Skinfaxi - 01.05.1922, Blaðsíða 4

36
SKINFAXI
S k i n fa x i
Utgefandi: Samb. Ungmennafél. Islands
12 blöð á ári. Verð 3 krónur. Gjalcldagi
fyrir 1. júlí.
Ritstjórn, afgreiðsla og innhcimta: Skin-
faxi Reykjavík Pósthólf 516.
einnig hér sem almcnn hreyfing með trú
á mátt sinn, og hefir síðan án efa orðið
menningu þjóðarinnar að miklu liði.
Með þessum orðum vil eg afhenda ung-
mennafélagsskapnum námsflokkahreyfing-
una til fósturs. Hún er yngri systir hans,
og á eftir að verða miklu voldugri menn-
ingarhrevfing, en hann er ennþá orðinn.
Hann á að bera liana og leiða á meðan
hún ekki sér um sig sjálf. Við það afrek
mun hann vaxa og styrkjast meir en Við
nokkuð annað. Svo eiga þau að vinna sam-
an sem góð systkin að þvi mikla og göf-
uga starfi, að gera íslenzku þjóðina að
einni hinni mestu menningarþjóð í heimi.
Sigurgeir Friðriksson,
Sambandshúsinu, Reykjavík.
-----0----
Brot
úr kvæði er flutt var á gleðikvöldi
U. M. F. Akureyrar 1922 fyrir minni
ungmennafélaganna.
Æskumenn! — Til ykkar hrópar
íslands vættur hver:
Gangið fram. — Á lífsins leiðum
liði fylkið þér.
Margt skal vinna. Hátt skal horfa,
heykist ei í raun.
Keppist um að eignast þjóðar
óskbjört sigurlaun.
Aldrei skyldu sveinn né svanni
svíkja gefin heit,
heldur vernda gullið góða,
göfgan andans reit.
Hvar sem gengur fram í fylking,
fríður æskuher,
himinn Guðs í hugsjón hverri
hjartað eigi sér.
Heill þér djarfa, unga æska,
íturprúða drótt!
Sæk þú fram mót sól og vori,
sigra hverja nótt.
Berðu efst á eigin skildi
íslands heiðurs-kranz,
— þá mun gefa glæstan sigur,
Guð vors fóstui'lands.
Jón Sigurðsson
(frá Dagverðareyri).
——o------
Ránfuglarnir.
Ernir og valir hafa fækkað að mun
hér á landi undanfarin ár, svo að útlit
er fyrir, að þeir verði bráðum aldauða,
einkum örninn. Fækkunin mun stafa
af því, að fuglar þessir hafa drepist
af eitri. Á síðustu áratugum hefir ver-
ið eitrað fyrir tófur um land alt, en
árangurinn af eitruninni oi'ðið aðallega
sá, að útrýma, að mestu eða öllu leyti
ránfuglunum. Drápsaðferð þessi er al-
veg óverjandi, þó að tófan eigi í hlut,
hún er ekki samboðin nokkurri þjóð,
sem á einhvern siðmenningarvott. það
er ilt til þess að vita, að einkennileg-
ustu fuglategundirnar, í náttúru lands-
ins, skuli deyja út fyrir þessa sök.
Örninn mátti kallast með réttu kon-
ungur fuglanna hér á landi, og valur-
inn var á fyrri tímum konungs ger-
semi, og lengi hafður sem merki Is-
lands. Örninn er nú að vísu friðaður,
en friðunin kom of seint, og er í sjálfu
sér gagnslaus, meðan haldið er áfram