Skinfaxi - 01.08.1919, Blaðsíða 1

Bókasöín Bandarikjanna.
V.
Einhver merkasíi þátturinn í starfi
alþýÖubókasafnanna er þaö verk, sem
þau vinna fyrir yngri kynslóðina. Hef-
ir þar orðið allmikil stefnubreyting í
starfseminni síðasta aldarfjórðunginn.
Sjötíu af hverju hundraði bönnuðu
börnum, sem voru yngri en 13 ára, að-
gang, árið 1894. pá voru mjög fá söfn
mcð sérstökum barnadeildum. En nú
orðið má svo hcita, að hverju einasta
ahnennings bókasafni, sem nokkuð
kveður að, fylgi sérstök barnadeild með
sérstökum bókaverði og aldurstakmörk
fyrir afnotaréttinum eru öll úr gildi
numin.
Milcil áhersla cr lögð á alt úllit barna-
deildanna, utan og innan húss. peim
er valinn staður móti sólu, myndir
á veggjunum, plöntur í gluggum og
stofurnar auk þess tíðum skreyttar lif-
andi blómum.
Að vetrinum gerir opinn arinn með
blossandi eldi húsakynnin þægilegri og
áhrifameiri. All er gert, sem í mann-
legu valdi stendur, til þess að vinna hug
æskunnar, láta börnin finna, að þarna
sé þcirra annað heimili. Að því miðar
alt útlit og öll starfræksla stofnunar-
innar, alt frá útliti skósköfunnar og ar-
insins til bókavarðarins, sem með óbil-
andi elju og ótakmarkaðri samúð
gagnvart gestum sínum, leitast við að
greiða þekkingu og siðþroska vcg lil
þeirra, og stuðla að því með öllum
ráðum, að stofnunin verði að sem mest-
um notum.
Hlutverk barnabókasafnanna er
tvenns lconar. Að gera börnin að gagn-
mentuðum og andlega sjálfstæðum
borgurum. í öðru lagi að útvega börn-
um góðan samastað þcgar heimilinu
sleppir, cn með því að bókasöfnin tiafa
ckki stuðning neinna lagaboða, sem
„þrýsti mönnum til að koma“, þá cr
öll áhersla lögð á, að 1 a ð a æskuna
að söfnunum. pað er gert með smekk-
legu og prýðilegu útliti, með þvi að
leyfa öllum aðgang beint að hillunum
og sýna hverjum einum takmarkalitla
tiltrú. pannig eru eldri börnin oft lát-
in hjálpa til að halda uppi reglu á
„heimilinu“, og færa bælcur í samt lag
aftur. Mjög keppa bókaverðir að þvi,
að ná samvinnu við foreldra og eink-
um vegna þess, er heimtuð undirskrifv
þeirra undir lántölcubeiðnir barnanna,
sem fyr var getið. Fyrir barnabóka-
söfnunum standa venjulega konur. ]?að
er engin tilviljun. pær þykja fyrst og
fremst móðurlegri og er enn sýnna um
að sýna ungu kynslóðinni meira af vel-
vild og hlíðlcgri samúð en karlmönn-
um. peim er eðlilega sýnna um sam-
vinnu við mæðurnar, scm bera börn
sín þcgar á ómálga aldri til safnanna,
jafnskjótt sem þau vitkast svo, að þau
hafi yndi af litfögru spjaldi og mynda-
bók.