Skinfaxi - 01.09.1920, Qupperneq 8

40
SKINFAXI
frá io—12 ára til tvítugs; æskumenn, sem
þið hafiS blásið í guömóSi og hrifningu
sjálfra ykkar fyrir þessu starfi, sem þiö
hafiS vakiS í ást til hugsjórianna áSur en
þiS leiSiS þau inn aS borSinu til aS binda
sig heiti félaganna; æskumenn, sem þiS
eruS búin aS kynna ykkur, og eiga í sér
svo mikiö af góSu og göfugu eöli, svo
mikla staSfestu og þolinmæSi, aS þau ekki
hlaupa frá félagsskapnum eSa svíkja hann,
heldur halda fast viS hann og verja hrein-
leika hans og heiöur. ÞiS gerSuS meö því
þarft verk og gott og félagiö nýja, endur-
fædda á vísan stuSning og ytri aöstoö
Jieirra mörgu gömlu ungmennafélaga, sem
eru til hér í bæ, en geta nú orSiö lítt starf-
aö fyrir félögin daglega. Og beriS þessa
öldu út í sveitirnar. VekiS þennan félags-
skap til viStæks starfs. Hann er svo góöur
og þarfur, og getur svo mikiö gott látiS
af sér leiöa, þótt ekki verSi þaS i fyrstu
sýnileg stórvirki. En gangiS sjálf á meSan
meö reglulega góSu fordæmi. HvikiS
hvergi frá lögum né stefn'u; veriS heldur
færri, smærri og hreinni, en mörg, stór og
skitin í þessum skilningi. SjáiS um aS
bæöi líkamiega og andlega andrúmsloftiS,
sem þiS hafiS í kringum ykkur, sé alveg
hreint og ómengaS af öllum reyk, öllu ]>ví,
sem getur deyft sjónina á verkinu fagra,
markmiöinu háleita.
Ef þannig veröur starfaö, alt hreinsaö og
fágaö og helgaö meira æskunni en hingaS
til, og engir refir liSnir né hálfvelgja, þá
getur félagsskapur okkar náS því sem hann
á aS vera, stórveldi í landinu og þjóöinni,
stormur, sem brýtur gráfeysknu kvistana,
sem skefur burt þær foraösfannir, sem illa
gerS lög, ónýt og sek lögregla, brotlegir
og samviskulitlir og ragir dómarar og
brothilmandi, sofandi þjóS, sem „lætur þaö
drasla einhvern veginn“ hefir veriö aS
leggja yfir landiS okkar öldum saman;
stormur, sem feylcir burt reyk- og rykskýj-
unum svo allir, sem augu hafa megi sjá í
SKINFAXI.
Mánaðarrit U. M. F. í.
Verö: 2 krónur. — Cfjalddagi fjrir 1. júlí.
Kitstj.: Ólafur Kjartansson, Skólavörðustíg 35.
Pósthólf 516,
hvert óefnis-foraS stefnir meS sama áfram-
haldi; stormur, sem hjálpar sál réttlætis
og feguröar aS skína „á alfrjálsa þjóS í
alfrjálsu landi“, skína á menri, sem „vinna
aS frelsi“, framförum og heill sjálfra sín
og annara meS mannúS og réttsýni", og
eiga hrausta sál í hraustum líkama, menn,
sem hafa „tarniS sér aS beita starfskröftum
sínum innan félags og utan“. Menn, sem
„stySja, vernda og efla alt, sem þjóölegt
er“, og er „þjóSinni til gagns og sóma“.
Menn, sem tala og rita móSurmál sitt fag-
urlega og hreint: Þá er takmarkinu náö.
— Eg á sex börn. Þau hefi eg ákveSiS
aS helga þessum félagsskap og þessum
hugsjónum jafrióöum og þeim gefst aldur
til, ef guS lofar mér aS lifa meS þeim og
þeim hjá mér. En eg hleypi þeim samt ekki
inn í nokkurt rykloft, hvorki andlega né
líkamlegt, eSa hálfvelgju eöa óhreinleik,
hvorki á fundum né utan þeirra. Þá kýs eg
heldur aS láta þau hýrast heima þar til þau
geta aö fullu ráöiS sér sjálf, eri þá er óvist
aö þau kjósi fremur þessa leiö.
Svona hygg eg aS margir aörir foreldr-
ar, einkum gamlir og góSir ungmennafé-
lagar, hugsi og segi. ViljiS þiS ekki öl!
styöja aö því aS þessi heitstrenging okkar
megi hafa framgang? AS félögin okkar
megi verSa þaS, sem eg áSur nefridi og sem
þau, vegna tilgangs síns, eiga aö vera?
MeS þeirri ósk og von býö eg ykkur til
þessarar skemtunar og kveS ykkur til aS
fara heim til barnanna minna og þakka
fyrir athyglina. S.
Til katipenda „Skin!axa“
Þeir, sem ekki enn hafa gert skil aS arid-
virSi blaSsins, geri þaS hiS fyrsta. Ritstj.
Félagsprentsmiðjan