Skinfaxi - 01.04.1922, Blaðsíða 3

SKINFAXI
27
streymir inn í landið, þarf íslenzkan allra
sinna muna með, ef hún á ekki að fyllast
af erlendum orðum eða bragðlausum ný-
yrðum. . . .
. . . Loks vildi eg minna menn á, hve
mikið þeir geta sjálfir lært og þroskast á
þessu starfi, að ef þeir vinna af alúð og
dyggilega, eiga þeir kost á verkalaunum,
sem eru betri en gull og silfur. Þegar eg
mæti ungum manni með grasatínu, þá veit
eg, að hann er að læra meira en grasafræði:
hann lærir eftirtekt, athugun og' óeigin-
gjarnan rannsóknaráhuga að auki. En
orðasöfnunin er andleg grasatínsla, og sá
sem skerpir athygli sína á henni, mun síðan
kunna að beita henni við aðra andlega
hluti. Hann hefir náð í þráðarenda, sem
hægt er að rekja sig eftir lengra og hærra
en hann í fyrstu kann að gruna*.
Hverjum góðum Islendingi koma jafnan
í hug ungmennafélögin„ þá er mikils þarf
við um þau mál, er varða þjóðerni vort.
Er það að vonum og auðskilið. En hér
er um að ræða, þar sem er orðasöfnunin,
það málefnið, er svo er nákomið ungmenna-
félögunum, að í stefnuskrá þeirra er lögð
á það meiri áherzla, en nokkurt annað
ákvæði hennar. Þar stendur skrifað: »Sér-
staklega skal leggja stund á að fegra og
hreinsa móðurmálið«.
Þetta atriði stefnuskárinnar hefir einatt
reynst félögunum mjög torvelt í framkvæmd,
þótt þau hafi lagt kapp á að halda það í
heiðri. Ohætt má og fullyrða, að engum
ungmennafélaga hefir nokkru sinni komið
í hug'að nema það á burt úr stefnuskránni,
né draga úr því á nokkurn hátt, þótt
fundið hafi þeir örðugleika á framkvæmd-
unum. Félagsmenn hafa einatt séð, hve
nauðsynin var brýn í þessu efni, vegna
hinna róttæku byltinga í þjóðarháttunum.
Þeir hafa því ávalt verið einhuga um þá
skyldu, er á þeim hvílir um verndun
móðurmálsins.
En leiðirnar eru vandfundnar, þær er
færar séu félögunum. Ein færasta leiðin,
sem og einnig liggur beint að markinu,
er án efa orðasöfnunin.
Fátt mun þess vegna ungmennafélög-
unum meiri ánægja en að taka þátt í
þessu starfi í þarfir móðurmálsins. Er þeim
því leiðarvísir Þórberga besti fengur.
Hvert einstakt félag ætti að athuga á
hvern hátt það getur mest og best
sint þessu nauðsynjamáli og fá sína bestu
menn, til þess að takast á hendur fram-
kvæmdirnar. Eorgöngumennirnir ættu svo
sem fyrst að tilkynna Þórbergi nöfn sín
og heimili, svo að hann geti sent þeim
allar leiðbeiningar um starfið.
Hr. Þórb*ergur Þórðarsson hefir lengi
verið í flokki ungm.fél. í Reykjavík. Er
sennilega þaðan runninn hans ósíngjarni
og einbeitti áhugi á starfi þessu.
Loks skal þess getið, að leiðarvísir
Þórbergs er svo vel ritaður, að ágæt
skemtun er að lesa hann. Efnið er og
nytsamur fróðleikur og frágangur allur
prýðilegur.
Guðmundur Jónsson.
Hugleiðingar. «
Það eru nú liðin tæp 12 ár síðan eg
gerðist félagi í U. M. F. I. — Frá því
fyrsta er eg fór að hugleiða starf og
stefnu félagsskapar okkar, hefir mér verið
það ljóst, að aðaltilgangurinn er að æfa
félagana í því að verða góður, samvizku-
samur og þjóðrækinn íslenzkur ríkisborg-
ari. Sú æfing átti að nást með framkvæmd
félagsstarfanna, alt frá starfi einstaklings-
ins í þarfir félags síns, til samvinnu sam-
bandsheildarinnar, sem allir œttu að finna
glögt að þeir eru liðir í, ef æfing á að
nást í því að finna til sjálfs sín, sem borg-
ara, með ábyrgð á líðan og gengi heils
þjóðfélags. — Og, ætli meginmáttur hvers
þjóðfélags sé ekki allra helzt undir því