Skinfaxi - 01.04.1922, Blaðsíða 7

SKINFAXI
31
munu námsflokkarnir fá að kenna á því.
Ekki er líklegt að við getum á nœstu ár-
um gefið út mikið af bókum handa náms-
i'lokkunum, eins og Svíar gera. Verðum
þvi allnijög að bjargast við erlendar bæk-
ur fyrst um sinn. En kostur er það við
námsflokkana, og bann ekki lítill, að þar
befir bver einstakur not af tungumála-
kunnáttu allra, þó að allir kunni sitt tungu-
málið bver.
Strjálbygð í sveitum og slæmt tíðarfar
um námstimann veldur einnig örðugleik-
um, þó að nágrannar veljist að jafnaði
saman í flokk. Vel veit eg, að ekki er ætíð
liættulaust að ferðast á vetrum. Um alt
þetta mætti margt segja. Eg hefi t. d.
heyrt kunnugan mann segja, að betra sé
að halda saman söngfiokki í sveit en i
kaupstað, þrátt fyrir samgönguörðugleik-
ana. Unga fólkið i sveitunum hefir sam-
komur oft á bverjum vetri, og væri víst
ekki til lítils að ráðleggja því að hætta
við það, enda ratar það venjulega heim
aftur, sem betur fer. Símar, girðingar, veg-
ir, brýr, vörður, gluggar með ljósum o. s.
frv. verður alt til leiðbeiningar og öryggis.
pessu fjölgar öllu smátt og smátt, og
sjálfsagt er að gera alt, sem hægt er til
að tryggja menn á vetrarferðum. Notkun
skiða og skauta vex og verður til fyrir-
greiðslu. Flestir verða úti vegna þess, að
þeir kunna ekki að búa sig og ennþá síð-
ur að liúa um sig úti, ef þess þarf með.
Væri þörf að mynda námsflokka til að
‘nema bvorttveggja.
Annars mættu víst flestir taka undir með
sálmaskáldinu og segja: „Eg geng í hættu
hvar eg fer“, og stundum eru þeir i mestri
Jiættu, sem mest forðast að leggja sig í
liættu. Vonandi geta ungir íslendingar enn
þá skemt sér úti í óveðrum. Ef þeir glöt-
uðu liæfileikanum til þess, yrði einni
skemtun færra, sem Island hefði að bjóða,
og landið mun óvistlegra fyrir þjóðina eft-
ir en áður. Reyndar munu fáir sækja náms-
flokkafundi um fjallvegu í hríðum, og væri
þó íslandi gott að eiga ungar hetjur, sem
það gerðu. Framh.
Félagsmál,
Ungmennafélög höfðu sumstaðar þann
sið, fyrir nokkrum árum, að heimsækja
hvort annað og halda fundi í sameiningu.
Hafði þetta mjög góð áhrif á starfsemi
félaganna og glæddi félagsandann. Þessu
varö þó ekki komið við nema þar, sem
félögin voru nálægt hvort öðru. Getur
verið að þetta eigi sér stað einhverstaðar
enn, þó að mér sé það ekki kunnugt. En
víðast hvar hagar svo til að ókleift er
fyrir félögin að halda slíka samfundi.
En í staðinn fyrir samfundina — eða
þar sem ekki er hægt að koma þeim við,
ættu einstök félög, í hverju héraði, að
velja einn eða tvo menn, úr sínum hóp
og senda hvert öðru einu sinni eða tvis-
var á ári. Félögunum væri trúandi til að
taka gestum þessum vel. Ættu þeir að
halda fyrirlestra á fundum í félögunum
eða að minsta kosti að segja ýtarlega frá
högum og störfum síns eigin félags. Skift-
ir þetta miklu fyrir vöxt og viðgang fé-
laganna; þeim gefst kostur á að kynnast
og læra af reynslu hvers annars.
G. D.
Úr Svarvaðardal er skrifað: Andlegt
líf er hér nreð fjörugra móti í vetur. Staf-
a'r það mest af forgöngu ungmennafélags-
ins, sem hér hefir haldið uppi öfiugri starf-
semi, á ýmsum sviðum, i mörg ár. Og
til þess að fá enn meiri byr í seglin hefir
verið stofnað annað ungmennafélag í fram-
sveitinni, og spá ýmsir að milli þessara
tveggja félaga myndist holl samkepni
sveitinni til hagsældar og framfara í hví-
vetna. (Morgunblaðið).
Leiðrétting. í síðasta blaði Skinfaxa bls.
24. 3. 1. a. o. á að standa: hljómband, í
staðinn fyrir hjónaband.
Prentsmiðjan Acta.