir skipulagsbreytingu á ung-
mennafél., en ekki farið fram á, að
grundvelli þeirra sé raskað, þó endur-
skoðun stefnuslcrárinnar geti verið
æskileg. Merkilegasta breytingin er sú,
að U. M. F. í. breytist í „Samband
Framfarafél. Islands,“ og þó mun það
ekki hafa í l'ör með sér stórvægilega
breytingu á starfsgrundvelli Sambands-
ins, cins og það er nú.
Enn fremur geta risið upp mótbárur
og hrakspár í þessu máli, bygðar á trú-
leysi manna. Eg get hugsað mér því
haldið fram, að með þessu verði ung-
mennafélögumun kollvarpað. pau logn-
ist lit af, ef framkvæmdamönnunum og
þróttmestu mönnunum sé kipt burtu.
Eg trúi því ekki, því það mundi sanna,
að við erum að verða hugsanasnauð
þjóð, aurasjúkar sálir og okkar eigin
þrælar og böðlar.
Eg veit, að til gcta verið menn,
scm aldrei hafa átt neinar æskuhug-
sjónir. Eg veit, að til eru menn, sem
ekki skilja hugsjónalíf æskumannanna,
og það menn, sem liafa sjálfir lifað
því lífi í sinni æslcu. peim finst allir
draumórar og skýjaborgir unglinganna
fálm og fum og vitleysa. peir gera þær
kröfur, að tvítugur maður hagi sér eins
og maður með hálfrar aldar lífsreynslu
að baki. í þvi er falin togstreitan milli
hinna eldri og yngri, að hvorugir skilja
hina.
En ætli nokkur maður með heil-
brigðri skynsemi neiti þvi, að til séu
manni í augum uppi, að liugsjónir,
hugsjónir? Liggur það ekki hverjum
mismunandi skynsamlegar, mismun-
andi djarfar og öfgafullar, hafa lcgið til
grundvalla fyrir öllu menningarstarfi
mannkynsins fram á þennan dag? Eru
þær ekki það meginafl, sem hefir um-
skapað heiminn og tekið efni og orku
í sína þjónustu? Æskuhugsjónirnar eru
hreinastar og göfgastar alh’a hugsjóna.
pær eru óflekkaðar af eiginhagsmuna-
hvötum einstaklinganna. Ríkar og
göfugar hugsjónir æskumannsins boða
okkur afkastamikið og þjóðnýtt líf þess,
sem á, eins og fagurt forspil fer á und-
an tilþrifamiklu lagi.
pað má því segja, að hugsjónirnar
séu lífslind þjóðarinnar. Uppspretta
hennar er í æskulýðnum. peirri upp-
sprettu þarf að halda hreinni og lifandi.
Og það er hlutverk ungmennafélag-
anna.
Okkur þarf að verða það ljóst, hversu
æsluilýður landsins cr mikils virði. I
honum býr frjómagnið til hins kom-
andi menningarlífs þjóðarinnar. pað
skiftir því ekki litlu máli, hvernig með
hann er farið á uppvaxtarárunum. pað
er skylda okkar, að vernda hann fyrir
áhrifum fjárhyggjunnar, sem nú er að
gagntaka þcssa þjóð, og getur blindað
henni útsýn í allar áttir sannrar menn-
ingar. Við þurfum að búa svo um hnúta,
að þegar stundir líða fram, verði krónan
ekki þjóðinni verðmælir allra hluta.
pegar hin uppvaxandi lcynslóð verða
aldraðir menn, áður en l'ullorðinsárun-
um er náð, þá er framfaraskeið þjóðar-
innar á þrotum.
í mars, 1919.
Jónas porbergsson.