Skinfaxi - 01.04.1922, Blaðsíða 6

30
SKINFAXI
Hjálpuðu sýningarnar mjög til þess að
vekja athygli og áhuga almennings á
málinu.
Eyrarbakka, 4. marz 1922.
Aðalsteinn Sigmundsson.
Frá Svíþjóð.
Námsflokkar.
í sambandi við sum hin nýrri alþýðu-
bókasöfn í Sviþjóð eru sérstakar stofur
ætlaðar nómsflokkum til fundahalda.
Sennilega fáum við þær einnig hér í kaui>-
stöðunum, þegar fram líða stundir. í sum-
um sveitum hér ó landi eru sæmileg sairi-
komuhús. Ef sveitin á bókasafn, r.r þa'3
venjulega geymt í samkomuhúsinu. Á
stöku stað kynnu námsflokkar að geta feng-
ið stofu í samkomuhúsinu t.il fundabalda.
Ef til vill gætu þá flokkanemendur hald-
ið fundi meðan aðrir dansa. En Svium
þykir ágætt að hafa námsflokkafundina
heima hjá einhverjum flokksmanninum,
ef þess er kostur. Verður þá mestur heim-
ilisbragur á samkomunum. Eg kyntist
hjónum i Stokkhólmi, sem stýrðu sínum
námsflokknum hvort., og var tvisvar A
flokkafundum heima hjá þeim. Blærinn var
látlaus og frjálslegur, heimilislegur í orðs-
ins beztu merkingu. Við eigum viða góð
heimili, sem einmitt gætu orðið hentug
heimili námsflokka. Væri þá bezt að hafa
fundina i dagstofunni — baðstofunni, og
heimilisfólkið sem áheyrendur, þótt ekki
væru nema sumir með í flokknum, eða fær-
ir um að taka þátt í umræðunum. Muiidi
reynast liolt æskulýðnum, að halda fund-
ina i andrúmslofti fyrirmyndar heimilis, og
fyrir heimilisfólkið væri það mentandi.
Börnin hlusta með öll skilningarvit opin
til að njóta sem bezt nýnæmisins, og gamla
fólkið yngist upp við að fylgjast með um-
ræðunum. Næsta kvöld leika börnin náms-
flokkaleik. það er þeim gott, og visir ann-
ars meira.
Til hafa verið námsflokkar i Svíþjóð, þar
sem ekki hefir verið sagt frá efni bókanna
á fundum, heldur lesnir valdir kaflar og
rætt um þá á eftir. Frásögnin er betri. Er
þá efnið dregið saman og sagt frá meiru
en hægt væri að lesa á jafn skömmum
tíma. Að þurfa að segja frá, neyðir menn
til að lesa betur og muna betur, og að
iðka frásagnarlist, sem er mikilsvert. En
ekki efast eg um, að lestur skáldskapar og
fræða upphátt á kvöldvökunum hefir orð-
ið þjóðinni að miklum menningarnotum,
og mætti þó betur verða, ef meira væri
rætt um það, sem lesið er, en víðast hefir
orðið.
Víða i sveitum er siður að veita öllum
beina, er að garði ber. þetta er varhuga-
vert. Námsflokkafundirnir eiga að vera
eftirsóknarverðir fyrir heimilin og mega
ekki vera til byrði eða óþæginda að óþörfu,
heimilin þurfa að varast að hrinda frá sér
námsflokkum og nemendum, sem ekki vilja
vera öðrum til þyngsla, því að það er að
öllum jafnaði eftirsóknarverðasta tegundin.
Um námsflokka í kaupstöðum sé eg ekki
ástæðu til að rita sérstaklega hér, meira
en eg hefi gert. þar á alt að vera hægra,
ef áhuginn er ekki minni.
það er ekki hægt að segja mikið um
námsflokkana í svo stuttri grein, sem
Skinfaxi getur flutt, hvernig sem reynt er
að þjappa efninu saman. Eg verð að leyfa
ungmennafélögum og öðrum lesendum
Skinfaxa að leita til mín frekari upplýs-
inga. Ákveðnum spurningum þeirra, sem
vilja reyna þessa námsaðferð, mun eg leit-
ast við að svara. En mér er ljóst, að við
margskonar örðugleika er að etja og varla
við að búast, að hægt verði að greiða vel
úr þeim öllum að svo stöddu. T. d. er
þröngur bókakostur og vankunnátta í er-
lendum tungumálum ein stærsta hindrun-
in á menningarveginum hér á landi, og